Live Review: Alan Parsons Live Project
Parkstad Limburg Theaters / LIMBURGzaal, Heerlen
14 november 2017
Martien Koolen
Dit concert van de ‘legendarische’ Alan Parsons was binnen een paar uur uitverkocht en na afloop was mij meteen duidelijk waarom. Het Alan Parsons Live Project speelde vanavond een meer dan uitstekende set, bestaande uit 23 nummers en twee toegiften.
Voor Parsons-fans van het eerste uur was er een leuke verrassing, want het tweede studioalbum I Robot, uitgebracht in 1977, werd helemaal gespeeld. De vier instrumentale stukken, I Would Not Want To Be Like You en The Voice waren de hoogtepunten van de I Robot-set en vooral gitarist Dan Tracey speelde de ene na de andere prachtige, melodieuze gitaarsolo.
De avond begint trouwens met May Be A Price To Pay afkomstig van The Turn Of A Friendly Card (1980) gevolgd door Standing On Higher Ground van Parsons laatste album Gaudi, uitgebracht in 1987. Daarna volgen eigenlijk alleen maar de zeer bekende meezingers zoals Time, Limelight, Prime Time, Psychobabble, Don’t Answer Me en natuurlijk het onoverkomelijke Old And Wise. Laatstgenoemd nummer is natuurlijk vooral bekend geworden met Colin Blunstone als zanger en helaas kan P.J. Olsen vanavond niet aan die gevoelige uitvoering tippen.
Na de 10 nummers van I Robot volgen dan natuurlijk terecht ook nog Sirius en Eye In The Sky (massaal meegezongen), waarbij Parsons zelf gedeeltelijk de leadvocalen voor zijn rekening neemt. Een heerlijke set en vooral het zeer goede geluid zorgde voor een lekkere trip down memory lane voor de toehoorders.
Gelukkig was de koek nog niet op want de band kwam terug voor twee toegiften. De eerste encore was tevens de oudste song van de hele set, namelijk een lekker rockende versie van (The sytem of) Dr.Tarr and Professor Fether, dat afkomstig is van het debuutalbum Tales Of Mystery And Imagination, uitgebracht in 1976. Slotakkoord is het zeer bekende en nog steeds populaire, commercieel succesvolle nummer Games People Play van het album Turn Of A Friendly Card. Maar na dik twee uur is de Alan Parsons koek toch echt op.
