Waarom Scram C Baby na 8 jaar stilte plotseling weer de geest heeft? Geen idee. Maar wat maakt het uit zolang de hoofdstedelijke rockers met sterk nieuw werk komen als de single Elephant. Het is gelukkig niet zo dat de band doet alsof de tijd stil is blijven staan. In het laatste decennium van de vorige en het eerste van deze eeuw maakte Scram C Baby naam met begeesterde rammelrock van het soort dat we nu garage noemen. Soort van tijd vooruit dus, als je bedenkt dat garage nu een populair genre is bij de jongste generatie Neder-rockbands.
Vergeleken met uitslaande bermbrandjes als Kisses Suziki (1996) en Earstruck (2010) is nieuwe single Elephant het toonbeeld van beheersing, een in een Berlijnse Bowie saus gedipte bolero, een slowburner met een gradueel opgevoerde spanning en de dreiging van een naderend onweer.
Het zou kunnen zijn dat de verandering van stijl is ingegeven door het besef dat de veteranen als het gaat om onstuimige energie het zullen moeten afleggen tegen de jeugdige overmoed van jonge hondenbands als Korfbal en Canshaker Pi (waarin de zoon van de zanger SCB speelt). Scram C Baby is ouder en wijzer en anders en terug. En dat is goed nieuws.