De nieuwe single van het Ierse Otherkin komt met een begeleidend schrijven, waarin de band verklaart aan een nieuw hoofdstuk te zijn begonnen. Waar het op neer komt is dat de jonge honden, die een jaar of vijf geleden begonnen te blaffen nu ouder en wijzer zijn, ofwel volwassen zijn geworden. Die ontwikkeling vindt zijn weerklank in de nieuwe songs, die serieuzer, gevarieerder en dynamischer zijn dan het oude werk.
En zo is het. Met zijn galmende gitaren, volle borst zang en talloze tempowisselingen klinkt All That Remains Won’t Be The Same bijna symfonisch. Nogal anders dus dan de schorre pretgrunge van songs als Yeah, I Know en Ay Ay. De ‘hook’ van All That Remains Won’t Be The Same is een sirene van het soort dat je hoort elke eerste maandag van de maand om 12 uur ‘s middags. Waar Otherkin alarm over slaat is seksueel roofdiergedrag, de song is gebaseerd op een incident dat plaatsvond tijdens een van hun concerten.
Het ijkpunt van de nieuwe sound is -zoals we tegenwoordig wel vaker horen- de new wave van de jaren 80. In geval van All That Remains Won’t Be The Same doemen namen op als Simple Minds en U2. Otherkin is geholpen met hun transformatie door Steve Dub, producer van o.a. The Chemical Brothers, New Order en The Prodigy, die op zijn beurt weer de hulp heeft ingeschakeld van Joylon Thomas, een mixer die met Royal Blood en Slaves heeft gewerkt.
Voor een deel van de fans zal Otherkin 2.0 wel even wennen zijn, maar kijk in je (virtuele) platenkast en je zult zien dat de echt goede bands zich blijven ontwikkelen.
LIVEDATUM: 3 mei, Q Factory, Amsterdam.