Sommige bands willen niet gevonden worden, lijkt het wel. Neem San Fermin. Google de naam en je komt uit bij een heilige die leefde in de 3e eeuw in de stad Pamplona. Voeg Saints toe, de titel van de nieuwe single van de band uit Brooklyn en je verdwaalt in een woud van sites over de martelaar die in 303 werd onthoofd. Wat je niet zult vinden is waarom een Amerikaanse band zich heeft vernoemd naar een Spaanse heilige.
Ter zake. San Fermin is een jaar of negen geleden in het leven geroepen door Ellis Ludwig-Leone. Ludwig-Leone -Ellis is een hij- is arrangeur en componist van beroep. Op het popfront werkte hij o.a. voor The National, Sufjan Stevens en Grizzley Bear, maar het is op het modern klassieke vlak dat hij een internationale reputatie geniet. O.a. het Gelders Orkest heeft wel eens werken van hem uitgevoerd.
San Fermin doet hij er dus bij. Tenminste in het begin. Na vier albums mogen we wel stellen dat San Fermin meer is dan een hobby. Zeker omdat de band ook regelmatig toert. Ludwig-Leone werkt met een wisselde groep muzikanten plus een paar vaste krachten waaronder violiste/vocaliste Claire Wellin, de zangeres van Saint.
Saints –afkomstig van het net verschenen album, The Cormorant (aalscholver)- is een spannend en luxueus geproduceerd nummer, dat je kunt plaatsen in het zelfde territorium waarin ook The National en Elbow opereren, maar dan dus met een vrouw in de hoofdrol. Van de klassieke achtergrond van Ludwig-Leone is niet heel veel te merken. Wel van zijn gevoel voor melodie en drama.
Het vierde album van San Fermin bestaat uit twee delen. I is nu dus uit, The Cormorant II volgt op termijn.