Vandaag kondigt Kevin Morby ‘This Is A Photograph’ aan, zijn nieuwe album dat op 13 mei uitkomt op Dead Oceans, en deelt het titelnummer en de bijbehorende video. Bovendien heeft Morby tourdata over de hele wereld aangekondigd. Op This Is A Photograph, Morby’s 7e album, maakt hij een Americana-lofzang, een diepgeworteld leven en dood, bloed op het canvas dat stroomt. De creatief sterker geworden songwriter is erin geslaagd om zijn beste liedjes, zijn beste vocale uitvoeringen, zijn meest indringende teksten en zijn meest weelderige arrangementen op elkaar af te stemmen en ze allemaal op ‘This Is A Photograph’ te zetten. Dit is zonder twijfel zijn magnum opus tot nu toe.
Het verhaal begint in januari 2020 met Kevin Morby die afwezig door een doos met oude familiefoto’s bladert in de kelder van zijn ouderlijk huis in Kansas City. Een paar uur eerder, tijdens een familiediner, was zijn vader voor zijn ogen in elkaar gezakt en moest hij met spoed naar het ziekenhuis worden gebracht. Die nacht voelde Morby nog steeds de schok en angst door zijn lijf gieren. Dus staarde hij naar de beelden tot bij een van de foto’s hem te binnen schoot: zijn vader als jonge man, trots en sterk en vol zelfvertrouwen, poserend op een grasveld met zijn shirt uit. “Op de foto ziet hij er jong en zelfverzekerd uit, zijn borst naar de camera puffend alsof hij op zoek was naar een gevecht”, legt Morby uit. “Het was me niet ontgaan dat dit dezelfde borstkas was die ik een paar uur eerder zag in de ambulance, was een stethoscoop tegenaan werd gezet terwijl hij op de keukenvloer van het huis van mijn zus lag.” Terwijl zijn vader weer op krachten kwam, mediteerde Morby op deze ideeën. En toen ging hij naar Memphis. Hij nam zijn intrek in het Peabody Hotel en bracht zijn dagen door met het aanbidden en eer brengen aan de dromers die hij bewonderde; hij zou naar de oevers van de Mississippi gaan, naar de plek waar Jeff Buckley aan zijn einde kwam. Hij dwaalde door de buurt waar Jay Reatard zijn laatste dag doorbracht en reed hierna langs de Stax-tent voor een korte oppepper. Cruisend richting Graceland, voordat je Highway 61 oversteekt, liet Morby de geesten tot hem komen om zijn eigen dromen vorm te geven. ‘s Avonds keerde hij terug naar zijn kamer en documenteerde zijn ideeën op een geïmproviseerde opname-opstelling, met alleen zijn gitaar en een microfoon. De liederen, elegisch van aard, die pasten bij alles wat hij had gezien, stroomden uit hem.
Opnieuw stond Sam Cohen (die Singing Saw en Oh My God ook produceerde) aan het hoofd van het project. Ze begonnen in Cohens studio in de staat New York die op dat moment nog in bouw-fase zat, samen met drummer Nick Kinsey werkten ze langzaam aan de nummers terwijl de reis van de opname overeenkwam met de start-stop-kwaliteit van 2021 zelf, met magische momenten die in de precaire navigaties werden gestrooid. Na verloop van tijd begon de cast gevuld te raken. Voormalig touring pianist Oliver Hill en zijn moeder Meg en zus Charlotte verzorgden de strijkers. Tourende landgenoten Cochemea Gastelum (saxofoon), Jared Samuel (orgel) en Alecia Chakour (zang, tamboerijn) namen deel aan de sessies, evenals Eric Johnson (banjo). En nieuwe bandleden zoals drummer Josh Jaeger (drums, percussie), Brandee Younger (harp), Makaya McCraven (drums), Cassandra Jenkins (zang) en zelfs Tim Heidecker en Alia Shawkat (de losgeslagen lach op “Rock Bottom”) toegevoegd aan de beeld ontwikkelingen. En passend, uiteindelijk werden de laatste sessies live gehouden in Memphis bij Sam Philip’s Recording Co., aan het roer van zijn zoon Jerry Philips, die de erfenis van de oorspronkelijke Sun Records-studio voortzet.
Ze werkten die laatste dag aan het nummer “This Is A Photograph”, waarbij recente Stax Academy of Music-alumni de achtergrondharmonieën zongen. Iets zo eenvoudigs dat vorig jaar zo ongrijpbaar was geweest: mensen die samenkwamen om een paar uur muziek te maken en een droom vorm te geven. Terwijl het nummer verder speelde, bereikte Morby’s stem een koortsachtige toon: “this is what I’ll miss about being alive.” “Sam Cohen en ik wilden met deze alles tegen de muur gooien”, zegt Morby. “Het gaat over de strijd waarmee elk gezin wordt geconfronteerd, die van het najagen van de klok, om ons leven te leiden en elkaar zo lang mogelijk vast te houden. Dat, en de dromen die horen bij het zijn van een jong gezin in Amerika en waar die dromen uiteindelijk terechtkomen.” De bijbehorende video is geregisseerd door Chantal Anderson en gefilmd in een afgelegen stadje in Californië, bewerkt met Morby-familiefoto’s en gearchiveerde foto’s uit de Peter J. Cohen Collection.
De wereldse tour komt op 29 mei aan bij TivoliVredenburg.