R.E.M.’s debuut-ep Chronic Town viert dit jaar zijn 40-jarig jubileum en wordt voor het eerst uitgebracht als een op zichzelf staande cd met uitgebreide liner notes door de originele producer Mitch Easter. Het wordt uitgebracht in drie verschillende formaten: cd, picturedisc en cassette.
Met zulke geliefde klassiekers in het repertoire van de band als Gardening At Night, Wolves, Lower en 1.000.000, was de ep met vijf nummers, zoals Rolling Stone opmerkte, “een werk om naar uit te kijken.” Als debuut was R.E.M.’s Chronic Town een anomalie… een plaat die niet helemaal paste in de beperkingen van wat er op de radio werd gespeeld. Dus in plaats van te proberen in een genre te passen, heeft R.E.M. geholpen bij het creëren van hun eigen collegerock. Chronic Town, de opvolger van hun doorbraaksingle Radio Free Europe, die in 1981 werd uitgebracht, diende als toegangspoort tot wat een van de grootste bands van de alternatieve rock zou worden. “Je zou met een beetje fantasie kunnen zeggen dat Chronic Town het geluid was van een expeditie, klaar voor alles, op weg”, zegt Easter liefdevol over de ep. “Als R.E.M.’s single Radio Free Europe een wegwijzerzou zijn, was Chronic Town was de atlas.”
De introductie van hun arpeggio gitaarspel, cryptische en vaak niet te ontcijferen teksten en stralende refreinen die al snel zouden opduiken als handtekeningen van het klassieke R.E.M.-geluid is Chronic Town het geluid van een rusteloze band, boordevol ideeën, opererend met een post-collegiaal budget. Charmant en verfrissend heeft de band onmiddellijk veel impact. Wolves, Lower opent de ep met de kenmerkende impressionistische en eigenzinnige teksten van Michael Stipe, terwijl de rubberachtige baslijnen van Mike Mills en de jankende Rickenbacker van Peter Buck het onvoorspelbare drumwerk van Bill Berry in toom houden. Het is deze combinatie die de band niet alleen de komende decennia van brandstof zou voorzien, maar ze net zo betrouwbaar zou maken als songsmeden. Gardening At Night, dat diende als een sjabloon voor collegejangle-pop uit de jaren 80, smeedde een stijl die hartige ritmegitaren combineerde met een meanderende baslijn die een solide blauwdruk bleek te zijn voor toekomstige universiteitsbands.
De impact en invloed van Chronic Town op de toekomst van alternatieve muziek is onbetwist en wordt door Magnet Magazine beschreven als “in wezen een sjabloon voor de hele indierockbeweging.”