Wat doet Conor Oberst om zijn innerlijke rocker te temmen? Hij belt zijn vrienden van Desaperacidos zet de versterkers op elf en gaat los. De eerste keer dat Oberst het sein verzamelen blies was in 2002. Tegelijkertijd was hij actief met Bright Eyes. Toen die band een vlucht nam, was het gedaan met Desaperacidos. Ieder ging zijns weg, maar er bleef blijkbaar iets kriebelen bij de muzikale vrienden, dus toen Oberst een balletje opwierp over een mogelijke reünie stonden de heren binnen no time te trappelen van ongeduld. Dat was in 2012. Een serie singles volgde, bijna allemaal met een politiek thema en nu is er een tweede album, Payola. Het verschil tussen Bright Eyes en Desaperacidos is er één van dag en nacht. Waar Bright Eyes lyrisch en gelaagd is, is Desaperacidos activistisch en ongepolijst. “Full on emo in the garage” staat er in de bijsluiter. Het legendarische Hüsker Du is het lichtende voorbeeld.
