Als je These Words hoort van The Lemon Twigs en je weet niet dat de makers twee millennials zijn. zou je zweren van doen te hebben met een authentieke analoge opname uit de vroegste jaren zeventig. Afhankelijk van je kennis zou je onbekend werk vermoeden van Todd Rundgren, Harry Nilsson of om even heel diep te gaan Emitt Rhodes. Voor de niet freaks, The Lemon Twigs zijn schatplichtig aan het late jaren zestig werk van The Beatles en The Beach Boys. De stijl zit tussen barokpop en powerpop in, genres die min of meer door de punk werden uitgeroeid, maar de laatste jaren weer in opmars zijn. Dat Brian (19) en Michael D’Adarrio (17) zo ingevoerd zijn in de vintage psychedelica komt door hun vader, die in de seventies zelf nog een paar niet onverdienstelijke pogingen heeft gedaan om professioneel platenmaker te worden. Dat is dus niet gelukt, nu mogen zijn nazaten het proberen. Of D’Adarrio Sr een gefrustreerd artiest is die zijn zoons pusht om zijn droom te verwezenlijken is niet bekend. Dat Brian en Michael muzikaal zo hoogbegaafd zijn, lijkt wel een kwestie van goede genen. Oudste broer Brian speelt gitaar, bas, drums en keyboards plus trompet, Michael kan wat zijn broer kan op de trompet na. Maar hij leert nog. Kortom The Lemon Twigs kunnen en doen bijna alles zelf. Alleen het produceren van hun debuut-album, Go Hollywood hebben ze aan een prof overgelaten, Jonathan Rado van Foxygen (die ook het album produceerde van Whitney). Go Hollywood komt binnenkort uit op het 4AD label. Alles wijst er op dat we nog veel plezier gaan beleven aan The Lemon Twigs, deze jeugd heeft duidelijk toekomst.
