Het is best wel lang geleden dat we een IJsbreker hadden van Hollandse makelij. Het is ook best lang geleden dat er een plaat uit de polder kwam met de pracht en de kracht van Everybody Let’s Go van Alamo Race Track. De band van Ralph Mulder is niet de meest productieve. De oogst van bijna 15 jaar Alamo Race Track is maar vier albums. Dat dat vier uitzonderlijk goede albums zijn, maakt veel zo niet alles goed. Het scheppingsproces lijkt geen sinecure voor Mulder en zijn muzikanten. Alles moet goed zijn, songs, productie, uitvoering en niet op de laatste plaats de teksten. En dat kost tijd. Het nieuwe album, Hawks heeft vier jaar op zich laten wachten. Dat die lange pauzes tussen de releases betekent dat de band steeds weer verloren terrein moet terugwinnen, neemt men voor lief. Aan de andere kant laten de unaniem lovende recensies zien dat in ieder geval de pers de band nog niet is vergeten. Hopelijk geldt dat ook voor fans, radiomakers, boekers, festivalprogrammeurs en alle anderen die invloed hebben op de levensloop van een band. Op 1 april (geen grap, wel leuk) wordt het Hawks album ten doop gehouden in de Tolhuistuin te Amsterdam. Op 10 april staat Alamo Race Track op Motel Mozaique. Eind april begint de band aan een uitgebreide tournee.
