Jeff Healey – Holding On
De erven van de in 2008 overleden blinde gitarist Jeff Healey doen hun uiterste best om de nagedachtenis aan de gitaarvirtuoos in leven te houden, en met releases als Holding On lukt dat prima. Vijfenzeventig minuten top blues, bestaande uit outtakes van de sessies (uit de periode 1996-1998) die eerder dit jaar uit de kluizen werden gehaald om daarmee het Heal My Soul album samen te stellen; en een nog niet eerder uitgebracht liveconcert in Oslo uit 1999. Vooral die laatste is zeer welkom want Healey was altijd op zijn best zittend op een stoel op het podium met zijn gitaar op zijn schoot, de een na de andere lick de zaal inslingerend. Als iemands muziek het verdient om voor te leven, dan is het wel van deze gigant. Tekst Mania | Andre de Waal
Holding On lukt Tracklist:
1. Love Takes Time
2. Every Other Guy
3. Dancing With The Monsters
4. All That I Believe
5. Cniblues
6. My Little Girl (Live)
7. Dust My Broom (Live)
8. How Blue Can You Get (Live)
9. I Think I Love You Too Much (Live)
10. Stuck In The Middle With You/tequila (Live)
11. Macon Georgia Blue (Live)
12. I Can’t Get My Hands On You (Live)
13. Yer Blues (Live)
14. Holding On (Live)
15. See The Light (Live)
Theo Holsheimer – Cilice Orchestra (Eigen beheer)
Enkele weken geleden vond in de Melkweg de presentatie plaats van een project dat zijn gelijke in de Lage Landen niet kent. Zelden werden hier de meest uiteenlopende muziekstijlen op zo een weergaloze wijze samengesmolten tot één geheel. Onder leiding van Theo Holsheimer is metalband CiLiCe de samenwerking aangegaan met muzikanten uit de Nieuw en Meer, een kunst- en bedrijvencomplex aan de rand van Amsterdam.
Aanleiding vormde het 25-jarige bestaan van dit bijzondere bolwerk. Holsheimer kreeg de opdracht van Stichting Meertonen, een platform dat zich uitgebreid heeft toegelegd op de crossover van diverse stijlen, om hier op een bijzondere wijze aandacht aan te besteden. Met behulp van dezelfde Stichting werd deze componist/gitarist de unieke mogelijkheid geboden om een uit drie delen bestaande, ruim dertig minuten durende compositie in elkaar te zetten en op te nemen.
Het resultaat is een verbluffende collage waarin sfeer, gevoel, virtuositeit en hartstocht dicht bij elkaar komen. Dat metal en strijkers goed samen gaan is niets nieuws maar donkere en logge metalen blijken eveneens opvallend goed te matchen met instrumenten als een trompet, saxofoon en zelfs accordeon. Het blijkt maar nauwelijks op toeval te berusten. Holsheimer heeft namelijk niet de minste muzikanten om zich heen verzameld. Wat te denken van bandleden uit B-Movie Orchestra, Amsterdam Klezmer Band of de New Cool Collective Big Band.
Het moet voor deze muzikanten eveneens een bijzondere belevenis zijn geweest om bijdragen te kunnen leveren aan dit project. Geen moment wordt de indruk gewekt dat de deelnemers slechts een begeleidende rol vervullen. Wie het aandurft om de drie tracks meerdere malen een aandachtige luisterbeurt te gunnen, overigens een absolute vereiste, komt tot de ontdekking dat de experimentele en instrumentale stukken steeds weer iets nieuws laten horen.
Holsheimer heeft eerder aangegeven zijn inspiratie te hebben gehaald uit de gejaagdheid waarmee we dagelijks te maken hebben. Die gejaagdheid lijken we terug te vinden in de enorme hoeveelheid tempowisselingen en snelle variaties in het gebruik van de instrumenten. De enorme drang naar avontuur en de op jazz gestoelde improvisaties zorgen voor een uitermate boeiende luisterervaring die de adem doet verstokken. Hoogste tijd dus om de gejaagdheid een halt toe te roepen en om vervolgens een half uur volledig op te gaan in dit imposante epos van deze bijzondere muzikant. Tekst | Jeroen Bakker