Mala Vita – So Far So Good (Global Roots Music)
Vierde album van het internationale Mala Vita, dat Nederland als uitvalsbasis heeft. De band werd opgericht in 2002 en maakt sinds die tijd de podia onveilig. Live is het een geoliede machine, die alleen maar beter geworden is. Hun muziek, die wel het Zuid-Europese antwoord op The Clash wordt genoemd, is gevangen in een droge productie van Mario Caldato jr, van o.a. Beck, Beastie Boys en Jack Johnson.
Het zorgt voor een geraffineerd geluid, dat hun kwaliteiten perfect vangt. Thema’s zijn migratie en het reizende bestaan van nomaden. Actueel en puntgaaf uitgevoerd. Feestelijk album van band die steeds beter wordt. Tekst Mania | Erik Mundt
LIVEDATA 20/02 Paard van Troje, Den Haag (CD-presentatie) 27/02 Melkweg, Amsterdam 10/03 Luxor, Arnhem 11/03 Metropool, Hengelo 17/03 Tivoli De Helling, Utrecht 18/03 Simplon, Groningen 19/03 Volt, Sittard 25/03 Bolwerk, Sneek 31/03 Patronaat, Haarlem 01/04 Mezz, Breda
Thus Owls – Black Matter (Secret City Records/V2)
Waarschijnlijk onbedoeld, maar de nieuwe plaat van indiefolk-duo Thus Owls doet bijzonder IJslands aan. En nee, niet alleen omdat de zang van Erika Angell vaak wordt vergeleken met die van Björk. Ook niet alleen omdat IJslander Daniel Bjarnason verantwoordelijk is voor de strijkersarrangementen. Het helpt echter wel mee dat de strijkers doen denken aan die van Sigur Rós. Thus Owls klinkt op Black Matter net zo eigengereid als vele IJslandse artiesten, en doet in de lange, traag opbouwende nummers ergens ook wel wat denken aan Sigur Rós. Maar als de muziek van Sigur Rós de soundtrack is van een sprookjesachtige fantasyfilm, dan is Black Matter van Thus Owls een thriller die zich, in de donkerste periode van het jaar, op de meest onheilspellende plekjes van IJsland afspeelt.
Thus Owls zelf, dat bestaat uit het echtpaar Simon en Erika Angell, komt daarentegen helemaal niet uit IJsland. De twee ontmoetten elkaar in de Canadese muziekscene, hij als bandlid van Patrick Watson, zij als bandlid van Loney, Dear. Toegegeven, ook (het noorden van) Canada heeft behoorlijk ijzige gebieden, en ook Canada heeft een aardig eigenzinnige muziekscene. Het zijn dus vergelijkbare omstandigheden, waardoor de keuze voor arrangeur Daniel Bjarnason ook heel vanzelfsprekend is.
Donker, ijzig, spannend en meeslepend, dat zijn de woorden die opkomen bij het album. Neem bijvoorbeeld de dwarse drumritmes van het titelnummer die je continu op het puntje van je stoel houden. De langzaam aanzwellende compositie van het openingsnummer, Asleep in the Water, trekt je juist heel langzaam maar zeker de diepte in, waarna het korte instrumentale Vector, later op de plaat, aanvoelt als een ontdekkingstocht door diepzeegebieden. Kortom, Black Matter is een plaat die draait om sfeer, en daarin zeer filmisch is. Op momenten blijft Thus Owls echter dichter bij de traditionele folk, waarbij We Leave / We Forget (ondanks de titel) aandoet als een hoopvolle afsluiting.
Een afsluiting van slechts een half uurtje muziek. Maar wel een half uur waarin het echtpaar Angell je meeneemt op een muzikale reis door duistere en tegelijkertijd prachtige gebieden. Bovendien blijft door de korte speelduur de spanningsboog continu strak staan. Arnout de Vries