Waxahatchee – Out In The Storm (Merge Records)
Oké, het is flauw, maar wat een hopeloze naam heeft deze artiest. Na wat oefenen blijft het toch vooral op het geluid van niezen lijken. Gelukkig staat het geluid van de band zelf als een huis. Hoewel, band, achter Waxahatchee gaat soloartiest Katie Crutchfield schuil. Om haar heen verzamelt ze puike muzikanten die haar liedjes op Out In The Storm prachtig uitvoeren.
Gruizige punkpop en stuk voor stuk liedjes met een kop en een staart en heerlijke melodieën, en dan ook nog eens tot in de puntjes vastgelegd door de in deze scene meesterlijk opererende producer John Agnello. In die samenwerking leveren ze een heerlijk afwisselend album af waarin gitaargeweld wordt afgewisseld met meer breekbare momenten en waar even later zomaar een fijne gruizige bassynth de hoofdrol mag opeisen.
Katie Crutchfield stort haar hart uit op dit album, en zingt met hart en ziel, wat je vooral in de meer ingehouden stukken goed kunt horen zoals het meeslepende Recite Remorse. Daar krijgt haar stem de ruimte en wordt die nu eens niet gedubbeld, dan hoor je de haarscheurtjes in haar stembanden; prachtig. Maar ook als de versterkers op tien gaan hoor je de rauwe werkelijkheid doorklinken.
Met Katie Crutchfield heeft het genre ‘rauw gitaarbandje’ onder aanvoering van een talentvolle vrouw er weer een sterke troef bij. Voor liefhebbers van punkpop van Sleater-Kinney via Chastity Belt tot en met het melodrama van Juliana Hatfield, maar ook de adolescent die op zoek is naar muziek om eindeloos rond te dolen in de depressie, is dit een absolute aanrader. Tekst Muzine | Wim du Mortier
LIVEDATA 08/09 Quai de Meuse, Hastiere 29/09 Vera, Groningen 01/10 Bitterzoet, Amsterdam