Op Pinguin Pluche hoor je regelmatig een lied van Alex Roeka langs komen. Al sinds de jaren ’90 is deze Nederlandstalige dichter-zanger bezig om een steeds indrukwekkender oeuvre op te bouwen. Elke cd weer komen er prachtige nummers bij, twee jaar geleden bijvoorbeeld nog het indringende “Moeder”.
Mocht je nooit iets van Roeka gekocht hebben, luister dan eens naar de allernieuwste cd “En toen ineens”. Daar staan al die prachtige nummers uit zeven eerdere albums op. Het al genoemde “Moeder” overigens niet, maar misschien was dat lied nog te vers. Of te goed uitgewerkt, want Alex Roeka heeft op dit nieuwe album allerlei oudere nummers opnieuw gearrangeerd en opgenomen. Sommige nummers waren gewoon nog niet af, vond hij zelf. En zo krijgt het “Kermis in Ravenstein” van zijn debuutalbum een lekker rommelig hoempapa-orkestje mee. “Lege ochtendkroeg” heeft nu een mijmerende sax, en zijn lied “Noem ’t geen liefde” (waarvoor hij de Annie MG Schmidtprijs won) wordt spannender door de slide-gitaar.
Ook voor grote Roeka-fans een mooi album, waarvan je diverse nummers op Pluche hoort.