Voor de IJsbreker van deze week reizen we af naar Australië. In ‘the land down under’ woont en werkt Angie McMahon. Het eerste wat opvalt als je haar nieuwe single Pasta hoort, is haar stem. De midtwintiger is gezegend met het soort zangvermogen waarvoor de uitdrukking een dijk van een stem lijkt te zijn bedacht.
Met zo’n stemgeluid is het logisch dat ze werd gevraagd om in een soulband te komen zingen. Dat heeft ze ook een tijd gedaan, maar in haar lijf klopt het hart van zelfstandige singer-songwriter. Twee jaar geleden ging ze solo. Nu is Angie een wat in vaktermen heet, ‘breakout artist’ met carrièremogelijkheden tot ver buiten Australië.
Miss McMahon hanteert het less is more principe. Het enige wat je hoort op nieuwe single Pasta zijn drums, een elektrische gitaar en die volumineuze Stem met zijn rookkleurig timbre en bijna Keltische vibrato. Pasta begint met een basale gitaarriff uit het Lou Reed Songbook en mondt uit in een eigentijdse variant van de Riot Grrl sound van rond de eeuwwisseling.
We zijn er vroeg bij dit keer. Angie McMahon heeft nog maar vier eigen songs on line plus een cover van Neil Young’s Helpless. Een debuutalbum is in de maak en zal hopelijk nog dit jaar verschijnen.