Author: Flip van der Enden

Born Ruffians – I Fall In Love Every Night 

Na vijftien jaar net niet had niemand vreemd opgekeken als Born Ruffians de gitaren aan de wilgen had gehangen en ieder zijns weg was gegaan. Maar zo zit de band uit Canada dus niet in elkaar. Vorige week is JUICE, album zes verschenen en wat is het geval? In plaats van met minder van het zelfde te komen heeft Born Ruffians de geest gekregen en verassen ze vriend en vijand met wat misschien wel hun beste langspeler is tot nu toe.

De muziek van Born Ruffians was altijd net even te complex en onrustig voor massaconsumptie. Het is nog steeds geen easy listening wat de mannen maken, maar de nieuwe songs zijn strak, kleurrijk en positief geladen. Neem I Fall In Love Every Night. Met zijn weelderige productie en goed getimede gitaar en saxsolo’s doet de single wel aan landgenoten Arcade Fire denken. Zanger Luke Lalonde steekt in topvorm. En er is dit keer zelfs mogelijkheid tot meezingen!

Aan respect van collega’s heeft Born Ruffians nooit gebrek gehad. O.a. Caribou en Frans Ferdinand zijn fan. Het grote publiek heeft echter altijd afstand gehouden. De kans dat de band ooit de AFAS zal laten vollopen is en blijft vrij klein, maar wie Born Ruffians had afgeschreven krijgt het lid hard op zij neus. Soms wint de aanhouder namelijk.

The Strokes – Brooklyn Bridge To Chorus

Zonder te kunnen spreken over flops mogen we toch wel stellen dat de eerste twee singles van het nieuwe album van The Strokes de band niet terug hebben gebracht aan het front. In ieder geval blijven in de Graadmeter de prestaties achter bij de verwachtingen. En dat ondanks de inzet van super producer Rick Rubin.

Als single drie, Brooklyn Bridge To Chorus ook niet veel verder komt dan de eigen parochie hebben Julian Casablancas c.s. een probleem. De ironie is natuurlijk dat als een beginnende band nummers zou uitbrengen als Bad Decissions en At The Door we ze zouden onthalen als ‘the next big thing’. Van een band met de status van The Strokes verwachten we echter meer.

Terug naar Brooklyn Bridge To Chorus. Is 3x scheepsrecht? Dat zou best wel eens kunnen. Brooklyn Bridge begint met een new waverig keyboard intro, maar al snel vallen de gitaren in en die blijven tot aan het einde lekker voor in de mix. Er zit goed vaart in het nummer en Casablancas is uitstekend bij stem. Een minpuntje is dat de song plotseling is afgelopen, een goed outro schrijven is ook een kunst.

Al met al lijkt Brooklyn Bridge To Chorus de leukste van de drie vooruit gestuurde singles. De prangende vraag of het nummer The Strokes zal terug brengen naar de top durven we echter niet met een volmondig ja te beantwoorden. De tijd zal etc.

The New Normal, Strokes album #6 en de eerste in 7 jaar is vandaag (vrijdag)verschenen. 

The Wants – The Motor

The Wants is een nieuwe band uit Detroit die een brug wil slaan tussen (post)punk en techno. In de praktijk betekent dat dat ze naast de gebruikelijke gitaar, bas en drums ook een prominente synthesizer in de opstelling hebben.

The Wants heeft onlangs hun debuutalbum uitgebracht met daarop een dozijn opwindende songs, die de sfeer oproepen van de duistere Britse new wave van begin jaren 80. Helaas heeft de band ook een handicap, de zang is niet erg sterk. Het is niet uit te sluiten dat de band dat zelf ook door heeft, want op het Container album staat een aantal (halve) instrumentals, die meteen positief opvallen. Een daarvan, The Motor is op single uitgebracht.

The Motor klinkt als de soundtrack van een nachtelijke motorrit door een verlaten metropool. Of als een nummer van The B52’s als die uit Manchester zouden stammen i.p.v. Athens, Georgia. Helemaal instrumentaal is The Motor niet. Zo nu en dan duikt er een zombie-achtige spreekstem op waarna de gaspedaal nog harder wordt ingetrapt. Op Youtube is ook een proma live-versie te vinden van The Motor.

Muzz – Bad Feeling

Met leden van Interpol, Fleet Foxes en het minder bekende Bonny Light Horseman in de opstelling mogen we Muzz wel een supergroep noemen. Zeker als je weet dat de man van Interpol niemand anders is dan zanger Paul Banks.

Muzz is overigens niet de eerste nevenactiviteit van Banks. Eerder al maakte hij een uitstapje als Julian Plenti en rapte hij onder eigen naam een mixtape vol. Je herkent de stem van Paul Banks meteen op de twee songs die Muzz heeft uitgebracht. Toch lijkt Muzz in de verste verte niet op Banks hoofdband of zijn andere acts.

Bad Feeling is een goede titel voor de diep melancholieke song waarop Banks laat horen ook uitstekend te kunnen croonen. Je ziet hem zo voor je in het zanghok met gedempt licht, gesloten ogen en expressieve handen. Om de downe sfeer van het nummer nog eens extra te onderstrepen duikt er tegen het einde een saxofoon op, misschien wel het meest weemoedige instrument van allemaal. Ook op B-kant Broken Tambourine is het droefheid troef. Het heeft er dan ook alle schijn van dat Banks Muzz in het leven heeft geroepen niet als hobbyband, maar als uitlaatklep voor zijn donkerste gedachten.

Oscar Lang – Easy To Love

Oscar Lang is een 18 jarige slaapkamermuzikant uit Londen. Net als Beabadoobee en Alfie Tempelman maakt Oscar muziek die je misschien niet associeert met iemand van zijn generatie, geen rap, trap, EDM of platte pop, maar ‘klassieke’ gitaarmuziek.

Hij is nu een paar jaar bezig en niet zonder succes. Zo’n 700 duizend luisteraars volgen zijn muzikale avonturen op Spotify. Net als Bea en Alfie heeft ook Oscar geen gebrek aan inspiratie. Twee albums en ruim een handvol singles en EP’s heeft hij gemaakt sinds zijn debuutsingle in 2017.

Zo te horen investeert Oscar zijn verdiensten in nieuwe apparatuur. Zijn nieuwe EP Overthunk heeft een mooie sound,  zeker vergeleken met ouder werk dat klinkt alsof het is opgenomen met een deken over microfoon. Niet dat dat een groot bezwaar was, de kracht van de songs en de charme van de uitvoering kwamen prima over. Easy To Love van de Overthunk EP is een weemoedig Beatle-esque pop-rockliedje over een liefde die niet mocht zijn. “Easy To Love. You’re Hard To Get Over” zingt de wereldwijze tiener.

Rolling Blackouts Coastal Fever – She’s There

Rolling Blackouts Coastal Fever weet hoe je je klanten tevreden houdt. Om het jaar een album uitbrengen en de tussentijd vullen met singles en EP’s. Gelijk met de release van She’s There kwam het bericht dat album 2 van de Australische gitaarband klaar is voor lancering. De opvolger van Hope Down verschijnt op 5 juni onder de titel ‘Sideways To New Italy’.

Er zal vast een verklaring zijn voor de cryptisch ogende albumtitel, maar die moeten we je nog even schuldig blijven. Wel kunnen we vertellen dat She’s There net als Cars In Space een lekker vlotte rocker is, waarin de drie gitaristen ruimschoots aan hun trekken komen.

Vanwege hun land van herkomst, de aanwezigheid van meerdere gitaristen en hun lange naam ligt het voor de hand om RCBF te vergelijken met die andere Australische gitaarband met ellenlange naam. Die vergelijking gaat echter al snel mank. King Gizzard and the Lizard Wizard maakt psychedelische rock met een afwijking naar jazz. RCBF daarentegen klinkt meer als een mix van R.E.M. en Television. Alternatief Amerikaans dus. En een beetje retro. Beide bands bewijzen echter dat gitaarrock anno 2020 nog springlevend is.

Two Feet – Maria

Two Feet is een one man band. De man in kwestie heet Zachary William Dress, roepnaam Bill en komt uit NYC. Dat en een discografie is zo’n beetje alles wat Wiki weet te melden. Er is echter wel degelijk meer te vertellen over Two Feet/Bill Dress. Bijvoorbeeld dat als je regelmatig Pinguin luistert je het nummer ‘Go Fuck Yourself ‘wel kent. Ook als je maar zelden op ons afstemt is de kans groot dat kan je het kent, want al bijna 300 miljoen keer gestreamd.  

Two Feet heeft sowieso geen gebrek aan belangstelling. Per maand trekt hij zo’n 5 miljoen luisteraars. Dat zijn aantallen die doorgaans zijn voorbehouden aan vrolijke flierefluiters met laffe liefdeliedjes. Je kunt veel van Two Feet zeggen, maar niet dat hij vrolijk is en zeker geen flierefluiter. Zijn songs gaan ook vaker over haat dan over liefde, met name zelfhaat.

Bill worstelt met het leven. Je zou denk dat het succes van zijn debuutalbum hem rust zou geven, maar het tegendeel was het geval. Hij viel in een diep dal waar hij zonder professionele hulp waarschijnlijk nooit was uitgekomen. Tien dagen heeft hij in een kliniek gezeten. Weer thuis begon hij aan wat zijn tweede album zou worden, het vers verschenen Pink.

Daarop staat ook Maria, een liedje over liefde die maar van één kant kwam. Inderdaad, de zijne. Maria is een sfeerplaatje. Die sfeer en ook de sound van de song stammen uit de jaren 80 van de vorige eeuw, de bloeitijd van de synhti-pop. De rest van het album is minder retro, maar niet minder mooi. Het is daarom vreemd dat er in Nederland nog zo weinig aandacht is voor Two Feet. Laten we hopen dat Maria daar een beetje verandering inbrengt.

All Time Low – Wake Up Sunshine

Het Amerikaanse All Time Low viert zijn 12 en half jarig bestaan met een gloedjenieuw album, langspeler nummer 8 om precies te zijn.

Op het titelnummer van de plaat, Wake Up Sunshine treffen we de band uit Baltimore in standje pop. Dat kan ook moeilijk anders met een song met het woord Sunshine in de titel. Maar pop bij All Time Low komt altijd met een scherp randje. Al is de band in de loop der jaren iets van hun wilde haren kwijt geraakt, hun verleden als emo rockers wordt niet verloochend.

All Time Low, genoemd naar een tekstregel in een song van New Found Glory hoort sinds het So Wrong, It’s Right (2008) album tot de grote bands der aarde. Die status doet de band alle eer aan met het zoveelste sterke album op rij. Of zoals een fan opmerkt in de comments van Wake Up Sunshine op Youtube, ‘it’s official there are no band songs on this record.’

Husbands – Try Not To Worry

Zoals ze zelf zeggen in hun bio is Husbands een band, maar ook weer niet. De twee leden van Husbands zien elkaar namelijk vaker niet dan wel. Zowel Wil Norton als Danny Davis komen uit Oklahoma City. Maar terwijl Danny honkvast is, reist Wil van hot naar her. Eerst zat hij in Washington DC om af te studeren. Tegenwoordig pendelt hij voor zijn werk tussen Seattle en Costa Rica. Dat de band nog bestaat is een wonder.

Maar als ze samen zijn wordt er hard gewerkt. Sinds 2013 heeft Husbands vijf albums afgeleverd in een stijl die het duo zelf beach punk heeft genoemd. Na een release volgt vaak een kort tourtje waarna weer wordt overgegaan tot de orde van de dag, geld verdienen dus. Ook in de V.S. kunnen de meeste muzikanten niet van hun kunst leven.

Het meest recente album van Husbands verscheen begin dit jaar. Op After The Gold Rush party is het beach gevoel is gebleven, maar is de punk vervangen door een geluid dat meer richting new wave gaat. Die sound perfectioneert Husbands nog verder op nieuwe single Try Not To Worry dat overigens niet op het album staat. En op moment van schrijven ook nog niet op Spotify, maar wel op Bandcamp. Daar hebben wij hem vandaan.

Er is niks ingewikkelds of pretentieus aan Try Not To Worry. Het is gewoon een een lekker in het gehoor liggende lente track met een opbeurende boodschap. Precies wat we nodig hebben op dit moment.

Irontom – Big Shot

Irontom is de band van voormalig Chili Peppers en Pearl Jam drummer Jack Irons. Jack heeft zijn zoon Zach genoemd. Zach speelt gitaar,  Harry Hayes zingt, Dyl Williams en Dan Saslow, respectievelijk op bas en drums completeren het kwartet.

Twee albums heeft de band uit L.A. tot nu toe op zijn conto, beiden geproduceerd door de uit het QUOTSA kamp afkomstige Alain Johannes. Voor album drie is de band met een andere producer in zee gegaan, een man met een wat bredere clientèle dan Johannes. John Fields’s naam kom je tegen in de liner notes van o.a. Pink, The Jonas Brothers en Goo Goo Dolls.

De wisseling van de wacht heeft geen nieuwe sound gebracht. Nieuwe single Big Shot is Irontom zoals we ze kennen, pittige pop met een heavy randje en een laagje glitter. In het begin denk je nog even dat het er hard aan toe zal gaan, maar dat is maar schijn. De zware gitaren ondersteunen een luchtig liedje over liefde en begeerte, zeg maar seks. Over het hoe, wat en wanneer van album drie is verder nog niks bekend.