Author: Flip van der Enden

Darlia is een nieuw powertrio uit Blackpool, UK. De eerste keer dat je Queen Of Hearts hoort, moet je onwillekeurig aan Nirvana denken. De tweede keer aan Oasis, daarna hoor je dat Darlia voldoende eigens heeft om in ieder geval een deel van de hype die de band thuis heeft veroorzaakt waar te maken. In Engeland hopen ze (net als wij) op een wederopstanding van gitaarmuziek. Tevergeefs lijkt die hoop niet, want met bands als Catfish & The Bottlemen, Drenge, Royal Blood en Superfood is er zeker een nieuwe gitaargolf in opkomst. We kunnen alleen maar hopen dat die doorzet. Darlia sluit zich dus aan bij de zes snaren revival. Queen Of Hearts is de titeltrack van een EP. Darlia zal te zien zijn op 9 mei op het Where The Wild Things Are bungalowpopfestival in Zeewolde.

Twee weken geleden kwam Elbow met Flyboy/Lunette. Deze week komt daar New York Morning achteraan. De eerste was een zogenaamde leadtrack, bedoeld om de wereld te laten weten dat er een nieuwe Elbow album zit aan te komen. De tweede is de officiële nieuwe single. Mooi nummer hoor, New York Morning, maar niet zo goed als Flyboy naar onze onbescheiden mening. De bedoeling van het Elbow promotieteam is waarschijnlijk dat Flyboy een paar keer wordt gedraaid, maar van de playlist verdwijnt ten gunste van New York Morning. Dat gaan we dus niet doen, we draaien beide nummers en Flyboy net iets vaker dan NY Morning om genoemde redenen. Nog een bericht van het Elbow Promoteam, album The Take Off and Landing of Everything komt op 10 maart uit. Eerste show in NL is op 22 juni op Best Kept Secret.

Wildflower is wat ons betreft een hit, je weet wel zo’n nummer dat je veel en vaak wil horen. Het lijkt er echter op dat we de enigen zijn. Nou ja niet helemaal. Het nummer van Fierce Bad Rabbit is een jaar uit en heeft in die tijd op Youtube een kleine 5000 likes verzameld, dat is niet niks, maar lang niet genoeg om op te vallen. Een echte video die in november opdook is onder de 1000 blijven steken. Dat ontneemt de burger moed. Origineel is Wildflower niet echt, stel je een kruising voor tussen U2 en Mumford, erg hip dus ook niet. Daarnaast komt de bandnaam van een kinderboek van Beatrice Potter, wat best wel erg truttig is. Maar toch. Wildflower heeft vaart en flair. Je wordt er vrolijk van, dus wat kan ons het nou schelen of de muziekpolitie de band heeft goedgekeurd of niet. Nog even een greep uit de biobak: Fierce Bad Rabbit komt uit Colorado USA, ze zijn met zijn vijven, vier heren een dame die viool speelt. Wildflower staat op het tweede studioalbum van de Bad Rabbits, The Maestro and the Elephant. Ze houden van Arcade Fire, Modest Mouse en bier.

Chorus Grant is het alias van Kristian Finne Kristensen uit Kopenhagen. Daar wordt de zanger vergeleken met Ariel Pink en Cass McCombs, ‘weird at first, but actually pretty briljant male pop artists’. En gelijk hebben ze. O Everyone is een sluipende ballad met halverwege een vrij onverwachte break, waarna de song weer wordt opgepakt. Dat smaakt naar meer. Dat er meer komt is duidelijk, wanneer niet. Op de site staat alleen maar dat er dit jaar nog een album komt. We wachten geduldig.

I Don’t Wanna is weer zo’n heerlijk nihilistisch surfpunknummer waarmee het Amerikaanse Howler ons alweer een jaar of vier verwent. Niks geen ingewikkelde toestanden, discussie na teksten of artistieke pretenties. Gewoon twee minuut twintig rocken alsof de garage in brand staat. I Don’t Wanna komt van een tweede langspeler van de mannen uit Minneapolis, World Of Joy dat we eind maart mogen verwachten. Toeren doen ze ook, ook in Europa. Helaas slaan ze NL over deze ronde, mocht je Howler op de bühne willen aanschouwen, dan dien je je op 13 april naar het TRIX Centrum voor muziek in Antwerpen te begeven.

Ernest Ellis is een band, weliswaar genoemd naar de zanger, maar zijn drie begeleiders zijn belangrijk genoeg om als groep naar buiten te treden. Een beetje zoals Patrick Watson dus. Het kwartet komt uit Sydney, Australië. Ondank twee albums en een derde op komst is Ernest Ellis nog niet echt bekend. Er is nog geen wiki en het aantal likes op Facebook zit ruim onder de 3000. Maar misschien gaat Shine Like Me daar verandering inbrengen. Het zou wel helpen als er een clip van op Youtube zou komen, maar de track staat op Spotify, dat is al wat. Shine Like Me is een zacht gezongen indieballad met geschreeuwd refrein. Opvallend dus, overtuigend en nieuwsgierig makend naar de overige nummers van het nieuwe album, Cold Desire.

Ben Richards en Georgia Train zijn nog verre van bekend, maar de fans die ze hebben, mogen er zijn. Opvallend is dat het vooral comedians zijn, die de loftrompet over het duo afsteken. Stephen Frey zegt ‘initially rather disturbing, but ultimately briljant’. Matt Lucas van Little Britain, ‘I’ve Never Seen Anything Like It Before’. De bijval komt ook uit minder onverwachte hoek, Ben Folds is fan net als Elton John en Amanda Palmer, die zich liet ontvallen, ‘the girl can sing!’. Ben en Georgia komen uit Brighton, ze hebben allebei muziekgeschiedenis gestudeerd en vonden elkaar in hun bewondering voor Antony & The Johnsons en St Vincent. Maar ook Queen, Jeff Buckley, Edith Piaff en Bjørk. Artistieke types dus en licht melodramatisch. Geen muziek voor de massa dus, maar de happy few heeft er met Bitter Ruin een knuffel bij. Een Kickstarter crowdfundingsactie leverde 20.000 pond op binnen twaalf uur. Voor dat geld bouwde het duo een eigen studio waar ze o.a dit Diggers opnamen. Verwacht Bitter Ruin niet op Pinkpop en waarschijnlijk ook niet op Lowlands, maar een festival als Motel Mozaïque en/of Crossing Border mag Bitter Ruin eigenlijk niet missen. Maar misschien eerst een optreden in Bitter Zoet.

Nieuw label, nieuwe single, oude vertrouwde sound. (I Just Wanna) Milkshake is Go Back To The Zoo zoals we ze het liefst horen, speels en energiek. De single en het nieuwe Zoo album zijn geproduceerd door Martin Glover. Dat is de echte naam van Youth, ooit bassist van Killing Joke, maar sinds jaar en dag een gevierd platenproducent. Hij werkte o.a. met The Verve, The Cult en U2. De producer heeft dus niet echt zijn stempel op de welbekende Zoo sound gezet, maar wel de puntjes op de i. Milkshake klinkt als een klok en zal prima passen op een toekomstige GBTTZ Greatest Hits tussen tracks als Electric, Hey DJ en No Smoking on The Balcony. Album verschijnt 14 feb. Tour begint de 19e.

Bijzonder figuur, die William Fitzsimmons. Met zijn kale hoofd en lange baard ziet hij er uit als een strenge orthodox, maak niet uit welke religie. Van beroep is hij psychotherapeut. Allebei zijn ouders zijn blind. Hij is geboren getogen in Pittsburg, Pennsylvania. Hij heeft zichzelf geleerd alle mogelijke snaarinstrumenten te bespelen. Hij werd een beetje bekend in de V.S. nadat zijn songs opdoken in tv-series als Grey’s Anatomy en General Hospital. Hij heeft sinds 2006 vier albums uitgebracht. Een vijfde komt er aan. Van dat album, Lions is Fortune de single. Op 5 maart staat William in de Paradiso. Zo nu weet je zo’n beetje alles. Behalve hoe hij klinkt: folky, zacht, gevoelig, intiem en introvert.

Ze komen naar Paaspop! Half april komen Laura-Mary Carter en Steven Ansell de vorst uit de grond rocken in het Brabantse Schijndel. An Animal laat horen dat het duo uit Brighton zijn wilde haren nog niet verloren is. Het nummer is de tweede single van album nummer vier van Blood Red Shoes. Eerder mochten we al kennismaken met The Perfect Mess. Voor de opnamen heeft de band een half jaar lang in Berlijn gebivakkeerd. Het is het eerste album ook dat ze zelf hebben geproduceerd en dat uitkomt op hun eigen label. Op 3 maart komt de hele handel uit en als we zeggen hele handel dan bedoelen we hele handel, want ‘Blood Red Shoes’ kan je kopen als gewone cd, dubbel cd met extra live-album, dubbel vinyl met of zonder t-shirt, met of zonder poster etc. Uiteraard komt An Animal ook als 7” in de webshop met op de b-kant een samenwerking met Eoin Loveless van Drenge.