Skilled Mechanics is de naam van het nieuwe album van Britse rapper Tricky. Het is de opvolger van het in 2014 verschenen Adrian Thaws (Tricky’s echte naam) en bevat de kenmerkende broken beats die we van de triphopper met de fluiserende stem gewend zijn.
Voor Skilled Mechanics werkte Tricky samen met diverse artiesten, waaronder DJ Milo (The Wild Bunch), Luke Harris en Oh Land. De eerste single van het album is Beijing To Berlin en werd samen met rapper/producer Ivy gemaakt.
De Amerikaanse nu-metal band Alien Ant Farm zal Q-Factory op 22 januari een nostalgisch tintje geven. De band, die sinds 2003 niet meer in Nederland te zien is geweest, gaat namelijk hun debuutalbum ANThology uit 2001 integraal spelen.
Het Zuid-Californische viertal Alien Ant Farm werd in 1995 opgericht door de razende singer-songwriter Dryden Mitchell, gitarist Terry Corso, bassist Tye Zamora en drummer Mike Cosgrove. Sinds de formatie heeft de band wereldwijd succes geboekt, met name met hun album ANThology en debuut single Smooth Criminal, een funky metal mix van Michael Jackson’s originele nummer. Het nummer kwam op 1 te staan in de US Modern Rock charts en het album werd uiteindelijk platina.
ANThology is een complex en divers album, variërend van zachtere, melodische stukken zoals de nummers Sticks and Stones en Death Day en regelrechte, intense rock in Courage. De muziek van Alien Ant Farm is het best te beschrijven als alternatieve metal met groot gevoel voor show en humor.
LIVEDATUM 22/01 Q-Factory, Amsterdam
Elke ochtend om 8 uur een I’m Too Cool clipje. We hebben vandaag Yuko Yuko met I’m Too Cool. De eerste single van het nieuwe album More Than A Facebook Friend welke op 12 februari 2016 zal verschijnen.
LIVEDATA 09/12 De Gym, Groningen 27/12 De tanker, Amsterdam 12/02 Asteriks, Groningen 18/02 Occi, Amsterdam 20/02 JC de Schuit, Katwijk 25/02 Hall of Fame, Tilburg 26/02 V11, Rotterdam
Afgelopen vrijdag is het langverwachte dubbelalbum The Astonishing van de progressieve rock/metal band Dream Theater aangekondigd. Het album zal vanaf 29 januari in de winkels liggen De eerste single The Gift Of Music is in een exclusief interview met Rolling Stone in première gegaan. The Astonising bestaat uit twee cd’s met in totaal 34 nummers.
Oprichter en bandleider John Petrucci heeft het album zelf geproduceerd en is samen met Richard Chycki (Aerosmith, Rush) en de legendarische componist David Campbell (Metallica, Linkin Park, Kiss) de Cove City Sound Studios ingedoken om The Astonishing op te nemen. Het album vertelt het verhaal van een retro-futuristisch en post-apocalyptisch dystopia welke geregeerd wordt door een feodalistisch regime. Het is een plek waar een ‘Chosen One’ kan opstaan om het rijk te verslaan en hiermee de illusie van een veilige wereld welke gecreëerd werd te ontmaskeren.
The Astonishing is verkrijgbaar in meerdere vormen zoals een standaard dubbel-cd, een 4-LP vinyl boxset en een limited edition deluxe box set.
Tracklist The Astonishing:
ACT 1
1. Descent Of The NOMACS
2. Dystopian Overture
3. The Gift Of Music
4. The Answer
5. A Better Life
6. Lord Nafaryus
7. A Savior In The Square
8. When Your Time Has Come
9. Act Of Faythe
10. Three Days
11. The Hovering Sojourn
12. Brother, Can You Hear Me?
13. A Life Left Behind
14. Ravenskill
15. Chosen
16. A Tempting Offer
ACT 2
1. 2285 Entr’acte
2. Moment Of Betrayal
3. Heaven’s Cove
4. Begin Again
5. The Path That Divides
6. Machine Chatter
7. The Walking Shadow
8. My Last Farewell
9. Losing Faythe
10. Whispers On The Wind
11. Hymn Of A Thousand Voices
12. Our New World
13. Power Down
14. Astonishing
Dream Theater staat begin volgend jaar maar liefst drie keer in Carré Amsterdam: Op 22, 23 en 24 februari zal de band hun live-reputatie meer dan waar maken met hun mix van progrock, heavy metal en symfonische rock. De eerste avond is al compleet uitverkocht, voor de overige shows zijn er nog een gelimiteerd aantal tickets beschikbaar.
De Spaanse mestizoband La Pegatina weet in een handomdraai een complete zaal aan het hossen te krijgen. Al sinds 2010 staat La Pegatina in Nederland garant voor een knalfuif. De band speelt maar liefst zeven shows ter viering van het vijfde album – release afgelopen zomer op 12 juni – El Revulsiu.
We mogen 2×2 Tickets weg geven voor de shows in het Hedon op 17 december en Paard van Troje op 18 december.
Meedoen? Heel simpel… Noem een festival waar La Pegatina wel eens heeft gestaan in Nederland. Mail je antwoord naar prijsvraag@pinguinradio.com en die tickets liggen binnenkort in je digitale brievenbus.
LIVEDATA 10/12 Melkweg, Amsterdam 11/12 Grenswerk, Venlo 12/12 AB, Brussel (BE) 13/12 Effenaar, Eindhoven 17/12 Hedon, Zwolle 18/12 Paard van Troje, Den Haag 19/12 VERA, Groningen
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de belangrijkste 10 albums samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.
Naive Set – Dragon (Subroutine)Dat heb je met bands die uit muziekgekken bestaan: je beluistert hun nieuwe album (Dragon), er dringen zich muzikale referenties op en ja hoor, blijken ze al die bands zelf te noemen in hun bandbio.
Door: Menno Pot – 25 november 2015
In het geval van het Amsterdamse Naive Set hebben we het dan over bijvoorbeeld The Kinks (Bottom of The Sea had een verstopt juweeltje kunnen zijn op een van de halfgeslaagde popopera’s van Ray Davies) en de bands van het Nieuws-Zeelandse cultlabel Flying Nun (Naive Set noemt The Clean). Wacht, Ultimate Painting, dat Engelse bandje dat een van de leukste gitaarplaten van dit jaar maakte. Dat noemen ze vast niet. Wel dus. Dragon blijkt zelfs gemasterd door de Australiër die dat ook voor Ultimate Painting deed.
Het is duidelijk: in welke muzikale hoek we Naive Set moeten plaatsen, kunnen de bandleden (een Amerikaan, een Duitser en twee Nederlanders) uitstekend zelf uitleggen. Dragon is een zorgeloos sprankelende indiepopplaat om als een blok voor te vallen.
King Gizzard & The Lizard Wizard – Paper Mâché Dream Balloon (Flightless)Waar vind je ze nog: popgroepen die in amper vier jaar tijd zeven albums uitbrengen? Het lijken de sixties wel en in het geval van King Gizzard & The Lizard Wizard uit Melbourne roept ook de muziek zélf associaties op met dat decennium.
Door: Menno Pot – 25 november 2015
King Gizzard maakt psychedelica, maar verkent alle uithoeken van de muziek die bijna vijftig jaar geleden zo heette. Eerder dit jaar deden ze dat al op Quarters!: vier stukken van elk exact 10 minuten en 10 seconden.
Hoe anders is Paper Mâché Dream Balloon. Twaalf liedjes in 33 minuten en een geluid dat vaak haast pastoraal is: gracieus en folky, compleet met fluit en ijle falsetzang. Halverwege, ter hoogte van de fijne blues The Bitter Boogie, gaat het tempo even omhoog en zet King Gizzard koers richting de zonnigste westcoastpop die rond 1967 aan de Californische kust werd gemaakt.
Vergeten bandnamen als Strawberry Alarm Clock dwarrelen door je hoofd, waarna het in Time=$$$ en Most of What I Like te lieflijk en bedwelmend melodieus wordt om überhaupt nog iets te denken. Niet eerder wist King Gizzard zijn ideeën zo overtuigend op plaat uit te werken als hier.
Grimes – Art Angels (4AD)Het vierde album van Grimes komt eigenlijk pas volgende maand uit, maar om de fans niet langer in spanning te houden is Art Angels nu al digitaal te koop en te streamen. Vreemd, maar Claire Boucher, de 27-jarige zangeres die achter de naam Grimes schuilgaat, zal er haar redenen wel voor hebben.
Door: Gijsbert Kamer – 18 november 2015
Het heeft lang genoeg geduurd voordat het behoorlijk succesvolle Visions (2012) een vervolg kreeg. En Art Angels blijkt de ideale opvolger. De vorm die Grimes op Visions gevonden had, wordt nu in alle opzichten verfijnd. Huppelende elektrobeats en knetterende synths vormen ook nu weer de achtergrond voor Grimes’ kittige popvocalen; maar alles net wat verfijnder geproduceerd.
Je hoort elke keer meer details. Een plukje aan een rockgitaar hier, een ploppend stukje elektronica daar: ze geven zich in de behoorlijk volgepropte Grimes-sound uiteindelijk toch bloot.
Betere Zang
Claire Boucher is vooral ook beter gaan zingen, wat duidelijker wordt wanneer ze wat meer rust neemt op de tweede helft van het album. Het feestbeest van kant één rust dan even uit in mooie liedjes als Realiti en Butterfly. Fraai is ook het met Janelle Monáe gezongen Venus Fly waarin Grimes zich van een wat soulvollere kant laat horen.
Art Angels is een opgewekte, op het eerste gehoor erg drukke popplaat die gaandeweg toch iets onontkoombaars krijgt. Eigenlijk net zoals dat bij Visions het geval was. En nu maar wachten op het prachtige comic-artwork waarin de cd- en vinylversies volgende maand zijn gestoken.
Martin Courtney – Many Moons (Domino)Martin Courtney kennen we als zanger en gitarist van de groep Real Estate, vorig jaar nog verantwoordelijk voor het fraaie gitaarpopalbum Atlas. Many Moons ligt stilistisch niet eens zo heel ver van het Real Estate-geluid af, al lijkt de nadruk meer op de (meerstemmige) zang dan op de gitaren te liggen.
18 november 2015
Van grote schoonheid is bijvoorbeeld het koortje in Vestiges, terwijl Northern Highway klinkt als een liedje van Big Star. Courtney kan dat allemaal natuurlijk niet alleen en krijgt hulp van onder anderen Jarvis Taveniere van de (indie)folkrockband Woods. Samen zetten ze net zo’n breekbaar pastoraal geluid neer als dat van Belle & Sebastian in hun vroegere dagen. Het instrumentale titelnummer had zo van de band uit Glasgow kunnen komen.
Zo kent elk liedje wel een opvallende referentie en stel je langzaam vast dat Many Moons misschien nog wel een mooiere plaat is dan Atlas van Real Estate.
Terzij de Horde – Self (Tartarus/Burning World Records)De plaat Self van de Utrechtse blackmetal- en postrockband Terzij de Horde klinkt gelukkig net zo knisperig en droog als het indrukwekkende concert van de band twee weken geleden op het festival Le Guess Who?
2 december 2015
Geen in diepe echo’s drijvende schreeuwvocalen, maar onversierde en dus haast prozaïsche gruwelzang van Joost Vervoort, die daardoor juist aan kracht wint en zelfs weet te ontroeren. De gitaren werken al net zo helder samen, in transparante en steeds naar het juiste akkoord zoekende rock, shoegaze en metal. Mooi om eens blackmetal te horen die niet uitsluitend oorverdovend en overdonderend is, maar fijnmazig, helder en direct.
Vooral langzame en toegankelijke liedjes als Averoas en het tragische Sacrifice – A Final Paroxysm zijn aangrijpend. Aan botte, eindeloos herhaalde metalriffs doet Terzij de Horde niet; aan al te makkelijke refreintjes trouwens ook niet. De gitaren gieren en jammeren, maar zoeken steeds een uitweg uit het duister, zelfs in het agressieve en misantropische Contre Le Monde, Contre La Vie.De literair verantwoorde brulteksten van Joost Vervoort en Johan van Hattum zijn met een beetje inspanning nog net te volgen, maar meelezen bij de goed verzorgde vinylversie van de plaat kan natuurlijk ook. Self is een hoogtepunt in de Nederlandse blackmetal, van een band die nog heel mooie werken gaat verrichten.
De vijfkoppige Australische band The Paper Kites brengt op 8 januari 2016 het nieuwe album Twelvefour uit. Voor de opvolger van het debuut States uit 2013 wilde de band een groter en gedurfder geluid en vertrok naar Seattle om samen te werken met de gerenommeerde en meervoudig onderscheiden producer Phil Ek (Father John Misty, Manchester Orchestra, Fleet Foxes, The Shins). Het resultaat mag er zijn, want niet alleen klinkt het album grootst en gedurfd, maar ook intiem en muzikaal rijk. Denk drumcomputers en vuige gitaren gemixt met soulvolle en gepolijste synth-momenten.
Met Twelvefour heeft The Paper Kites – bestaande uit Sam Bentley (zang, gitaar, harmonica), Christina Lacy (zang, gitaar, toetsen, mandoline), David Powys (zang, gitaar, banjo, lap steel gitaar), Josh Bentley (drums, percussie) en Sam Rasmussen (bas, synthesizers) – een conceptalbum gemaakt.
Bentley licht toe: “The album is a concept record, based around a theory that an artist’s creative peak is between the hours of midnight and 4am.” Het duurde lang voordat hij dit thema, dat de basisvorm voor album twee moest worden, vond. Een toevallige opmerking van een vriend verleden jaar augustus zette het in beweging. “That idea turned into the heart of the project, so every night I’d sit down when the clock ticked over to midnight and just start writing.”
Gedurende twee maanden werkte Sam continu, keerde hij zijn slaappatroon om en schreef in zijn thuisstudio een slordige dertig nummers. Het werd een uitputtingsslag.”I got to the end and thought, I’m never doing that again.” Tijdens de nachtelijke uren en het ochtendgloren kan melancholie de overhand gaan nemen en dat gebeurde ook. Dit betekent echter niet dat de teksten daar ook bol van staan. “If I could sum up the album it’s about what happens when selfishness and love collide.”
LIVEDATA 02/02 Paradiso, Amsterdam 03/02 De Zwerver, Oostende
Elke ochtend om 8 uur een fijne clip! Waking Skies speelt frisse poprock nummers met zangeres Ysja als eigenzinnige blikvanger. Stijlmatig begeeft de band zich op een muzikaal snijvlak van acts als Paramore en Krezip. Naast Ysja van Leeuwen bestaat de band uit Tom van Hemert (gitaar), Bram Schrijver (basgitaar) en Martijn Soeterbroek (drums). Op zaterdag 12 december speelt Waking Skies in de finale van bandwedstrijd Nu of Nooit in Limburgzaal (PLT) in Heerlen, met als inzet een optreden op Pinkpop 2016. Luister hier vast naar de nieuwe single Sleepless Nights.
Half Moon Run staat met Turn Your Love op -1 in De Graadmeter!
Eerder schreven we al:
We hadden Half Moon Run vrij vroeg in het vizier. In november 2012 begonnen we met draaien van Full Circle. En dat doen we nog steeds, maar nu als ‘modern classic’. Het is dan ook met vreugd en vrees dat we uitkeken naar nieuw werk van het combo. Vreugde, omdat we fan zijn, vrees omdat tweede albums nog wel eens willen tegenvallen. Bij beluistering van Turn Your Love is de vrees volledig verdwenen. De officiële eerste single van het nieuwe album van Half Moon Run is een heerlijk zooitje, een rocksong met dance beat en country harmonieën. Wie meer van het zelfde had verwacht is bij de Half Moon Run duidelijk aan het verkeerde adres.
Ons enige puntje van kritiek is dat we zo’n drie jaar hebben moeten wachten op de opvolger van het Dark Eyes album. Dat lag gelukkig niet aan gebrek aan inspiratie, maar aan het trage tempo waarmee de wereld viel voor de kunsten van de Canadezen. Nederland was een van de eerste landen na Canada waar Half Moon Run voet aan de grond kreeg, na ons volgde de rest van Europa. Het langverwachte tweede album van Devon, Conner, Dylan en Isaac verschijnt op 23 oktober. Titel wordt, Sun Leads Me On.
Lees hier ons interview met Half Moon Run.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Zo zal Bart Vlietstra gebaald hebben als een stekker toen hij er op gewezen werd dat zijn voetbaltalenten onvoldoende waren om prof te kunnen worden. Stel dat zijn droom wel was uitgekomen. Dan hadden we er een aardige voetballer bijgekregen, maar een bijzondere sportjournalist moeten missen. En laten we wel wezen, de tweede soort is aanmerkelijk dunner gezaaid dan de eerste.
Zonder Vlietstra waren de voetbalverhalen in Hard Gras, Santos, Sportweek, Nieuwe Revu, NU.nl en de VARA-gids een stuk saaier geweest. Zonder hem zouden The Guardian en Metro en het Duitse Sport Bild mooie observaties moeten missen, en zonder Bart zouden programma’s als Bureau Sport en Bureau Marokko misschien niet eens bestaan. Maar het lot (en een verstandige trainer) heeft anders beslist en nu hebben we dus allemaal voordeel van Bart Vlietstra’s activiteiten in de sportieve journalistiek. En meer dan dat. Hij blijkt ook nog eens verstand van muziek te hebben.
Kortom onze Bazz en onze nieuwe Stationschef hebben heel wat te bespreken! Dat doen ze zaterdagavond tussen 19:00 en 21:00 uur en/of in de herhaling op donderdag vanaf 22:00 uur.
Dit is de keuze van Bart Vlietstra
