Marcel van Gastel, auteur op Pinguin Radio

dEUS met Soft Electric Tour naar Rotterdam

De Belgische rock- en indieband dEUS keer dit najaar terug naar Nederland voor een uitgebreide tournee. Op dinsdag 1 december 2015 presenteren Motel Mozaique en Rotown de dEUS Soft Electric Tour in de Rotterdamse Schouwburg. De kaartverkoop start vrijdag 26 juni om 10.00 uur. Voor dit concert zijn uitsluitend zitplaatsen (ongeplaceerd) beschikbaar.

Het in 1989 opgerichte dEUS ontwikkelde al snel een geheel eigen stijl die bestaat uit een spannende combinatie van avant-garde, blues, jazz, folk en pop. De Antwerpse band heeft in de afgelopen twee decennia een indrukwekkend oeuvre opgebouwd met maar liefst zeven studioalbums met daarop bekende hits als Instant Street, Constant Now, en Nothing Really Ends. Vorig jaar kwam daar nog het compilatiealbum Selected Songs 1994-2014 bij, met daarop een speciale selectie van dertig van de beste songs van de afgelopen twintig jaar.

dEUS laat zich tijdens de dEUS Soft Electric Tour van een geheel nieuwe kant zien. Tijdens deze tour gaat de Belgische band vooral songs uit de zachtere kant van hun discografie ten gehore brengen. Dit zijn nummers die tot op heden zelden live zijn gespeeld.

dEUS Soft Electric Tour & support
Dinsdag 1 december 2015
Rotterdamse Schouwburg
Grote zaal: uitsluitend zitplaaten (ongeplaceerd)
Zaal open 19.15 / aanvang 20.00

Tickets a € 32 (ex. servicekosten) zijn vanaf vrijdag 15 juni 2015 verkrijgbaar via de Rotterdamse Schouwburg, Rotown en Ticketmaster

PHASES

Elke ochtend om 9 uur een geinig clipje! Hier hebben we PHASES met I’m In Love With My Life. De band uit LA, die bestaat uit Jason Boesel, Alex Greenwald, Michael Runion en Z Berg, maakt zoals ze het zelf omschrijven smart-pop. En daar laten we het dan ook maar lekker bij.

Live Review: Daniel Lanois @ OLT, Antwerpen

Daniel Lanois @ OLT, Antwerpen
Vrijdag 19 juni 2015
Tekst Ruud Van De Locht Foto’s Patsie Borgers

Daniel Lanois is intussen de 60 gepasseerd en heeft een erg mooi cv als singer-songwriter en producer. Niet elke muzikant kan vertellen dat hij samenwerkte met Brian Eno, U2, Peter Gabriel, Bob Dylan, Neil Young, Willie Nelson, Emmylou Harris en Robbie Robertson. Bovendien had de Canadees ook de hand in drie albums die de Grammy Award voor Album of the Year wonnen. Vorig jaar bracht hij het insturmentale Flesh and Machine uit, dat je nog het best omschrijft als een experimenteel ambient album. Daarop schuwt hij absoluut geen ongeijkte wandelpaden. Met gitaar, drums of bas creëert hij de meest complexe geluidscollages die bijwijlen erg bevreemdend klinken alsof je in één of ander arrangementen-labyrinth verzeilde.

Dat Lanois live niet vies is van een portie ongeleide gensters op het vuur, ervaarden we enkele jaren geleden nog toen hij met Black Dub de nog piepjonge Trixie Whitley op sleeptouw nam.

Gisteren stond hij in het feeërieke openluchttheater in het Antwerpse Rivierenhof om ons nogmaals te overtuigen van zijn talent en ervaring. Met zijn muts over zijn oren en zijn leren jekker oogde hij aanvankelijk als een Hell’s Angel die even kwam tonen dat hij toch wel het best kan zingen en gitaar spelen van de hele bende.

Dat deed hij met veel verve. Hij oversteeg moeiteloos het niveau van Flesh and Machine en trok al zijn muzikale registers open. Lanois is niet enkel rot van talent maar door zijn decennialange ervaring als producer creëert hij muzikale patronen die zowel in de breedte als de diepte diverse lagen scannen dat het een lieve lust is. Terecht stelde hij dat het podium wel een muzikaal laboratorium leek.

Het trio, Lanois omringd met een al even talentrijke drummer en bassist, ging geregeld voor een onuitwisbare jamsessie. Ze vormden dan een driehoekje waarbij ze zich naar elkaar toe keerden als een groepje laatstejaarsstudenten conservatorium die steun zochten bij elkaar tijden hun eindexamenconcert. Maar wat zij presteerden was wel op doctoraatsniveau met grote onderscheiding. Genres en sferen wisselden elkaar af en verveelden geen moment. We hoorden zowel rock pur sang en bluesy arrangementen, maar evenzeer een heerlijke snuif psychedelica en op het einde zelfs een stevige streep drum and bass. Jawel, Lanois is volledig mee met de tijdsgeest.

Lanois zong zowel over de liefde en zijn Jolie Louise, grapte over het steeds donker wordende wolkendek (“I love it, that’s because my ancesters has to be Belgians”) en bracht nog een keer de ode die hij produceerde voor de jonge Canadese slachtoffers die hun leven voor de vrijheid offerden tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Mooi was ook de harmonieuze samenhang tussen de grootmeester himself en zijn bassist, een gesmeerd vocaal tweespan dat een stevige portie romantiek het OLT instuurde. En er tevens voor zorgden dat de veel te koude zomeravond toch een beetje werd opgewarmd.

Conclusie? Daniel Lanois is zelfs op 64-jarige leeftijd nog steeds een singer-songwriter die aan de absolute top staat en zich bovendien amuseert als een adolescent die zijn publiek wil overtuigen dat hij het wel degelijk waard is om als professioneel muzikant door het leven te gaan. Eén woord? Hartverwarmend!

Interview: Wolf Alice

“We kunnen niet heel erg teleurgesteld zijn als mensen ons nieuwe album niet vinden wat ze ervan gehoopt hadden. Wij hebben alles gegeven en zijn er uitermate blij mee.” Wolf Alice is trots op hun eerste volledige album My Love is Cool. De nieuwe versie van hun Bros kwam als een verrassing en voor sommigen misschien ook als een slechte voorbode van wat er gaat komen op het album. Want, het is niet helemaal de Wolf Alice waar we meteen verliefd op werden.

Tekst Martje Schoemaker

Ellie (Roswell) en Theo (Ellis) zien dat heel anders tijdens hun promo tour om over het album te praten. Een album wat wij nog niet gehoord hebben. “Er zitten elementen in van onze eerste EP’s, maar ik kan me voorstellen dat mensen wellicht wat verbaasd zullen zijn. Wij zijn de studio ingegaan zonder grenzen, we hebben gedaan wat goed voelde. Dus ja, het kan soms wat pop zijn, of wat heftiger, al met al expirimenteel, voor Wolf Alice”, vertelt Ellie met een ondeugende lach. Ze zijn zichzelf, dat is het belangrijkste, dus echt bang voor de reacties zijn ze niet.

De vernieuwde versie van Bros was heel logisch voor Ellie en Theo. Het is een oud liedje van Wolf Alice. Waar oud natuurlijk ook maar relatief is, voor een band die pas zo kort op de muzikale menukaart staat. Eigenlijk wilde ze het ook weer op het album zetten, maar dan moest het wel passen tussen de andere liedjes die ze voor het album hadden geschreven. “Het was heel verfrissend voor ons, om één van onze eerste liedjes weer opnieuw aan te kleden. De eerste keer hadden we zo weinig tijd om het echt goed neer te zetten, en nu wordt ons opeens meer tijd gegund en konden we er weer mee aan de slag. Wat natuurlijk niet betekent dat mensen niet gewoon lekker naar de eerste versie kunnen blijven luisteren.”

Hoe prettig ze de rust van de promo praatjes ook vinden, ze kunnen niet wachten tot ze weer op het podium staan. Op London Calling hadden ze één van de meest grappige stage dive ervaring, zegt Theo lachend. “Het was eigenlijk heel schattig, een wat verlegen jongen komt het podium op en je ziet gewoon dat hij daar helemaal niet wilde staan. Hij ging zo voorzichtig te werk, alsof hij in een net te koud zwembad wilde springen, even voelen met de tenen en dan er vol in.” Gelukkig is de menigte geweldig en London Calling een zeer fijn festival. Paradiso is een prachtige locatie, mijmeren ze allebei.

“Het is niet dat we alleen maar de mooie locaties uitkiezen, maar Best Kept Secret is zowaar een nog mooiere locatie dan Paradiso. Ik zou wel willen dat we die keuze hadden, maar nee, we spelen echt overal, serieus, je kan ons overal neerzetten.” Theo kan niet wachten op hun tour in Amerika, waar ze een maand gaan doorbrengen, hopelijk op zoveel mogelijke plekken, hoe klein ook. Omdat het kan. Dat gezegd hebbende, ze zijn wel een beetje pissig dat ze nog geen echte Europese headline tour hebben kunnen doen. “We komen hoe dan ook terug, jullie gaan ons nog veel meer zien!”

LIVEDATA 21/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek 18/11 Botanique, Brussel 24/11 Bitterzoet, Amsterdam

Meer Wolf Alice op pinguinradio.com volgende week zaterdag 27 juni vanaf 17u in Festivalinfo Live! Dan heeft Martje ze gesproken na hun optreden op Best Kept Secret. Dan uiteraard helemaal in de festivalsfeer.

Stationschef 164: Broeder Dieleman

Tonnie ‘Broeder’ Dieleman is een laatbloeier. Hij was 19 toen hij voor het eerst een gitaar op schoot nam. Zijn late bekering tot de lichte muziek heeft hem er niet van weerhouden zich te ontwikkelen tot een van de interessantste zanger-liedschrijvers van ons land. We hadden hier graag geschreven dat Dieleman zijn inspanningen beloond ziet met nationaal succes, maar dat zou bezijden de waarheid zijn. De boomlange Zeeuw maakt geen muziek voor de massa. Zijn introverte, filosofische, rudimentaire in streektaal gezongen luisterliedjes vinden voornamelijk gehoor bij mensen zoals de zanger zelf, denkers, lezers, dichters. En collega muzikanten.

Het oeuvre van Broeder Dieleman omvat één EP, Klein Zieltje (2013) en twee albums Alles Is IJdelheid (2012) en Gloria (2014). Van het titelnummer van Gloria bestaat ook een Engelstalige versie van Bonny ‘Prince’ Billy. De uitzending van Bazz op de buzz met Broeder Dieleman is zaterdagavond om 19.00 uur met een herhaling op donderdagavond vanaf 22.00 uur.

Dit zijn 25 bij zondere platen volgens Broeder Dieleman.

Dirty Three – I Remember a Time When You Used To Love Me
June Tabor – No Man’s Land
Gangstarr – Above the Clouds
The Pogues – Hell’s Ditch
Vic Chesnutt – I flirted With You All My Life
Kathleen Yearwood Ordeal – Remember Love
Idassanne Wallet Mohammed – Ahiyana
Vigilantes of Love – Double Cure
Sage Francis – Sea Lion
Rowwen Heze – De Peel in Brand
Tirudel Zenebe – Gue
Willem Vermandere – Voor Marie Louise
Townes van Zandt – Nothing
Holmes Brothers – I Want Jesus to Walk With Me
Madvillian – Great Day (Four Tet remix)
Dopegezinde Gemeente – Amsterdam Huilt
Lift To Experience – Into the Storm
Mdou Moctar – Tahoultine
Smog – Say Valley Maker
Baby Dee – Black But Comely
Mahalia Jackson – Live the Life
The Oblivians – Final Stretch
Ries de Vuyst – Eben Haezer
Alasdair Roberts – Farewell Sorrow
Johnny Cash – Spiritual

Richard Thompson komt met nieuw album & tour

In bijna 50 jaar heeft zanger/songwriter/gitarist Richard Thompson een oeuvre opgebouwd waar geen enkele misser tussen zit. Van Fairport Convention via zijn sessiewerk voor Sandy Denny en Nick Drake naar de albums met Linda Thompson en natuurlijk zijn solowerk van de afgelopen decennia, worden zijn albums en optredens hogelijk gewaardeerd. Deze folklegende laat zijn nieuwe album Still produceren door Jeff Tweedy (Wilco)en verschijnt 29 juni.

Na een smaakvol akoestische tussendoortje vorig jaar is Still het echte nieuwe studio album van Richard Thompson. En wat voor één! De opvolger van het succesvolle Electric (2013) is geproduceerd door niemand minder dan Jeff Tweedy (Wilco) en opgenomen in slechts negen dagen met vertrouwde leden van zowel zijn eigen als Tweedy’s band. Thompson wilde op een nieuwe frisse manier aan een album werken en dat is gelukt. Natuurlijk hoor je nog steeds zijn fenomenale gitaarspel, heerlijke zang en teksten vol diep inzicht en galgenhumor, maar Still is bovenal een uitstekend rapport van een erkende meester die niet te beroerd is zichzelf uit te dagen en zich bloot te stellen aan een nieuwe omgeving ten einde op veerkrachtige wijze uit nieuwe bronnen te kunnen blijven putten.

LIVEDATA 24/09 Hedon, Zwolle 25/09 Patronaat, Haarlem 26/09 Gebouw-T, Bergen Op Zoom,

Faith No More wint award ‘Best Album’

Op 15 juni vond de Metal Hammer Golden Gods Awards plaats in Londen, de awardshow voor de beste metal en hardrock artiesten van dit moment. Faith No More nam de award voor Best Album in ontvangst voor het nieuwe album Sol Invictus dat afgelopen mei uit is gekomen.

Bekijk het moment (ongeveer 10de minuut) dat de band de award in ontvangst nam van Duff McKagan.

Buitentheaterprogramma Lowlands 2015 bekend

Van 21 t/m 23 augustus vindt op evenemententerrein Walibi Holland in Biddinghuizen de drieëntwintigste editie van “A Campingflight to Lowlands Paradise” plaats. Nu is het buitentheaterprogramma bekend.

Je maakt wat mee op Lowlands! Maar echte boksers, in een heuse boksring, die elkaar waarachtig bont en blauw slaan? Het moet niet gekker worden, maar ze staan er dus, dit jaar! Met voormalig Heideroosjes-baas Marco Roelofs als scheids en presentator en omringd door alle tig tetterende leden van Brassband De Bazuin uit het Friese Oenkerk, die de toch al niet zachtzinnige boel ff flink komen opjutten.

Elke avond geven zij met deze bokswedstrijd op het nieuwe theaterplein op Planet Paradise het startschot voor het buitentheaterprogramma. En dat is anders dan andere jaren! Al het spektakel verzameld op één plein, en iedere avond te zien tussen 20.45 uur en 2 uur ‘s nachts. A real knock-out!

Wat is er nog meer te zien?

Lejo Cinema
Je kent hem vast van Sesamstraat, sinds 2003: Lejo. Of liever gezegd: zijn handen. En een handvol houten ogen. Meer heeft Leo Petersen niet nodig om zijn poppenvoorstelling tot leven te brengen. In een grijs Lowlandsverleden vierde Lejo al triomfen, twee keer zelfs, nu rollen we Lejo 2.0 uit, in de vorm van – Nieuw! Nu nog beter! – de Lejo Cinema.

Up & Over It
Op Lowlands 2014 zetten ze het terras van het Postkantoor op stelten, ex-Riverdancepro’s Suzanne Cleary & Peter Harding, die werkelijk iedereen van tafel dansten – met hun handen. En dan niet een beetje op de maat meetikkend of bleu kunstjes vertonend, maar met keihard in your face hand-, arm- en ellebooggegoochel waar je bek loodrecht van openviel.

Tchakatakapam Duo
Twee drummers die, tegenover elkaar gezeten, met Zwitserse precisie unisonopartijen spelen. Meer is het niet, maar het is genoeg, want hoe langer zij spelen en hoe langer jij kijkt en luistert, hoe meer je in trance raakt.

Sundback
In Sundback brengt het Franse ZO Prod een ode aan de Amerikaanse Zweed Gideon Sundback, de godfather van de ritssluiting. ZO Prod bestaat uit vier knotsgekke types onder een bivakmut waarmee er rijkelijk valt te genieten van bizarre dansmoves op het ritmische gescratch van hun ritsen.

Rubbish Rabbit
Mocht je even een dipje hebben op Lowlands, dan is een shot van deze gekte alles wat je nodig hebt. Een anarchistisch topspektakel, waarin de Italiaanse trashclowns van Tony Clifton Circus het kind in zichzelf kraaiend van pret de vrije teugel geven. Pedagogisch volledig onverantwoord, en onweerstaanbaar lollig.

Dancing Graffity
Ben je ook zo blij dat je in de toekomst leeft? Dansende graffiti, ook zoiets. Dankzij danser/choreograaf Katalin Lengyel en media-artiest Szabolcs Tóth-Zs, die hun kwikzilveren voorstelling vol digitale graffitiprojecties die interactief meebewegen met de werkelijkheid liefdevol exporteren van de Hongaarse poesta’s naar onze Paradijselijke Laaglanden.

Op www.lowlands.nl is uitgebreide informatie te vinden over deze bevestigingen en eerder aangekondigde acts zoals Ben Howard,Major Lazer, Kendrick Lamar, FFS (Franz Ferdinand & Sparks), The Chemical Brothers, Paolo Nutini, Years & Years en Four Tet.

—–

A CAMPINGFLIGHT TO LOWLANDS PARADISE 2015
21 + 22 + 23 augustus 2015
Evenemententerrein Walibi Holland, Biddinghuizen

Festivalticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €195,- incl. servicekosten.
CJP-ticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €185,- incl. servicekosten.
Parkeerticket: €15,- incl. servicekosten. €25,- aan de poort.
Gllamcamp: luxe overnachten in diverse accommodaties, verschillende prijzen. Meer info: tickets.campsolutions.nl/lowlands/nl

Voorverkoop: www.ticketmaster.nl
Bustickets voor busreizen vanuit heel Nederland: www.eventtravel.nl

A Campingflight to Lowlands Paradise 2015 wordt mede mogelijk gemaakt door Heineken, Nedap, Douwe Egberts en KPN.

The Maccabees

Elke ochtend om 9 uur een strakke clip! In de aanloop naar het langverwachte nieuwe album – 31 juli – Marks To Prove It van The Maccabees verscheen afgelopen week de tweede single Something Like Happiness.

LIVEDATA 22/08 Pukkelpop, Hasselt 23/08 Lowlands, Biddinghuizen

Nieuw album Saybia en tour in oktober

Saybia breekt in 2002 in thuisland Denemarken door met de single The Day After Tomorrow, afkomstig van het debuut The Second You Sleep. Door het succes van de single stijgt het album naar de top van de Deense albumlijst en een reeks uitverkochte concerten in binnen- en buitenland volgt. Het tweede album These Are The Days, waarvoor fotograaf Anton Corbijn de iconische albumcover schoot en dat door Tchad Blake werd gemixt in de Real World Studios, verschijnt in 2004. De singles I Surrender en Brilliant Sky worden wereldwijd door veel radiostations opgepikt. Het internationale succes van de band blijft groeien en in de jaren daarna speelt Saybia op bijna alle festivals, waaronder in ons land op Lowlands, Pinkpop en Paaspop.

Een aantal maanden na het verschijnen van het derde album Eyes On The Highway in 2007 slaat het noodlot toe als de vriendin van zanger Søren Huss bij een auto-ongeluk om het leven komt. Een zeer moeilijke periode breekt aan. Dit in combinatie met het nonstop touren in de jaren daarvoor leidt ertoe dat de band besluit een stap terug te doen en last in 2008 een pauze in. Søren brengt nog wel twee soloalbums uit en werkt ondertussen met bassist Jeppe Knudsen aan nieuwe nummers. Als er genoeg nieuw materiaal is geschreven, sluiten de overige bandleden aan en ontstaan er serieuze plannen voor een nieuw album. Tijdens dit proces verlaat gitarist Sebastian Sandstrom de band en wordt opgevolgd door Kasper Rasmussen, al jarenlang een goede vriend van de band. No Sound From The Outside werd in 2014 en de eerste paar maanden van 2015 opgenomen in Los Angeles en Kopenhagen.

LIVEDATA 01/10 Paradiso, Amsterdam 02/10 Metropool, Hengelo 09/10 Doornroosje, Nijmegen 10/10 Paard van Troje, Den Haag 11/10 Effenaar, Eindhoven