Author: Marcel van Gastel

Villagers is de projectnaam van de Ier Conor O’Brien, die je misschien nog kent van de band The Immediate. Hij is alweer toe aan zijn derde soloalbum en dit keer werd het een warme, mooie en intieme plaat over de liefde, met de titel Darling Arithmetic. Hiervoor werd zelfs een gehele orkestpartij geschreven én weggegooid.

Tekst Chris Dekker

Op de twee eerdere albums van Villagers waren meer muzikanten te horen en ook live gaat de Ier met muzikanten op stap. Toch is het alleen O’Brien die de drijvende kracht is achter Villagers. Vanwaar deze naam?
“Ik had het idee dat ik ooit een band zou hebben en dan is een bandnaam makkelijk. Ik hou van gearrangeerde muziek met veel elementen. Ik heb altijd wel solo gespeeld, maar ik heb het liefst mensen om me heen, dus ik zocht een anoniemere naam. Er zit verder geen idee achter, maar het gaf een goed gevoel. Ik kom niet van het platteland, dus misschien daarom? De stadsmens die liever in een dorp zou wonen en andersom?”

Een hond of vogels
Ondanks je behoefte aan samenwerken nam je Darling Arithmetic helemaal alleen op. “Ik startte met demo’s maken op mijn kleine studioset thuis. Na maanden werk, raakte ik er aan gehecht en daarom besloot ik om deze demo’s als album uit te brengen. Alles is thuis gedaan en als je goed luistert hoor je hier en daar een hond of vogels, haha. Het kwam er eigenlijk op neer dat de fase waarbij je andere muzikanten gaat vragen er gewoon niet kwam.”

De plaat is erg persoonlijk. Heeft dat met de keuze te maken?
“Ik heb wel samengewerkt met andere songwriters, maar als ik eenmaal een idee heb, vind ik het moeilijk als andere mensen zich er mee gaan bemoeien. Ik had nu een sterke visie die ik niet los kon laten en ik wilde het per se zelf afmaken. Mijn live-toetsenist heeft zelfs arrangementen voor het album gemaakt. Hij heeft twee weken lang vioolpartijen geschreven, die echt mooi waren. Prachtig, filmisch. Toch besloot ik ze niet te gebruiken en dat was wel even een moeilijke mededeling ja. Het was fantastisch, maar niet wat ik met de nummers voor ogen had. Uiteindelijk begreep hij het. Wellicht gebruiken we ze ooit live nog eens of ik maak een soort remix-album met de strijkers.”

Uitgesproken
De plaat gaat over de liefde. “Mijn eerste insteek was om een gestript album te maken. Heel kaal en rustig. Er was geen plan voor de teksten, maar opeens leek ik veel liefdesliedjes te schrijven. Vervolgens kwam ik met het idee om over onderwerpen als homofobie te schrijven. Het was geen vooropgesteld plan, maar het ene idee volgde op de ander. Er kwamen ook nogal uitgesproken songs. Niet seksueel, maar misschien te agressief. Ze zeiden niet wat ik wilde zeggen, dus ik heb besloten om animositeit en haat ter zijde te schuiven en om me te concentreren op liefde. Misschien dat ik hierna een haatalbum maak, haha!”

Het is een universeel thema en ook en onderwerp waar al zoveel over geschreven is. Is het moeilijk om niet in clichés terug te vallen?
“Ik denk niet dat je iets niet moet doen omdat het al gedaan is. Het is een oneindig onderwerp. Alles is misschien al eens gezegd, maar nog niet door mij. Een liedje betekent pas iets als je weet waar het over gaat. Mijn insteek was om de liedjes persoonlijk te maken, maar toch ook universeel en breed. Iedereen kan zich er wel een beetje in vinden… hoop ik.”Wat is dat?
Hoe komen je songs tot stand? “Ik heb thuis een zestien-sporenrecorder. Ik begin meestal met gitaar en dan bouw ik het op met andere instrumenten. Soms schrap je eerdere partijen weer. De ene keer is de eerste demo ook echt de versie die op het album gekomen is. Het is ook gebeurd dat ik een song na versie zeven weggegooid heb. Ik kom er steeds meer achter dat het in één keer goed moet zijn en dat je niet te veel moet verbouwen. De meeste nummers die je op het album hoort hebben dan ook echt de eerste opname als basis.”

Het moeilijkste aan alleen werken lijkt me dat je geen feedback hebt van andere mensen, al dan niet muzikant.
“Dat viel mee. Ik woon met vijf huisgenoten en er loopt af en toe iemand de keuken in. Ze luisteren, ze vragen en er is altijd wel iemand die een mening geeft. De manier waarop iemand ‘wat is dat?’ vraagt is al bepalend. De toon daarvan kan variëren van blij tot vol afschuw, haha!”

De volgende stap is om het album live uit te voeren. Heb je daar al ideeën over?
“Ik heb al wat try-outs gedaan met een meisje op harp en een gast op flugelhorn en drums. Dat is weer heel anders en superleuk. Als we naar Nederland komen neem ik hun denk ik mee en wat mensen die al eerder in mijn band speelden. Het is live nu al anders dan op het album; heel anders. We willen live ook niet hetzelfde doen als op het album. Het blijft altijd groeien. Als je het album goed kent krijg je gewoon die liedjes te horen die je wilt horen, maar anders uitgevoerd.”

Het beweegt en ademt
Je vertelde net dat het met schrijven lastig vind als mensen zich met je songs bemoeien, maar live is dat dus geen probleem?
“Dit soort dingen ontstaan gewoon. We testen nu een en ander uit maar uiteindelijk ben ik wel de baas. Soms wil ik per se dat een bepaalde lijn gespeeld wordt en soms laat ik me verrassen. Het is een zoektocht. De ene keer moet je dictator zijn en een andere keer moet je een muzikant zijn gang laten gaan. Dat heeft vertrouwen nodig, maar als het goed gaat wordt een band een levend wezen. Iets dat beweegt en ademt. Het is ook leuk: Soms ben je heel precies over één detail, om daarna weer iets totaal los te laten. Het eerste optreden is anders dan de twintigste, maar het kan ook zijn dat een liedje halverwege de tour opeens zijn vorm krijgt en dan blijft het zo.”

Wat zijn, naast touren, de plannen voor de nabije toekomst?
“Ik weet nooit wat er gaat gebeuren. Ik heb nog steeds het plan om een totaal vocaal album te maken met veel harmonieën, maar dat riep ik voor dit album ook al. Ik concentreer me nu eerst op de optredens”

 

LIVEDATA 11/04 Motel Mozaïque, Rotterdam 07/05 TivoliVredenburg, Utrecht 08/05 De Duif, Amsterdam 16/05 Doornroosje, Nijmegen 17/05 Cirque Royal, Brussel

Groningen, 16 januari 2015, half vijf ‘s ochtends. Een vrouw heeft meer dan drie wijn op en zoekt menselijk contact. Blij vertelt ze dat ze heeft genoten van de eerste dag van showcase-festival Eurosonic/Noorderslag. Over wat ze het leukst vond, hoeft ze niet lang na te denken. “Het waren twee zusjes, tweelingen volgens mij. Ik zag ze in de Stadsschouwburg en het was echt geweldig!”

Tekst LiveGuideNL / Sven Bersee

Door alle nachtelijke hysterie was deze vrouw de naam van de act even ontschoten, maar ze doelde op Ibeyi. De Frans-Cubaanse tweelingzusjes Lisa-Kaïndé Diaz (zang en piano) en Naomi Diaz (achtergrondzang en percussie) moesten hun self-titled debuutalbum toen nog uitbrengen, maar de eerste zaal vol Hollandse zieltjes hadden ze al voor zich gewonnen. Dat ging de twintigjarige Parisiennes net zo makkelijk af als het bedenken van een naam. Ibeyi betekent namelijk simpelweg ‘tweelingen’ in het Yoruba, de Afrikaanse taal die onder meer op Cuba wordt gesproken.

Niet moeilijk doen, dat past goed bij ze, vertelt het alternative R&B-duo een dag na de show in Hotel de Ville. Ze zitten er ontspannen bij in het hotel dat dezelfde naam draagt als het stadhuis van hun hometown. “De muziek die me echt in mijn hart raakt is de muziek die het simpelst en meest direct is”, legt Naomi uit. “Ray Charles bijvoorbeeld. Hij mixte gewoon de muziek waar hij zelf van hield: kerkmuziek en rhythm & blues dus. Het geweldige aan hem was dat hij het zo natuurlijk bracht, zo normaal. En zo is het ook met onze muziek. Er zitten veel invloeden in, zoals R&B en electro, maar we dachten nergens over na.”

De zusjes vermengen moderne stijlen met de Yoruba-muziek waar ze dankzij hun ouders mee opgroeiden. “Dat is er altijd geweest in ons leven”, zegt Lisa schouderophalend. “Maar we hadden niet zoiets van: dit is oude muziek, dus we moeten er iets jongs in stoppen. We hebben gewoon de muziek gemixt die in onze oren zit. Wij houden net zo goed van hiphop als van Yoruba. Ik weet ook zeker dat Naomi met een rapper gaat trouwen. Ik hoop dat het een goeie is. Een goeie rapper én een goeie gast, dus. Ik ben benieuwd wie het wordt.”Moederbeer
Los van Naomi’s toekomstige man is familie sowieso verdomd belangrijk voor de zusjes. De invloed van vader Anga Díaz is ondanks zijn onverwachte overlijden in 2006 onmiskenbaar. Hij was zelf namelijk percussionist in onder meer Buena Vista Social Club, Naomi koos later dus voor hetzelfde instrument. Hun moeder is de Frans-Venezolaanse zangeres Maya Dagnino. Zij is mee op tour, maar de zusjes weigeren zich moederskindjes te laten noemen. Lisa: “Het is fijn om haar bij ons te hebben, zodat ze ons wegwijs kan maken. Maar ze is geen moederbeer die haar kindjes beschermt. Ze snapt ook wel dat wij ouder worden.”

Mama zit ook in de clip bij Mama Says, een prachtige video die tegelijk een beetje triest is. Lisa: “Je ziet daarin dat we heel close zijn en dat dat niet geacteerd is. Of ze de clip een goed idee vond? Het is wel heel persoonlijk, maar ze weet dat mensen die ernaar luisteren niet aan haar denken, maar aan hun eigen moeder. Het is een nummer waarin veel mensen zich herkennen.”

Beyoncé
De vraag of er ook onderwerpen zijn waar ze nooit over zouden zingen, leidt tot een kort overleg. De gebrekkig Engels sprekende Naomi begrijpt de vraag niet, Lisa legt het haar uit in het Frans. Een stellig ‘nee’ volgt uit de mond van Naomi, maar Lisa zelf twijfelt. “Misschien politiek. Ik voel niet de behoefte om daarover te zingen, maar wie weet doe ik dat ooit wel als ik er zin in krijg. Dat is wat ik leuk vind aan ons: als we op een dag opeens Beyoncé willen zijn, dan kan dat gewoon. Niet dat ik Beyoncé zou kunnen zijn, maar als wij zin hebben om heel commerciële muziek te maken, dan doen we dat. Dan moeten we alleen wel voor honderd procent geloven in wat we doen. Anders bereik je niks.”

“We kunnen geen muziek maken met als enige doel dat mensen het kopen”, vult Naomi haar als een uitmuntende tweelingzus naadloos aan. “In de eerste plaats moet je muziek maken die je zelf leuk vindt.”

Lisa: “Maar mensen die commerciële muziek maken, daar in geloven en ook nog goed zijn, die vind ik cool! Michael Jackson: zó commercieel, maar zó goed! Beyoncé ook. Ik heb op YouTube laatst livebeelden van haar bekeken en werd helemaal weggeblazen! Je voelt gewoon dat ze het zelf leuk vindt om te doen. Misschien kunnen wij dat in de toekomst ook.”

Naomi: “De rappers waar ik naar luister zijn ook commercieel, zoals Kendrick Lamar, Jay Electronica en Wiz Khalifa. Ik hou daarvan en weet dat ik ook zoiets kan doen, maar nu is het beter om daar nog even mee te wachten. Wat we nu doen is wie we zijn en dat is hoe het moet zijn.”

LIVEDATA 09/04 Vondelkerk, Amsterdam 10/04 Motel Mozaïque, Rotterdam 17/05 Les Nuits Botanique, Brussel 25/06 Rock Werchter, Werchter

Klinkt als: baslijnen diep als de Seine, beats zwaar als sigaren

Tweeling Top Tien
Dat tweelingen vaak hetzelfde kunstje goed beheersen, bewezen eerder al de voetballende broertjes De Boer en de Friese advocaten Wim en Hans Anker. De meiden van Ibeyi zijn ook zeker niet de enige gelijkgeboren die elkaar in de muziek naar grotere hoogten stuwen

1. Robin & Maurice Gibb (Bee Gees)
2. Simone & Amedeo Pace (Blonde Redhead)
3. Aaron & Bryce Dessner (The National)
4. Kelley & Kim Deal (The Breeders)
5. Tegan & Sara Quin (Tegan and Sara)
6. Ben & James Johnston (Biffy Clyro)
7. Chandra & Leigh Watson (The Watson Twins)
8. Andy & Jez Williams (Doves)
9. George & Jack Barnett (These New Puritans)