Author: Pieter Visscher

Jamila Woods – Heavn (Jagjaguwar/Konkurrent) 

Jamila Woods is een 27-jarige soulzangeres die in juli 2016 haar debuutalbum Heavn op Soundcloud zette. Dit album komt nu uit op indielabel Jagjaguwar dat we vooral kennen van Angel Olsen, Sharon van Etten, Bon Iver en de laatste drie Dinosaur Jr.-platen.

Haar stijl is naar eigen zeggen een samensmelting van twintig jaar muziek maken, creatief hergebruiken en haar plak-en-knipmanier van tekstschrijven. Dat hergebruiken zien we onder andere in de single en titeltrack die begint met de openingsregels van The Cure’s Just Like Heaven, een band waar Woods groot fan van is. Verderop komen we ook nog een vergelijkbare net-niet-cover tegen van Stellar van Incubus, waar ook maar de eerste paar tekstregels (gedeeltelijk) langskomen.

Die drang om te plakken en knippen is echter een van de voornaamste problemen van Heavn. Het 46 minuten durende album telt namelijk 20 tracks. Veel interludes, meestal krakerige voicemailberichten van Woods zelf, en nummers van maar 1 of 2 minuten maken het tot een bij vlagen onrustig album. Vooral het blokje van Eve (30 seconden), In My Name (1 minuut 25) en direct weer gevolgd door een interlude van 24 seconden, klinkt eerder als zappen langs muziekzenders dan als een goed samengesteld album.

De muziek van Woods is een mix tussen 90’s r’n’b, moderne artiesten als Hiatus Kaiyote en FKA Twigs (naar wie ze zich zelfs lijkt te hebben gemodelleerd op de hoes) en een vleugje oldschool hiphop. Ook al probeert ze via die interludes het een persoonlijk album te maken, wil dat niet zeggen dat ze ook een echt eigen geluid weet te creëren. Op de eerder genoemde titeltrack Heavn klinkt het namelijk wel heel erg als Hiatus Kaiyote en LSD (met Chance The Rapper) lijkt in het begin vooral vocaal erg op Erykah Badu om in een wel erg cliché r’n’b-refreintje over te gaan. Daarnaast laat de stem van Woods hier en daar ook nog wat te wensen over.

Die is soms wat vlak en enkele uithalen klinken bijna vals. En vooral in een genre dat grotendeels leunt op die uithalen en vocale uitspattingen, is een sterke, zuivere stem een tamelijke must. Nu is het niet zo dat er niks goed op dit album te horen is, want er zitten een paar lekkere, en zelfs creatieve nummers op zoals het wat meer elektronische en van vette drums voorziene BLK Girl Soldier, het als een oude transistorradio in de regen klinkende Lately en het jazzy Breadcrumbs met trompettist Nico Segal. Het had misschien een beter idee geweest als het label haar had getekend en dit album als springplank voor haar label debuut had gebruikt. Misschien met een paar nummers van dit album en aangevuld met nummers die laten horen waar Woods nu is.

Er zit een zekere potentie in, maar dit album klinkt heel erg als een artiest die nog erg zoekende is, en een echt goede A&R-afdeling had er wel raad mee geweten. Maar dit één-op-één doorzetten van een reeds verschenen Soundcloud-album is een heel rare zet van een label dat toch zeker een goede neus heeft voor talent.  Tekst Muzine | Fabian Hofland

Liefhebbers luisteren naar Pinguin Pluche en Pinguin Grooves.

LIVEDATA 20/02 Het Depot, Leuven 21/02 Paradiso, Amsterdam