Author: Pieter Visscher

Na As It Ever Was moesten we vijf jaar wachten op een nieuw album van Bert Ostyn en de zijnen, maar sinds gister is Absynthe Minded helemaal terug met de plaat Jungle Eyes. Het was het wachten waard, want singles The Execution en Beam bewijzen dat de band niets aan kwaliteit heeft ingeboet.

Absynthe Minded is kort en duidelijk over het nieuwe, geëngageerde album Jungle Eyes, dat gaat over de tijd waarin we leven en over hoe de Belgische band naar de wereld van vandaag de dag kijkt. 21 november speelt de band in Bitterzoet in Amsterdam.

Hoezo, een nieuwe plaat van Absynthe Minded? Waren die niet gesplit dan? Wel, ja en nee. Na vijf eclatante platen en bijna vijftien jaar onafgebroken toeren ging de groep in 2013 voor onbepaalde tijd on a break. “Maar iedereen die ooit met zijn lief on a break is geweest, weet dat het zo niet werkt”, lacht frontman Bert Ostyn. “We hebben uit die eerste periode met Absynthe Minded alles gehaald wat eruit te halen viel en ik kijk er met veel liefde en trots op terug. Maar ons verhaal was verteld. De laatste plaat heette niet voor niets As It Ever Was.”

Enter Absynthe Minded 2.0: harder, better, faster, stronger en jawel; ook dat tikje ouder en wijzer. Bert Ostyn (zang/gitaar) en medeoprichter Sergej Van Bouwel (bas) vormen nog steeds de muzikale as. En ze hebben enkele van de meest getalenteerde muzikanten van het land rond zich geschaard.

“Met Simon Segers (drums) speelde ik al in een band vóór Absynthe Minded, hij is een van de beste jazzdrummers van België. Toon Vlerick (gitaar) komt uit de Gentse bluesscene. En Wouter Vlaeminck (keys) is behalve een fantastische toetsenist ook een uitmuntend zanger en arrangeur: met zijn oor voor harmonieën is hij diegene die het nieuwe Absynthe Minded aan elkaar lijmt. Ik beschouw hem als mijn nieuwe rechterhand.”

Die nieuwe troepen sturen Absynthe Minded op Jungle Eyes naar vers, onontgonnen terrein. Weg van de zwierige zigeunerrock in zweterige jazzclubs, maar blijmoedig voorwaarts richting clevere gitaarpop met hemelse harmonieën. Denk Eels, denk Grandaddy en Radiohead, denk zelfs aan Tom Petty en Jeff Lynne. ‘We gebruiken meer samples, meer synthesizers ook, maar alles blijft organisch en analoog. Eigenlijk laten we nu heel wat zaadjes kiemen die we op onze vroegere platen al hadden geplant. In die zin pikken we de draad op waar we ‘m twee jaar geleden lieten liggen.’

Die muzikale draad liep al langs vijf even avontuurlijke als uiteenlopende albums en bracht hen door zowat het complete Europese continent. Met debuutplaat Acquired Taste, geproduceerd door Arno-gitarist Geoffrey Burton, maakten ze hun joyeuse entrée. Opvolger New Day, met die andere Arno-acoliet Jean-Marie Aerts achter de knoppen, overtuigde ook wie het met die eerste plaat nog níét had gehoord: Absynthe Minded is een volstrekt uniek combo met een eigenzinnige maar onweerstaanbare sound. Singles als Envoi en My Heroics, Part One groeiden zelfs uit tot ware Belpopklassiekers. Ze zorgden voor meezingmomenten op de allergrootste festivals (Rock Werchter, Pukkelpop, Les Ardentes, Dour), ze veroverden de hitlijsten in Frankrijk en Nederland en ze leverden hen tournees op tot in Duitsland en Oostenrijk.

“Ik ben er supertrots op dat nummers als My Heroics en Envoi tot het cultuurpatrimonium zijn gaan behoren. Ik speel ze ook nog altijd graag. Want dat is waar Absynthe Minded om draait: soms de donkere of melancholische kanten van het leven aanraken, maar daar altijd weer een helende kracht uit putten en je als luisteraar een warm en gelukkig gevoel bezorgen.’

Dat warme, zeg maar gerust huiselijke gevoel: dat is ook waar Bert Ostyn naar op zoek was bij het maken van Jungle Eyes. Want hoewel de plaat werd gemasterd in Amerika door Chris Athens (“Gelukkig voor onze portefeuille vroegen we hem net vóórdat hij een Grammy won voor zijn werk met Drake!”), is deze zesde langspeler helemaal homegrown. Vroeger sloten we ons op in een studio ergens in Frankrijk. Nu hebben we voor het eerst in Gent opgenomen, in een heel ontspannen sfeer.” Onder het toeziend oog van producer Stéphane Misseghers nog wel, behalve drummer bij dEUS en vroeger bij Soulwax óók al een fellow- Gentenaar.

Het verklaart waarom Jungle Eyes misschien wel de meest persoonlijke plaat van Absynthe Minded is. Niet omdat ze de allerindividueelste expressie van Berts allerindividueelste emotie is. Nee, net omdat Bert meer dan ooit om zich heen kijkt en wat hij daar ziet probeert te begrijpen. Jungle Eyes is de muzikale kroniek van een thirtysomething die nostalgisch terugblikt op z’n vervliegende jeugd en de maat neemt van de almaar complexer wordende wereld om hem heen.

“Als 16-jarige schreef ik net als iedereen ‘Fuck the system’ op mijn pennenzak”, aldus Bert. “Vandaag besef ik dat de wereld niet zo zwart-wit in elkaar zit.” En dus verkent hij de morele valkuilen van het neo-kapitalisme (Jungle Eyes), de bubbel van het eigen gelijk die ons allemaal dreigt op te slokken (Echo Chamber) en de gave van de aanvaarding (The Execution).

Maar geen paniek: er staan ook gewoon liedjes over de liefde op. En liedjes die je wil meeneuriën omdat ze zo verdomd onweerstaanbaar zijn. Want bovenal is Jungle Eyes de fenomenale doorstart van band die nog nooit zo aantrekkelijk geklonken heeft.

LIVEDATA 10/11 Handelsbeurs, Gent 11/11 Cactus Club, Brugge 17/11 De Casino, Sint-Niklaas 18/11 De Roma, Antwerpen 21/11 Bitterzoet, Amsterdam 01/12 Het Depot, Leuven 30/03 Ancienne Belgique, Brussel