Pieter Visscher, auteur op Pinguin Radio

HAEVN presenteert langverwacht debuutalbum in Paradiso

HAEVN is de succesvolle samenwerking tussen songwriter Marijn van der Meer en filmcomponist Jorrit Kleijnen. Het duo kende in 2015 een geweldige start toen hun debuutsingles Finding Out More en Where The Heart Is werden gebruikt in autoreclames.

Ze hebben in de afgelopen jaren een krachtige livereputatie opgebouwd waarbij dromerige songs worden afgewisseld met uptempo elektropop, waarmee ze de grote zaal van Paradiso, Carré en TivoliVredenburg snel wisten uit te verkopen. In 2018 keert de band terug naar Paradiso om hun langverwachte debuutalbum te presenteren in de grote zaal.

Liefhebbers luisteren naar Pinguin Pop en Pinguin Pluche.

LIVEDATUM 23/02 Paradiso, Amsterdam (albumpresentatie)

Out Of The Blue 40 jaar; ELO opnieuw naar Ziggo Dome

Er zijn van die albums die opeens aan het brein ontspruiten van een muzikaal genie en in no time worden opgenomen. Omdat zo’n persoon dan overloopt van creativiteit en zo snel mogelijk zijn ei kwijt moet. Het moet er opééns uit. Dat gebeurde 40 jaar geleden met Jeff Lynne.

De Brit kreeg het plotsklaps op zijn heupen en schreef – out of the blue – Out Of The Blue. In de Zwitserse Alpen deed Lynne zijn inspiratie op. Het is nu 2017 en 40 jaar geleden dat Out Of The Blue van Electric Light Orchestra verscheen. Ter gelegenheid hiervan is het meesterwerk voor het eerst beschikbaar als picture disc.

De dubbel-lp picture disc van Out Of The Blue is geremasterd van de originele mastertapes en voorzien van een downloadcode. Het album bevat hits als Turn To Stone, Mr. Blue Sky en Sweet Talkin’ Woman. Een sound die nog altijd uit duizenden is te herkennen.

Jeff Lynne wordt alom beschouwd als een van de belangrijkste producers en invloedrijkste artiesten in de muziekgeschiedenis. Ook was hij een van de medeoprichters en bandlid van The Travelling Wilburys, met Bob Dylan, Roy Orbison, George Harrison en Tom Petty. En werkte hij samen met én produceerde een aantal van de grootste namen in de muziek, waaronder The Beatles, Paul McCartney, Ringo Starr en Joe Walsh.

Lynnes overweldigende producties, met meer dan 50 miljoen verkochte albums wereldwijd, behoren tot de herkenbaarste muziek van de afgelopen 40 jaar.

Op de comebacktour hebben fans dertig jaar moeten wachten, maar het was het wachten meer dan waard. Over het concert in Ziggo Dome in 2016 zijn de recensies zonder uitzondering lovend. AD: “Op ELO’s songs is na ruim dertig jaar nog geen plekje sleet te ontdekken. De Ziggo Dome ziet de fantastische terugkeer van een grote band. Een van de beste concerten van het jaar tot nu toe.”

In 2018 keert Jeff Lynne met zijn Electric Light Orchestra terug naar Ziggo Dome. Het concert in Amsterdam is onderdeel van een nieuwe Europese tournee die volgend jaar van start gaat. De kaartverkoop begint vrijdag.

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Pinguin Classics!

LIVEDATUM 27/09 Ziggo Dome, Amsterdam

New Yorkse indierockband Sunflower Bean met nieuw werk naar Paradiso

De New Yorkse indierockband Sunflower Bean heeft een nieuwe single, I Was A Fool, met bijbehorende video uitgebracht. Het is het eerste werk van de band sinds het lovend ontvangen debuut Human Ceremony uit 2016.

Over het heerlijk wegluisterende dreamy sun-kissed I Was A Fool, zegt zanger en gitarist Nick Kivlen: “I Was A Fool is one of those songs that seemingly crept up from nowhere and into our practice space. It was a special moment between the three of us, Julia and I both improvised the lyrics. It feels like far longer, but it’s been nearly 2 years since we’ve put new music into the world. I think this song is a good example of how we’ve grown as a band, while still staying true to the band that first played together back in high school.”

Ook heeft de band vandaag hun Europese tour aangekondigd. 11 april spelen ze in Paradiso, Amsterdam.

LIVEDATUM 11/04 Paradiso, Amsterdam

Stereophonics – Scream Above The Sounds

Stereophonics – Scream Above The Sounds (Parlophone/Warner)

Na twee albums op hun eigen label, is het tiende album van Stereophonics weer bij een grote maatschappij, te weten Parlophone, verschenen. Twintig jaar na hun debuut is de band nog steeds succesvol, en opnieuw ontbreekt het voorman Kelly Jones niet aan inspiratie.

Opener Caught By The Wind heeft de perfecte combinatie tussen rootsy diepgang en radiovriendelijkheid om een grote hit te worden, terwijl het punky Taken A Tumble laat horen dat ze hun street credibility niet verloren hebben. All-in One Night lijkt met zijn elektronische drumgeluid een vreemde eend in de bijt, maar de consistent hoge kwaliteit van de songs werkt ook door met dergelijke instrumentatie.

Jones’ stem herinnert nog steeds aan de jonge Rod Stewart, wat een compliment vanjewelste is. Mooi nieuw werk van een band die weet wat zijn publiek wil, maar daarin wel de grenzen opzoekt. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 24/01 Ancienne Belgique, Brussel 27/01 AFAS Live, Amsterdam

Protomartyr alleen muzikaal opwindend in Rotown

Live Review: Protomartyr @ Rotown, Rotterdam
11 november 2017
Tekst Pieter Visscher

Ze zijn vrienden voor het leven: Protomartyr-zanger Joe Casey en zijn onafscheidelijke fles pils op het podium. Die heeft hij nodig omdat zijn linkerarm er anders maar een beetje lullig bijbungelt, en hij nóg meer moeite heeft zichzelf een houding te geven voor publiek. De alcohol neemt mentale barrières weg bij Casey. Allesbehalve een podiumdier. Geen jongen die denkt: ha, we gaan weer lekker gek doen op de planken.

Opgeteld bij Caseys intrinsieke ongemakken: zijn oubollige grauwe pak en het niet al te moeilijke kapsel. Hij ziet eruit als een boekhouder, die tegen zijn pensioen aanhikt – met z’n 40 lentes. Bandmaatjes Scott Davidson (bas), gitarist Greg Ahee, en drummer Alex Leonard zijn zo’n tien jaar jonger, maar ook zij hebben niet de uitstraling die Casey mist om de focus op de blikvanger wat weg te nemen. Toch, ondanks alle tekortkomingen als showmaster, is Casey fascinerend om naar te kijken. Misschien wel juist vanwege alle ongemakken. Casey is een aaibare anti-ster. Het is prettig dat Protomartyr de muziek het werk kan laten doen en dat doet de band dan ook.

Pas rond kwart voor tien bestijgen de Amerikanen het podium, wat een gebruikelijke tijd is tijdens weekeindes in Rotown. De zaal is stijf uitverkocht. Niet heel verwonderlijk, omdat het dit jaar verschenen Relatives In Descent een formidabel album is. Nog sterker dan het alom bewierookte The Agent Intellect, dat twee jaar eerder verscheen.

Nummers van de vier studioalbums worden met iets minder opsmuk dan op plaat vertolkt en dat rauwe staat de band prima. Wanneer de eerste tonen van het geweldige My Children worden ingezet, weet je dat het goedzit. Het is een van de prijsnummers van Relatives In Descent, waarop sowieso nauwelijks een zwak moment is te vinden.

Er is vrijwel geen interactie tussen band en publiek, hoewel er zo nu en dan een “thank you” klinkt uit Caseys mond en hij ook nog iets onverstaanbaars murmelt aan het eind van de set. Dan zijn het uit volle borst meegezongen Don’t Go To Anacita (de huidige hit) en het minstens zo opwindende Male Plague al voorbijgekomen.

Protomartyr is een band die live, in optisch perspectief, net zo veel te bieden heeft als Dire Straits vroeger, maar muzikaal dérmate opwindend is dat je die minimale podiumprestaties met alle liefde door de vingers ziet.

Angel Olsen – Phases

Angel Olsen – Phases (Jagjaguwar)

Hoewel de naam van deze 30-jarige een Scandinavische afkomst kan doen vermoeden, hebben we hier te maken met een Amerikaanse uit St. Louis. Voordat Angel Olsen haar entree maakte als soloartiest, toerde zij de wereld over met niemand minder dan Will Oldham – beter bekend als Bonnie “Prince” Billy.

Binnen zijn band was het deze Amerikaanse die de backingvocals verzorgde. Nu een paar platen later weten we dat zij haar voornaam eer aan doet, waarmee ze ook nu weer dit nieuwe album Phases weet te vullen, op magische wijze. Het is een verzameling van 12 tracks die bestaat uit oude nummers, covers, B-kantjes en nieuwe juwelen.

Zo wordt de nieuwe track genaamd Special door Olsen ingezet op een bijna Mazzy Star-achtige manier waarbij het wegdromen vrijwel vanzelf gaat. Phases kan beschreven worden als het perfecte album voor de herfst, gevuld met bittersweet symphonies over het leven. Tekst Mania | Linda Rettenwander

Liefhebbers van Angel Olsen luisteren natuurlijk naar Pinguin Pluche.

Bones – Beautiful Is Boring

Bones is geen band om mee te spotten. De Engelse formatie, tegenwoordig residerend in LA, en geformeerd rond Carmen Vandenberg (dat klinkt bekend!) en Rosie Bones staat garant voor zware punkrock met confronterende teksten en heeft ook nog weleens een ondeugende, gelikte video in petto. Zoals die van Beautiful Is Boring. Breekijzer deze week!

Beautiful Is Boring, dat een hoogtepunt van de liveset van Bones is, handelt over “het omhelzen van je eigenaardigheden en het vieren van je onvolkomenheden”, laat Rosie Bones weten.

Over de video: “We zijn er zo aan gewend meisjes in bands te zien schreeuwen, dus we wilden de rol van het geslacht omdraaien”, aldus Rosie Bones. “Het is lonend om te zien hoe het voelt van de andere kant.”

Liefhebbers van Bones luisteren natuurlijk naar Pinguin On The Rocks!

Legendarische progband Camel onder meer naar Paard en Metropool

Camel is een van die bands in progland waar je u tegen zegt. Volgend jaar komt de formatie naar Nederland.

Hoewel de Britse groep met haar typische 70’s symfosound dan niet van een mainstreamsucces genoot, weet de fijnproever dat zij minstens zo fantastisch gecomponeerd is en net zulke topmuzikanten heeft als bijvoorbeeld een Pink Floyd of Genesis. Zo stond hun plaat Mirage op nummer 21 in het lijstje van 50 Greatest Progrock Albums of All Time, samengesteld door Rolling Stone.

Hun emotionele gitaarsound, drijvende keyboardpartijen, geweldige solo’s en gitaarloopjes maken de band onweerstaanbaar voor de liefhebber van het genre. De ritmewisselingen zijn onnavolgbaar en lopen soepel in elkaar over, net als afwisseling van stevige rock naar dromerige sprookjessferen trouwens. Puur staaltje vakmanschap van een verslavende band die diverse Nederlandse podia bezoekt in 2018.

Liefhebbers van Camel luisteren natuurlijk naar Pinguin Classics!

LIVEDATA 30/05 De Oosterpoort, Groningen 31/05 Podium Victorie, Alkmaar 05/06 Paard Van Troje, Den Haag 07/06 Metropool, Hengelo 08/06 Muziekgebouw, Eindhoven 09/06 TivoliVredenburg, Utrecht

Phoebe Bridgers – Stranger In The Alps

Phoebe Bridgers – Stranger In The Alps (Dead Oceans/Konkurrent)

Dat is verrassend. Een jonge, beeldschone vrouw van 23, die prachtige gedragen, stemmige en vooral – ogenschijnlijk – onschuldige liedjes op plaat zet, maar www.phoebefuckingbridgers.com als domeinnaam heeft. Stoerder dan je op voorhand zou denken dus. En dat is ze dan ook.

Phoebe Bridgers heeft met Stranger In The Alps een formidabel debuut afgeleverd. Niet alleen muzikaal, maar ook tekstueel gaan we met haar een mooie herfst en winter tegemoet. Want zo’n plaat is het.

In de openingssong Smoke Signals wordt de toon meteen gezet. Een hartverwarmend fraai liedje, met een uit de Twin Peaks-tune geleende synthesizeraanslag en een prachtige, narratieve tekst, waarin The Smiths en Bowie voorbijkomen. Ook nu Bridgers’ preoccupatie met de dood.

“One of your eyes is
Always half-shut
Something happened when you were a kid
I didn’t know you then
And I’ll never understand
Why it feels like I did
How Soon Is Now in an ’80s sedan
You slept inside of it because your dad
Lived in a campground in the back of a van
You said that song will creep you out until you’re dead”

“I want to live at
The Holiday Inn
Where somebody else makes the bed
We’ll watch tv while
The lights on the street
Put all the stars to death
It’s been on my mind since Bowie died
Just checking out to hide from life
And all of our problems, I’m gonna solve ’em
With you riding shot-gun, speeding, ’cause fuck the cops”

Bridgers is daar sterk in; verhalende liedjes schrijven. Nummers die je naar binnen zuigen. Liedjes bovendien onder een deken van mysterie, zoals ook het folky Demi Moore, waarin je een soort liefdesverklaring zou kunnen zien aan Moores adres, zonder dat in de tekst expliciet naar de Amerikaanse actrice wordt verwezen, ze wordt bovendien niet genoemd.

Would You Rather is een heerlijk duet met Conor Oberst (Bright Eyes), ingekleurd met een akoestische gitaar en violen. De stemmen van de twee mixen prachtig, zoals eigenlijk alles prachtig is op dit ijzersterke debuut van Phoebe Bridgers. Pieter Visscher

LIVEDATA 13/03 Paradiso-Noord, Amsterdam 14/03 Orangerie, Brussel

Level 42 in 2018 o.a. naar Hedon, Paradiso, Metropool en 013

Ze verkochten wereldwijd 30 miljoen albums, hadden 18 top-40-hits en verkochten Wembley Stadion maar liefst 21 keer uit. Level 42 komt in oktober en november 2018 naar Nederland. Bereid je voor op wereldhits als Lessons In Love, Something About You, Leaving Me Now, Running In The Family en Hot Water.

Level 42 heeft een druk jaar achter de rug, met 27 festivals, 37 uitverkochte zalen in Europa en een tournee door Japan. En ze gaan het zeker niet rustiger aan doen. Volgens Mark King was de Sirens II Tour een groot succes; de band is niet alleen muzikaal gegroeid, maar ook in de manier waarop zij zich presenteren naar de fans. Ze hebben zichzelf herontdekt en zitten vol energie. In 2018 begint het volgende hoofdstuk: The Eternity Tour met special guests The Blow Monkeys en Dr. Robert. De tour trekt door Europa en eindigt in de prestigieuze Royal Albert Hall in Londen.

Liefhebbers van Level 42 luisteren uiteraard naar Pinguin Classics!

LIVEDATA 2018 27/10 De Oosterpoort, Groningen 28/10 Doornroosje, Nijmegen
31/10 Limburgzaal Heerlen, Heerlen 01/11 TivoliVredenburg, Utrecht 02/11 Metropool, Hengelo 03/11 013, Tilburg 04/11 Paradiso, Amsterdam 06/11 Hedon, Zwolle 07/11 Podium Victorie, Alkmaar 09/11 De Effenaar, Eindhoven