Pieter Visscher, auteur op Pinguin Radio

Amerikaanse blues en rock-‘n-roll vastgelegd in portretten

Net verschenen is het boek Wild South, portretten van het zuiden van de Verenigde Staten van auteur Martin Schäfer.

Wild South, portretten uit het zuiden van de Verenigde Staten is een schitterend naslagwerk voor liefhebbers van de Verenigde Staten en dan met name de zuidelijke staten. Auteur Martin Schäfer reisde onder meer door Louisiana, Mississippi, Alabama en Tennessee. Hij schrijft over de geschiedenis van de Verenigde Staten en over een van de belangrijkste exponenten uit deze regio: de blues en rock-‘n-roll.

Laat je meevoeren door de muziek in Nashville, Tennessee en blijf voor de gezelligheid. Nashville is een stad waar sterren stralen, mensen dansen en legendes ontstaan. Wie echter denkt dat er hier rond de klok country door de straten schalt, vergist zich. Music City, USA heeft namelijk een reputatie hoog te houden.

Muziek Kamasi Washington gevisualiseerd door zus

Kamasi Washington brengt 29 september zijn EP Harmony In Difference uit, die verschijnt op Young Turks/Beggars. Het is de eerste fysieke release sinds het verschijnen van zijn zeer goed ontvangen debuut album The Epic in 2015.

Kamasi Washington komt zaterdag 4 november naar het Muziekgebouw in Eindhoven voor het So What’s Next festival. Dit is het eerste optreden na het succesvolle bezoek aan North Sea Jazz 2017 begin deze maand in Rotterdam. Voor de eerste vijf titels van Harmony In Difference heeft Amani Washington, de zus van Kamasi, schilderijen gemaakt.

Deze werken maakte zij na het horen van de muziek en Kamasi zegt hierover: “The art of balancing similarity and difference to create harmony between separate melodies. Beyond the artistic impulse to expand the possibilities within counterpoint, we wanted to create something that opened people’s minds to the gift of diversity.”

Het zesde deel, getiteld Truth is reeds verschenen en werd verfilmd door A.G. Rojas.

“My hope is that witnessing the beautiful harmony created by merging different musical melodies will help people realize the beauty in our own differences”, aldus Kamasi Washington.

LIVEDATUM 04/11 So What’s Next Festival, Eindhoven

Uniek festijn rond werk nieuw kunsttalent in Melkweg

Melkweg Expo verzorgt 4 augustus de eerste editie van Arty Party. Op deze zomeravond ontdekt de bezoeker de toekomst van de Nederlandse kunstwereld – de dit jaar afstuderende garde – in elke hoek van de Melkweg. Verwacht geen statische tentoonstelling maar een dynamische opeenvolging van presentaties, shows en optredens. Livemuziek is er van het Amsterdamse MICH en Délage and The Togetherness.

Tijdens Arty Party neemt jong talent de Melkweg over en wordt een feestje rond hun kunstwerken gebouwd. Vrijdag 4 augustus vanaf 21:00 uur wordt de Melkweg een grote kunstspeeltuin met optredens in donkere hoeken, installaties in de expo en unieke presentaties in de OZ. Subbacultcha presenteert livemuziek en dj’s die beurten wisselen met kunstpresentaties on stage, gebracht door Dead Darlings. Maar niet alleen leeghoofdig gefeest. Zo geven o.a. Creators, Young Collectors Circle en kunstenaar Jan Hoek informatieve praatsessies voor kunstenaars die net of al even zijn afgestudeerd.

Kunst
Melkweg Expo stuurde haar goede vrienden van onder meer De Appel, TENT, New Dawn, Witte de With, This Art Fair, Young Stedelijk, Galerie Bart en Nachtbrakers naar alle eindexamenshows in Nederland. Uit de afstuderende lichting kunstenaars van dit jaar selecteerden zij hun favoriete namen. Hun werk zal te zien zijn in de hele Melkweg. Er is fotografie, mode, installaties, beeldende kunst, performance en film. De eerste namen zijn bekend: Annabelle Binnerts, Anouk Smith, Aurélien Lepetit, Bart Lunenburg, Carmel Klop, Chris Rijk, Dylan van Vliet, Eva Kreuger, Hansje Hofland, Indre Urbonaite, Julien Guettab, Lydia Buijs, Martijn Mendel en Timna Tomisa.

Muziek
Het muzikale programma wordt deze avond gepresenteerd door Subbacultcha. Livemuziek is er van MICH. Deze muzikale baby van kunstenaar Piet Parra, Bastiaan Bosma (Aux Raus) en Rimer London (uit het Magnetron/Bas Bron-kamp), is een mix van shoegaze, wave en krautrock met een pessimistische ondertoon. Délage and The Togetherness neemt het publiek in fast forward op sleeptouw door zijn hartsmarten en liefdesrollercoaster. DJ Felix & Alan van de Rietveld Academie brengen met hun Afrikaanse beats, disco, wave en dub iedereen aan het dansen.

LIVEDATUM 04/08 Melkweg Amsterdam

Album van de Dag: Arcade Fire – Everything Now

Arcade Fire – Everything Now (Sony)

We turn the speakers up till they break. ‘Cause every time you smile it’s a fake! Stop pretending, you’ve got everything now. Zo dansbaar als de pest, de titeltrack van de nieuwe Arcade Fire: Everything Now. Met dank aan wat geleende elementen uit The Coca Cola Song van Francis Bebey. Ere wie ere toekomt. Gitzwarte tekst niettemin die Win Butler zingt, sterk contrasterend met die retevrolijke melodie en dat dito refrein. Het nummer doet onherroepelijk denken aan ABBA. Tijdens Everything Now is stilzitten onmogelijk. Het is de perfecte popsong.

Put Your Money On Me had bovendien geschreven kunnen zijn door het Zweedse superduo Björn Ulvaeus en Benny Andersson. Maar het is toch echt aan het brein van Butler en consorten ontsproten.

Van ABBA schakelt The Arcade Fire net zo makkelijk over naar reggae, met de eerste zwakke broeders op de plaat; achtereenvolgens Peter Pan en Chemistry, hoewel laatstgenoemde nog enigszins te pruimen is. Maar dat Arcade Fire zich in de toekomst nogmaals vergaloppeert aan reggae-achtige tracks lijkt uitgesloten. Je kunt je nauwelijks aan de gedachte onttrekken dat Butler een weekje Jamaica heeft gepakt en na een mojito of 9 een gitaar om z’n nek heeft gehangen. In een hangmat.

Terwijl we met het aansluitende Infinite Content alle ellende rap vergeten zijn. Een eendimensionale, gejaagde punksong van anderhalve minuut, die wel even nodig was om de aandacht er weer bij te hebben. Gekke Canadezen dat ze zijn volgt Infinite Content andermaal, maar nu in een wiegende countryversie.

Het reeds gememoreerde reggaeblokje wordt voorafgegaan door het verslavend lekkere Creature Comfort, de sterkste track op Everything Now. Handelend over met zichzelf worstelende jeugd. Creature Comfort behoort zelfs zonder discussie tot het allerbeste wat Arcade Fire op plaat heeft gezet tot nu toe. Knallende drums, elektronische bassen, Win Butler in topvorm en de licht hysterische zang van Régine Chassagne, opgeteld bij hypnotiserend syntesizergeweld, maken het nummer onweerstaanbaar. De tekst is confronterend, voor hen die het aangaat.

Some girls hate their bodies
Stand in the mirror and wait for the feedback

Assisted suicide
She dreams about dying all the time
She told me she came so close
Filled up the bathtub and put on our first record (ha, ook zelfspot!)

Saying god, make me famous
If you can’t just make it painless
Born in a diamond mine
It’s all around you but you can’t see it

The white lie of American prosperity
We wanna dance but we can’t feel the beat

Good God Damn zou Butler ook zomaar eens geschreven kunnen hebben in zijn hangmat. Het nummer leunt op een fijn basritme, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het is eentonig en uiteindelijk ook vervelend.

We Don’t Deserve Love heeft last van datzelfde euvel. Ook Chassagne weet de song niet te redden.

Na de herhalingsoefening in het midden van de plaat, Infinite Content, wordt Everything Now afgesloten met een vervolg op de 46 seconden die de titeltrack inluiden, dus andermaal Everything Now, maar nu in een slowmotionversie.

Al met al is het materiaal op het album, waar een hele batterij aan producers op los is gelaten, veel te mager om een voldoende te scoren. Een snelle revanche in 2018 stel ik voor. Tekst Pieter Visscher

Hiphoplegende KRS-One naar Nederland

The Teacher a.k.a. The Blastmaster a.k.a. The Philosopher a.k.a. Big Joe Krash a.k.a. KRS-One is een levende hiphoplegende. Natuurlijk kent iedereen Sound Of The Police, maar de kenners weten dat Lawrence Krishna Parker nog wel meer klassiekers op zijn naam heeft staan, waaronder MC’s Act Like They Know, Mortal Thought en Step Into A World (Rapture’s Delight).

KRS-One is in de loop van de jaren blijven toeren en albums uitbrengen. Hij blijft ook trouw aan de inhoud van zijn lyrics en beats en doet zijn eigen ding. Politieke statements spitten over old-school boom-bapbeats. Live stelt KRS door zijn jarenlange ervaring en enorme energie tijdens zijn shows nooit teleur.

Donderdag 5 oktober komt KRS-One naar de Q-Factory in Amsterdam.

Epica en Metropole Orkest slaan handen ineen

Epica kan een nieuw wapenfeit op zijn toch al omvangrijke palmares bijschrijven. Zojuist is deze Nederlandse symfonische metalband uit meer dan 650 deelnemers uitgeroepen tot winnaar van de muzikale wedstrijd Metropole Orkest met…, die door het Metropole Orkest zelf eerder dit jaar werd geïnitieerd. Het doel: bewijzen dat dit internationaal gerenommeerde orkest (o.a. winnaar van drie Grammy Awards) alle muziekstijlen kan spelen én met veel plezier samenwerkt met nieuw en gevestigd talent uit Nederland.

Het is overigens niet voor het eerst dat Epica met een symfonieorkest gaat samenwerken. In maart 2013 gaf de band ter viering van zijn tienjarig jubileum voor 5000 bezoekers een spectaculair en uniek drie uur durend concert met een 70-koppig Hongaars koor en orkest in een uitverkocht Klokgebouw in Eindhoven.

De komende tijd kiezen het Metropole Orkest en Epica samen de perfecte track uit, om het nummer te arrangeren voor orkest om vervolgens over een paar maanden de studio in Hilversum in te duiken om het nummer te vereeuwigen.

Denk je aan een orkest, dan denk je aan klassiek. Maar dat speelt het Metropole Orkest (MO) niet. Wel jazz, pop, soul, funk, cabaret, musicals, filmmuziek en wereldmuziek. Van nu en van langer geleden. Het grootste professionele pop- en jazzorkest ter wereld deelde het podium met grootheden als Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie, Pat Metheny, Brian Eno, Herbie Hancock, Basement Jaxx en Bono.

De geschiedenis en carrière van Epica laten zich het best omschrijven als een spannend jongensboek. De symfonische metalband rondom mezzosopraan Simone Simons groeide in vijftien jaar tijd uit tot een even populaire als gerespecteerde act van internationaal formaat met wereldwijd honderdduizenden trouwe fans (op Facebook 2.2 miljoen fans). 1 september brengt Epica zijn gloednieuwe 6-track-EP The Solace System uit, waarvan de gelijknamige titelsong sinds vorige maand op YouTube staat.

LIVEDATA 20/10 Hedon, Zwolle 21/10 Patronaat Haarlem 22/10 Doornroosje, Nijmegen

Habitat onconventioneel vervolg op eerder werk Beliefs

Het nieuwe album Habitat van Beliefs verschijnt 22 september. Het derde studioalbum van de Canadese noisepopband rondom Jesse Crowe en Josh Korody is een onconventioneel vervolg op het eerdere werk waarin snoeihard met het verleden afgerekend wordt.

Elke band komt vroeg of laat met dat ene album dat je compleet van je sokken blaast. Dat ene album dat al je eerdere meningen en verwachtingen compleet teniet doet en het verleden overstijgt. Voor Beliefs is Habitat dat ene album.
“Absoluut, Habitat is een donkere plaat geworden”, zo stelt Crowe. “Dat is ook wel logisch, denk ik. Als tiener was ik een gothic die alleen maar naar Portishead wilde luisteren, terwijl Josh eigenlijk altijd Aphex Twin op had staan. Ik denk dat we nu een goede mix hebben gevonden tussen het willen zijn van een wall-of-sound-band en weten wanneer je stil moet zijn. Met drie gitaren is dat nagenoeg onmogelijk. Er is geen ruimte. Het is vooral gasgeven, zonder rem.”

Habitat werd in zestien dagen opgenomen en geproduceerd door Josh Korody, die behalve bandlid van Beliefs ook bekendstaat als producer van onder meer Dilly Dally en Weaves. De drums werden ingespeeld door studiomultitasker Leon Taheny, die eerder al werkte met onder meer Arcade Fire, Death From Above en Austra, terwijl Holy Fuck’s Graham Walsh de mix van het album voor zijn rekening nam.

De gedeelde liefde voor 80’s- en 90’s-noisepop bracht Jesse Crowe en Josh Korody in 2013 samen, waarna datzelfde jaar nog het zelfgetitelde debuutalbum uitkwam. Gevolgd door Leaper in 2015 groeide de band uit tot een van de meest gerespecteerde bands in haar genre. De nieuwe single 1994 ging op 17 juli in première via Billboard Magazine en is de voorloper van het nieuwe album Habitat, dat 22 september verschijnt via Outside Music/Hand Drawn Dracula.

Lilly Hiatt eert haar muze David Bowie

“De nacht dat David Bowie overleed, was ik vol van ongeloof. Ik wilde met iemand praten, maar het was te laat om een telefoontje te plegen. Ik huilde stilletjes en ging naar bed.” Was getekend, Lilly Hiatt.

De alternatieve countryzangeres uit Nashville, Tennessee pakte de volgende ochtend haar gitaar op en schreef een song over Bowie; The Night David Bowie Died. Een ode aan haar muze.

“Ik begon te zingen en de eerste woorden die er kwamen, gingen over Bowie. Ik kreeg het gevoel dat David mij een klein cadeautje gaf.”

Lilly Hiatt is momenteel druk doende met een succesvolle tournee door de Verenigde Staten.

Album van de Dag: Manchester Orchestra – A Black Mile To The Surface

Manchester Orchestra – A Black Mile To The Surface (Caroline)

Manchester Orchestra heeft zich nooit aan één formule vastgehouden. Na het stevigere en grungy Cope uit 2014 hebben frontman Andy Hull en toetsenist/gitarist Robert McDowell de soundtrack voor de film Swiss Army Man gemaakt.

Dit schemert absoluut door in A Black Mile To The Surface waarop de band veel meer de diepte in duikt. Het album is enorm gelaagd met folky invloeden, maar flirt ook met elektronica. De arrangementen zijn groots, complex en orkestraal met de drums wat verder naar de achtergrond. Het doel was volgens Andy dan ook om de plaat net zo intens te maken als zijn voorganger, maar zonder daarvoor de volumeknop open te draaien.

Daarin zijn ze absoluut geslaagd. De subtiele opbouw leidt tot intense en prachtige breaks waarbij de nummers heerlijk wegluisteren als één geheel. De kracht van dit album zit hem dan ook in zijn gelaagdheid; elke luisterbeurt blijf je weer nieuwe dingen ontdekken en genieten. Tekst Mania | Tim Jansen

LIVEDATA 01/11 VK, Brussel 02/11 Melkweg, Amsterdam

Nieuwe single en EP Echotape

This Could Be Anything, een nieuwe EP van de Britse formatie Echotape verschijnt 22 september. De EP is geproduceerd door James Lewis (onder andere Arctic Monkeys, Di-rect, Rudimental, The Wombats, Charli XCX, Lykke Li). Drummer Mike Burford: “Met deze release wilden we een stapje hoger zetten en alles wat we ervoor hebben gedaan wegblazen. De nummers kwamen als vanzelf en er zit een echte gezamenlijkheid in de tracks.”
De eerste single van de EP is het ultracatchy Forget It, een energiek gitaargedreven sing-a-long indie anthem, geknipt om op festivals rond te springen en bier te morsen op je medebezoekers. De video is inmiddels te zien is op YouTube. This Could Be Anything loopt vooruit op een nieuwe album in 2018, de opvolger van het eveneens op Gentlemen Recordings verschenen Wicked Way.

Na release van dat album werden ze al geselecteerd als Official Shazam Artist, ze kondigden hun eerste headlining UK tour aan en ze werden geselecteerd voor BBC Introducing, waarvoor eerder ook acts als Jake Bugg, The 1975 en Florence and the Machine geselecteerd werden. Ze toerden over de hele wereld, van Hollywood naar Madrid tot zelfs een headlinerspot op het V-Rox Festival in Vladivostok voor 30.000 man.

Daarnaast stonden ze op The Great Escape, Carfest, Blissfields en Rock City, en werden ze ook nog eens genomineerd voor de Best of British Unsigned Award. Echotape speelde al in Paradiso, Amsterdam en Merleyn, Doornroosje, samen met de Nieuw Zeelandse Graham Candy, ze stonden op Altersonic in Groningen en op Vestrock en ze waren headliner op het uitverkochte HunterFest festival. Hun single We’ve Been Dreaming kreeg al wat bescheiden airplay op de Nederlandse en Vlaamse independent radio en ze waren al tweemaal te gast bij RTV Rijnmonds Live Uit Lloyd.