Het gaat voorspoedig met de vrouwenemancipatie in de popmuziek. De tijd dat meisjes alleen maar mooi mochten zijn ligt ver achter ons, net als de tijd waarin all-girl bands een noviteit waren of een stunt van een management type. Het barst tegenwoordig van de F.F.B.’s, female fronted bands en ook het aantal volledig vrouwelijk bands stijgt snel. Engeland heeft Savages, Amerika heeft Warpaint en wij hebben Bells of Youth, een indie-orkest dat bestaat uit meiden, die niet alleen iets willen maar ook iets kunnen.
Klonk het debuutalbum van de Bells nog wat onwennig, het stijlvolle Arcadia straalt fantasie en vertrouwen uit. Dat de band er goed uitziet is geen issue meer, net zo min als dat bij een mannenband het geval is. Okay we overdrijven nu misschien een beetje. Bells oogt beter dan het gros van hun mannelijke collega’s, maar dat is niet de reden dat ze het wel eens heel ver kunnen gaan schoppen. Dat is toch echt de muziek; de heldere harmonieën, het hoge spelniveau en de beklijvende liedjes. Conclusie, Bells of Youth heeft de toekomst.