Als Eurosonic een wedstrijd was dan zou Black Country, New Road als winnaar uit de bus zijn gekomen. Zeker bij de journalisten. Het optreden van het collectief uit Cambridge in de Martinikerk in Groningen werd door de aanwezige scribenten zeer lovend besproken.
En ze waren er ook allemaal. Voor het eerste optreden van Black Country, New Road in NL gonsde het namelijk al behoorlijk. Ook wij waren op de hoogte van het bestaan van de band, maar hebben heel lang getwijfeld of we ze wel moesten gaan draaien. De drie jonge heren en dames maken niet bepaald radiovriendelijke muziek. Afgelopen weken werd er echter zo vaak en zo veel op debuutsingle Sunglasses gestemd, dat er niks anders opzat dan het nummer te gaan draaien.
Sunglasses is het soort muziek dat wel postrock wordt genoemd. Zodra ergens het woord post opduikt, weet je dat er van een conventionele song niet echt sprake is. Post betekent na, of voorbij. Black Country, New Road is voorbij alles. Punk, jazz, metal, folk noem maar op. En dat alles in één song. Het woord kakofonie dringt zich op. Naast de gebruikelijk bas, drums en gitaren heeft de band ook saxofoon en een viool in de opstelling. De zanger zingt niet, maar draagt een gedicht voor. Black Country, New Road lijkt geen direct voorbeeld te hebben, maar misschien dat oudere luisteraars er iets van de no-wave in herkennen die rond 1980 in zwang was in New York.
Hoe dan ook. Je bent gewaarschuwd.