Bon Iver is de interessantste en misschien wel beste act van dit tijdsbestek. Zelfs als je de kriebels krijgt van zijn nieuwe songs -iets wat niet ondenkbaar is want ‘Bonnie Bear’ verlegt zowel muzikale als auditieve grenzen- zal je moeten toegeven dat hier iemand bezig is met een visie en een volstrekt unieke stijl. Slecht twee andere acts komen in zijn buurt, niet toevallig twee namen met wie Bon Iver regelmatig samenwerkt, Kanye West en James Blake. 33 ‘God’ is het derde nummer dat Bon Iver uitbrengt in aanloop naar album nummer 3, het eerste Bon Iver album in 5 jaar. Het verschil tussen de eerste twee en ’22, A Million’ is dat van dag en nacht. Bon Iver maakte naam met muziek in de folktraditie, spaarzame, puristische songs geboren in de isolatie van de winterse wouden van Wisconsin. Anno 2016 brengt Bon Iver gecompliceerde composities met samples en geavanceerde studiotechnieken. Ondanks het verschil in aanpak is de basisklank van Bon Iver niet essentieel veranderd. Melancholie blijft de dominante emotie en de falsetzang van Justin Vernon de hoofdattractie. Van de drie tot nu toe vrijgegeven tracks (er volgen er nog meer voor de album release op 30/9) is 33 ‘God’ het toegankelijkst. In de song zitten samples (quotes eigenlijk) verwerkt van o.a. Paolo Nutini, The Browns en Sharon van Etten. Het zal niet verbazen dat een song met een ‘vreemde’ titel als 33 ‘God’ de nodige discussie heeft losgemaakt. Bon Iver wordt o.a. beschuldigd van satanisme (de song duurt 3.33 de helft van), zou lid zijn van de Illuminaten of een New World Order willen bewerkstelligen. Fans die niet zo in complottheorieën geloven denken dat 22 A Million wel eens het Kid A van Bon Iver zou kunnen zijn. Wij denken dat ze gelijk hebben.
