Camp Cope – Running With The Hurricane (Run for Cover Records)
Het is een openingszin die wel even blijft hangen. Georgia Maq geeft zichzelf met ““I’ve been seeing my own death, I’ve been laying down, I’ve been going down, giving strangers head”, bloot in de stoere openingstrack van Running With The Hurricane, het derde album van haar band Camp Cope.
Camp Cope is het alternatieverocktrio dat naast zangeres, pianist en gitarist Maq (echte naam McDonald) bestaat uit Kelly-Dawn Hellmrich (basgitaar) en Sarah Thompson (drums en tamboerijn). Ze komen uit Melbourne, de stad in Australië die al zo ongelooflijk lang geweldige bands voortbrengt.
Camp Cope is wat je krijgt wanneer je Tracey Thorn (uit het voormalige Britse prachtduo Everything But The Girl) haalt en haar vraagt de keyboards thuis te laten. McDonalds stem heeft veel weg van die van Thorn. Waardoor je onherroepelijk aan EBTG moet denken, ook omdat de sound er, bij vlagen, wat van wegheeft. Of is dat een mindfuck? Het tempo in de songs van Camp Cope is hoger en de muziek is een stuk meer rockgeoriënteerd.
Camp Cope onderscheidt zich niet eens zozeer door het niveau van die nummers, dat uitstekend is, zonder echte uitschieters, maar vooral door die stem van McDonald. Haarscherp, vol soul, melodrama en zeggingskracht. Vooral McDonald maakt het tot een genot om te luisteren naar Running With The Hurricane, dat net zo veel goeie indierockliedjes, met een vleugje grunge en postpunk, als smaakvolle narratiefjes herbergt. Pieter Visscher