Category: Graadmeter

Marathon – For The Better

Nieuwe Marathon single For The Better is weer een overtuigend staaltje noiserock (v/h postpunk): sterk van opbouw, overtuigend gezongen met als klap op de vuurpijl een proteïnerijke gitaarsolo.

De opvolger van de -1 Graadmeter hit Out Of Depth komt van het in april te verschijnen debuutalbum van de Amsterdammers. De releaseparty van Fading Image, zoals de plaat heet, vindt plaats op 12 april in Bitterzoet. Dat is al lang en breed uitverkocht. Het zou dus logisch zijn als het hele feest wordt verplaatst naar een grotere gelegenheid, de Tolhuistuin bijvoorbeeld, of beter nog naar de grote zaal van Paradiso!

 

Lord Huron – Who Laughs Last (ft. Kristen Stewart)

‘Ik wist niet dat Kristen Stewart kon zingen!’. Dat kan ze ook niet, of dat doet ze in ieder geval niet op Who Laughs Last, de nieuwe single van Lord Huron.

De actrice heeft hier de rol van verteller of voice over om de juiste term te gebruiken. Met haar aangename timbre verhaalt ze van een lange nachtelijk autorit, vlucht eigenlijk. Van wie of wat wordt niet helemaal duidelijk, maar we vermoeden dat er liefde in het spel is. Bandbaas Ben Schneider horen we in de refreinen. De muziek is typisch Lord Huron; groots en redelijk meeslepend. We wisten overigens wel dat Kristen van muziek houdt. Ze is te zien in video’s van o.a. Interpol en The Stones en heeft zelf clips geregisseerd van Chvrches en boygenius.

Show: 14/9 in Utrecht. 16/9 Brussel.

Attic Ocean – Lilies and Sea

Lilies and Sea van Attic Ocean uit Dusseldorf is een schaap in wolfskleren. Als je heel goed luistert is het gewoon een lief liedje. Maar de song is diep weggestopt onder een dikke laag van galmende gitaren. Zangeres Hanni Nasirat worstelt maar komt nauwelijks boven het lawaai uit. De keren dat ze wel verstaanbaar is zingt ze,  ‘I’m Going Under’. Da’s vast geen toeval. Van bovenstaande zou je de indruk kunnen krijgen dat Attic Ocean meer geschreeuw dan wol produceert, maar dat is dus niet zo. Integendeel juist.

Terra Twin – Again and Again

Misschien moeten we maar blij zijn dat de Rings Of Power tv-serie geen doorslaand succes is geworden. Anders had Maxim Baldry het misschien wel te druk gehad om zijn andere droom na te jagen; muziek maken.

Baldry, die Isildur speelt in de serie is de aanstichter van Terra Twin. De band begon als een Brits Americana project. Hoewel een geoefend oor nog wel wat country invloeden kan bespeuren in Again and Again is de algemene indruk toch dat Terra Twin – om Nick Lowe te quoten- een ‘pure popsong for now people’ heeft gemaakt.

Heartworms – Extraordinary Wings 

Jojo Orme’s eigen naam is bijzonder genoeg om als artiestennaam te kunnen dienen, maar de zogeheten Britse artieste heeft toch voor een alias gekozen. Waarschijnlijk om luisteraars een blik te gunnen in haar psyche. Te waarschuwen misschien wel, want in de fantasiewereld van Heartworms spelen zich duistere taferelen af.

Met nieuwe single Extraordinary Wings (en bijbehorend album) schudt Jojo de postpunkmantel van zich af die ze omgehangen kreeg na release van haar debuut EP. De derde single van haar eerste album is een hypnotisch soort elektropop waarop Jojo ook vocaal flink uitpakt. Het nummer duurt vijf minuten, maar die vliegen voorbij. Helemaal los van eighties invloeden is Heartworms nog niet. Extraordinary Wings klinkt als een mix van het Zweedse Abba en Japanse Yellow Magic Orchestra. Postpunk is bijna passé, leve de postpop! Of zo.

The Vices – Before It Might Be Gone

Alles klopt aan Before It Might Be Gone, de nieuwe single van The Vices; de sound, de solo’s en niet op de laatste plaats het refrein. Sluit je ogen en je ziet gelukzalig deinzende meutes, massaal oplichtende concerthallen en galerijen vol gouden platen.

Even alle gekheid op een stokje. Before It Might Be Gone is waarschijnlijk wel hun beste song/productie tot nu toe. De boys lijken zelf ook in hun sas met het nummer, want het is de titeltrack van hun nieuwe album. De releasedatum daarvan nadert met rasse schreden. 7 februari is de dag.

De clip elders is een live-registratie van de nieuwe single gemaakt in Stuttgart, Duitsland.

Marathon – Out Of Depth

Out Of Depth van Marathon begint als een ietwat bozige postpunkrock track, so far niks nieuws.

Maar na tweeënhalve minuut wordt er overgeschakeld naar een andere stijl, een die je misschien nog wel het best kan omschrijven als psychedelisch. En zo blijft het tot het plotselinge en ook wat snelle slot. Psychedelische punk is dat een ding?  Van ons had Out Of Depth trouwens nog wel even mogen doorgaan. Maar nummers van zes zeven, minuten zijn mogelijk toch net iets te gortig voor een band met een punk attitude.

Benieuwd wat de Amsterdammers nog meer voor verrassingen voor ons in petto hebben op hun debuutalbum. Ze geven wel alvast antwoord op de 3 TO KNOW. En, in april weten we muzikaal meer.

bdrmm – John On The Ceiling

Met John On The Ceiling zegt bdrmm vaarwel tegen de zacht golvende shoegaze sound die de Britse band bepaald geen windeieren heeft gelegd.

De nieuwe single, de eerste van het nieuwe Microtonic album (28/2) is meer machine dan mens om het in toepasselijke Krautrock termen uit te drukken. We horen een mechanische beat en vooral veel synths. John On The Ceiling gaat -niet toevallig- over change. De zang klinkt als vanouds dromerig wat de nieuwe single toch herkenbaar maakt als een werkstuk van bdrmm. Een van de gasten op het nieuwe album van bdrmm is Sydney Minsky-Sargeant, de voorzitter van Working Men’s Club. Zo retro als zijn band klinkt bdrmm hier niet, maar hij zal zeker zijn kennis van en liefde voor elektronische muziek met de bdrmm boys hebben gedeeld. 

Getdown Services – Dog Dribble

We hebben een keer eerder een nummer van Getdown Services opgepikt (I Got Views). Dat was geen groot succes in de Graadmeter. Maar dat is natuurlijk geen reden om het niet nog eens te proberen

Het kan je smaak niet zijn wat de mannen brouwen, maar slecht is anders. Getdown Services is een duo uit Bristol, dat we eerder vergeleken met Sleaford Mods. Het gaat hier dus om een postpunk-achtige, maar wel een met een ruime opvatting van het genre. Zo is nieuwe single Dog Dribble een soort disco. Het nummer doet denken aan ZZ Top ten tijde van Gimme All Your Loving en Sharp Dressed Man. Dat komt omdat de muziek van de Britten net als die van de Texanen gebaseerd is op boogie, boogie woogie.

Waar Dog Dribble over gaat is onduidelijk, de tekst is zo cryptisch dat je je kunt afvragen of Ben Sadler en Josh Law zelf wel weten waar ze over reppen. Maar het klinkt als een klok en swingt als de neten. De kers op de taart is de (gitaar?)solo. Op 14 november volgt een nieuwe EP. In januari staat Getdown Services in de Paradiso! En dat belooft wat na de weergaloze optredens op Misty Fields en Left Of The Dial.

The Vices – Gold

Alles wijst er op dat The Vices met hun derde album hun slag gaan slaan. Ze hebben de vlieguren, de drive en niet op de laatste plaats het talent.

Gold, de opvolger van het ook al zo sterke Wrong Ones laat horen hoe de band gegroeid is in hun eigenlijk best nog wel prille bestaan. De Groningers zijn nog maar vijf jaar samen. The Vices maakt een soort muziek dat we smart-rock zouden willen noemen, tikkeltje symfonisch, goed toegankelijk, maar vooral slim en energiek. Er zijn niet veel bands die klinken als zoals zij, zeker niet in Nederland. Misschien is dat de reden dat er ook in de V.S. belangstelling voor The Vices is. De band waagt de grote oversteek in 2025, maar eerst moet dat derde album er uit. Before It Might Be Gone komt uit op 7 februari.