bdrmm – John On The Ceiling

Met John On The Ceiling zegt bdrmm vaarwel tegen de zacht golvende shoegaze sound die de Britse band bepaald geen windeieren heeft gelegd.

De nieuwe single, de eerste van het nieuwe Microtonic album (28/2) is meer machine dan mens om het in toepasselijke Krautrock termen uit te drukken. We horen een mechanische beat en vooral veel synths. John On The Ceiling gaat -niet toevallig- over change. De zang klinkt als vanouds dromerig wat de nieuwe single toch herkenbaar maakt als een werkstuk van bdrmm. Een van de gasten op het nieuwe album van bdrmm is Sydney Minsky-Sargeant, de voorzitter van Working Men’s Club. Zo retro als zijn band klinkt bdrmm hier niet, maar hij zal zeker zijn kennis van en liefde voor elektronische muziek met de bdrmm boys hebben gedeeld. 

Getdown Services – Dog Dribble

We hebben een keer eerder een nummer van Getdown Services opgepikt (I Got Views). Dat was geen groot succes in de Graadmeter. Maar dat is natuurlijk geen reden om het niet nog eens te proberen

Het kan je smaak niet zijn wat de mannen brouwen, maar slecht is anders. Getdown Services is een duo uit Bristol, dat we eerder vergeleken met Sleaford Mods. Het gaat hier dus om een postpunk-achtige, maar wel een met een ruime opvatting van het genre. Zo is nieuwe single Dog Dribble een soort disco. Het nummer doet denken aan ZZ Top ten tijde van Gimme All Your Loving en Sharp Dressed Man. Dat komt omdat de muziek van de Britten net als die van de Texanen gebaseerd is op boogie, boogie woogie.

Waar Dog Dribble over gaat is onduidelijk, de tekst is zo cryptisch dat je je kunt afvragen of Ben Sadler en Josh Law zelf wel weten waar ze over reppen. Maar het klinkt als een klok en swingt als de neten. De kers op de taart is de (gitaar?)solo. Op 14 november volgt een nieuwe EP. In januari staat Getdown Services in de Paradiso! En dat belooft wat na de weergaloze optredens op Misty Fields en Left Of The Dial.

The Vices – Gold

Alles wijst er op dat The Vices met hun derde album hun slag gaan slaan. Ze hebben de vlieguren, de drive en niet op de laatste plaats het talent.

Gold, de opvolger van het ook al zo sterke Wrong Ones laat horen hoe de band gegroeid is in hun eigenlijk best nog wel prille bestaan. De Groningers zijn nog maar vijf jaar samen. The Vices maakt een soort muziek dat we smart-rock zouden willen noemen, tikkeltje symfonisch, goed toegankelijk, maar vooral slim en energiek. Er zijn niet veel bands die klinken als zoals zij, zeker niet in Nederland. Misschien is dat de reden dat er ook in de V.S. belangstelling voor The Vices is. De band waagt de grote oversteek in 2025, maar eerst moet dat derde album er uit. Before It Might Be Gone komt uit op 7 februari.

 

The Horrors – The Silence That Remains

Fans van duistere pop hebben een goede herfst. Na eindelijk weer eens nieuwe muziek van The Cure betreden nu ook The Horrors de arena weer.

The Silence That Remains is de eerste single van een nieuw album van de band, die voor de helft uit nieuwe leden bestaat. Dat heeft hun sound niet aangetast. The Silence That Remains is hetzelfde soort superieure spookrock waarmee de Britse band al zo’n kleine twintig jaar furore maakt. Op het eerste gehoor lijkt de nieuwe single meer en misschien wel minder van het zelfde. Maar dat blijkt schijn, het nummer besluipt je, kruipt onder je huid en voordat je het door hebt sta je er mee op en ga je er mee naar bed. Je bent gewaarschuwd.

Nieuw album, Night Life verschijnt op 3 maart. Op het zelfde label als The Cure.

Tindersticks – Always A Stranger

En dan nu even serieus, want het gaat over Tindersticks, een band die zo zwaarmoedig is dat Nick Cave er vrolijk bij afsteekt. Natuurlijk is dat overdreven maar niet eens zo heel veel.

Tindersticks is een vehikel van Stuart A. Staples. Sinds ca 1991 maakt Staples ons deelgenoot van zijn zielenroerselen. Hij doet dit, solo of met band op gedragen, vaak orkestrale muziek. Op een up tempo songs hebben we hem nog nooit kunnen betrappen. Anders gezegd je moet er van houden of voor in de stemming zijn. Zo ja dan kan je je laven aan het fraai vormgegeven en indringend gezongen Always A Stranger, een track van het recente Tindersticks album’Soft Tissue’.

De band stond pas nog in Utrecht, maar komt in maart weer terug voor een optreden in Carré, een perfecte plek voor een luisterband als Tindersticks.

The Cure – Alone

Zeikerds zullen zeggen ‘hebben we daar nou 16 jaar op moeten wachten?’ Nieuwe Cure single, Alone is namelijk een typisch Cure nummer; somber en gedragen in een stijl die we kennen van Disintegration.

Maar je moet voor de gein de reacties eens checken op Youtube. Dan zie je hoe belangrijk de band voor heel veel mensen is. Er wordt gehuild en gevierd, gezongen en god op de blote knieën bedankt. Voor hen is The Cure geen band maar bijkant een religie en Alone een orgiastische ervaring van dik zes minuten. Wat opvalt aan Alone is dat de tijd geen vat lijkt te krijgen op Robert Smith. Op zijn stem dan, hij klinkt niet anders dan 40 jaar geleden terwijl hij pensioengerechtigde leeftijd met rasse schreden nadert.

Paceshifters – Down In My Hometown

Het is alweer een tijdje geleden dat er een band uit NL de lijst aanvoerde, maar Paceshifters flikt het ‘m! Verdiend en gegund. Hopelijk heeft dit succes niet als gevolg dat hun hometown Wijhe nu onder de voet wordt gelopen door nieuwsgierige toeristen, maar dat zal wel loslopen 😉 .Meer horen van Jasper, Pauk en Seb? Hun nieuwe album is uit en je kunt ze de 23ste nog zien in Vera, Groningen en de 24 in Metropool, Enschede.

Osees – Earthling

Een nieuwe nummer -1 dus, een die we niet hadden durven voorspellen toen het nummer 10 weken geleden binnenkwam. Osees begint in februari in Australië aan een wereldtournee. In mei zijn ze in Europa, de 18e kun je ze gaan zien in de Paradiso, Grote zaal want Osees is al lang geen klein bandje meer. Mag ook wel na een kleine 30 albums.

Fontaines D.C. – In The Modern World

Op -1 de beste band van dit moment. Dat kan er maar één zijn, uit Dublin City, Fontaines DC! Het zit er dik in dat hun nieuwe album uit de bus gaat komen als beste plaat van 2024. Tenzij er nog wat meesterwerkjes uitkomen zal 2024 de boeken ingaan als een matig popjaar vrees ik. Met Fontaines DC als schaars lichtpuntje dus.

Bonus: FDC heeft pas een mooie versie opgenomen voor BBC’s Live Lounge van Say Yes To Heaven van Lana Del Rey. Zie hieronder.

Being Dead – Firefighters

Heb je je ooit wel een voorgesteld hoe een kruising zou klinken tussen Black Sabbath en The Mamas & The Papas? Luister naar onze nieuwe nummer 1 in  de Graadmeter,  Firefighters van Being Dead en zeg dat het niet zo is.

Being Dead is heavy maar geen metal. Dat komt door de samenzang (m/v) die net zo beeldbepalend is als de zware gitaren. De compositie van Firefighters is bijna Zappiaans in zijn complexiteit, maar ook wat humor betreft. Being Dead is sinds kort een trio. Cody Dosier en Julianne Keller a.k.a. Gumball en Falcon Bitch drummen, zingen en spelen gitaar, nieuwkomer Nicole Roman Johnson speelt bas Firefighters staat op hun tweede album, EELS dat werd geproduceerd door topproducer John Congleton (The War On Drugs/ St Vincent/Alvvays).  Die had zo te horen tijdens de opname net zoveelm lol als Gumball, Falcon Bitch en NRJ. Weirder dan Being Dead wordt het waarschijnlijk niet dit jaar, maar beter of leuker misschien ook niet.