Ook de nieuwe -1 is Made in Holland, Forest Ln. 16 van Moon Moon Moon. Zoals
veel eigentijdse bands is Moon Moon Moon feitelijk een eenmanszaak, maar om
praktische redenen uitgebreid tot een meerkoppige band. Zo’n praktische reden is dat de man achter Moon Moon Moon, Mark Lohman maar één paar handen heeft. Hij kan zijn songs best alleen met een gitaar ten gehore brengen, maar ze komen pas echt tot leven met een band, herstel orkest. Wel jammer dat Moon Moon Moon momenteel schittert door afwezigheid in het livecircuit. We kunnen alleen maar hopen dat dat is omdat hij werkt aan een vervolg van zijn Silly Symphonies album.
Category: Graadmeter
Arcade Fire – Age Of Anxiety I
Een nieuwe -1 dus, lang verwacht, maar even leek het erop dat Age Of Anxiety I voortijdig zou sneuvelen. Uiteindelijk is Arcade Fire is uiteindelijk toch beland waar ze horen, aan de top van onze ereparade. Misschien verkoopt het concert dat de band geeft op 28 september nu wel uit. Anders gezegd er zijn dus nog kaarten.
The Haunted Youth – Broken
The Haunted Youth begint op stoom te komen. Vielen er vorig jaar nog gaten van meerdere maanden tussen releases, Broken is verschenen terwijl Shadows nog aan het klimmen is in de Graadmeter.
Het feit dat je dit leest betekent dat ook Broken weer een schot in de roos is. Wederom getuigt Joachim Liebens van een verlangen naar een tijd die hij alleen van horen zeggen kent; de roemruchte jaren tachtig toen men bepaald niet zuinig was met een galmpje hier of een echootje daar. De beat is up dit keer, dat maakt Broken dansbaar zonder echt een dansnummer te zijn. De spannende opbouw vindt zijn apotheose in een door gitaren gedomineerd eindspel. De fade out suggereert dat er ook een album versie bestaat.
Fontaines D.C. – Roman Holiday
Alweer een nieuwe single van Fontaines D.C.? Yep. Overdaad schaadt inderdaad en er zou zelfs sprake zijn van een overdosis FDC als Roman Holiday niet zo totaal anders zou zijn dan zijn voorgangers. Wat zo anders is, is dat frontman Grian Chatten serieus probeert te zingen. Een Pavarotti zal hij nooit worden, maar zijn poging wordt gewaardeerd. Ook de rest van de band zoekt het dit keer in harmonie en melodie en dus niet in de postpunkpraatstijl waarmee ze furore maakten.
De gezamenlijke inspanning levert een geloofwaardige rockballad op inclusief gitaarsolo. Kortom Fontaines D.C. waakt er voor een one trick pony te worden. Verstandig. En F.D.C. fans; vrees niet. De cross-over naar Radio 2, of erger Sky is nog heel ver weg.
Coach Party – Nothing Is Real
Jess Eastwood, de gangmaker van Coach Party mag zich nog weleens kwaad maken (FLAG), of haar partner het leven lastig (Weird Me Out). Op nieuwe single Nothing is Real laat ze horen ook een zachte kant te hebben, een dromerige zelfs. Maar terwijl Jess mijmert dat ze net als haar vriendinnen best wel wat zorgelozer zou willen, hakken de gitaren er weer stevig in. Het contrast tussen zang en gitaren geeft Nothing Is Real nummer wel wat shoegazerigs. Nothing Is Real is het titelnummer van de derde EP van Coach Party dat net als Wet Leg van het eiland Wight komt.
The Haunted Youth – Shadows
Na slechts drie singles heeft Joachim Liebens a.k.a. The Haunted Youth zich al gevestigd als een van de beste Belgische bands sinds de befaamde Belga pop golf van een kwart eeuw geleden. Nieuwe single Shadows sterkt ons alleen maar in die overtuiging. Knap is ook dat The Haunted Youth al zo snel een eigen, herkenbaar geluid heeft ontwikkeld. Die sound is diep geworteld in de klassieke new wave, maar van wie nou precies de kunst is afgekeken is niet zo 123 te zeggen. Shadows is wat weemoediger dan de voorgangers dat komt mede door de breekbare zang, die perfect past bij de thema’s van de song, angst en eenzaamheid.
Of er al plannen zijn voor een debuutalbum kunnen we nog niet vertellen. In principe moet er genoeg materiaal zijn, want The Haunted Youth treedt regelmatig op, en speelt dan meer dan vier liedjes nemen we aan.
Wunderhorse – Butterflies
Vijf liedjes in hun carrière en het is nu al duidelijk dat Wunderhorse tot grote dingen in staat geacht mag worden. De band is nog een beetje zoekende, maar de richting is al duidelijk; indierock met een grungy randje.
Om te zeggen dat nieuwe single Butterflies er met kop en schouders bovenuit steekt doet onrecht aan de vorige singles, maar dat de band met dit nummer grote sprongen gaat maken is een ding dat zeker is. Heel kort door de bocht kan je het traag stromende Butterflies omschrijven als een kruising tussen Nirvana (het gitaarwerk) en Pink Floyd (de zang).
Aanjager van Wunderhorse is de Brit Jacob Slater voorheen van Dead Pretties, een band die aan prematuur bezweek aan druk en drugs. Hopelijk heeft Jacob geleerd van die periode en kan hij nu omgaan met succes, want dat gaat er zeker komen.
Working Men’s Club – Widow
Op Widow viert Working Men’s Club feest alsof het 1979 is. Waren op het debuutalbum van de arbeidersvereniging nog wel muzikanten van vleesch en bloed te horen, op Widow heersen de machines.
Toen acts als Gary Numan, Human League en Soft Cell met synthesizers in de weer waren produceerden ze het geluid van de toekomst. Nu zijn die zelfde synths zo retro als een telefoon met draaischijf. Maar daar houdt het erelid van Working Men’s Club, Sydney Minsky Sargeant dus van. hij is niet alleen.
Pit Pony – Black Tar
Nieuwe Pit Pony single Black Tar gaat over het gevoel in een tredmolen te zitten. Wat je ook doet je valt steeds weer terug. Alsof je met je schoenen blijft plakken in zwart teer. De tekst wordt versterkt door een monotone riff die het hele nummer het zelfde blijft. De frustratie uit zich in het hoge tempo en de harde gitaren.
Pit Pony komt uit het Noord Engelse Tyneside. De band bracht in 2020 een serie singles uit en toen twee jaar niks. Met Black Tar laat Pit Pony horen nog lang niet uitgesproken te zijn.
Meatbodies – Reach For The Sunn
Reach For The Sunn is helemaal spekkie voor ons indie-bekkie, supervette noiserock van Amerikaans formaat. Meatbodies, niet te verwarren met Nirvana favorieten, Meatpuppets -alhoewel ik denk dat ze daar goed naar hebben geluisterd- komt uit de Californische stad Monravia. De aanstichter heet Chad Ubovich. Chad zit ook samen met Ty Segall in de band Fuzz. Meatbodies rammelt nu zo’n kleine tien jaar aan de weg (misschien ken je ze nog van hun Pinguinhit Mountain uit 2015?). En met steeds meer effect. Reach For The Sunn, je schrijft Sun om een andere reden met dubbel nn is het openingssalvo van hun derde album, het eind vorig jaar verschenen, 333.