Category: Graadmeter

We Are They – Bring It On

Bring It On is de eerste single van We Are They, een Amerikaanse protestband, waarvan de leden graag anoniem willen blijven. Het gaat om de boodschap en niet om de poppetjes.

Die wens om niet met naam en toenaam in de publiciteit te komen suggereert dat de muzikanten wel eens bekend zouden kunnen zijn. Dat We Are They, zeg maar een soort van supergroep is. Wat ook kan is dat het een slim marketingplan is bedoeld om de nieuwsgierigheid op te wekken. Of ze zijn bang voor bedreigingen, ook dat is niet uit te sluiten. Kortom we weten het niet.

Muzikaal is de actie nu al geslaagd. Bring It On is een no nonsense rocksong met met sterke meidenzang en ruime porties loeiende gitaren. Bring It On van We Are They staat op YouTube en Spotify, je hoort ’em alleen bij ons. En dat wordt blijkbaar zo gewaardeerd dat-ie de nieuwe -1 in de Graadmeter is!

Thurston Moore – Hashish

We hebben een nieuwe -1! En wel een heel bijzondere. De maker, Thurston Moore verdiende zijn lauweren als zanger-gitarist van Sonic Youth. Hij deed het met de bassiste van de band, Kim Gordon. Toen hun huwelijk op de klippen liep was het met de band ook snel gedaan. Moore ging solo en hoe! Een Moore verzamelaar heeft al gauw zo’n kleine honderd lp’s en cd’s in de kast staan. Waaronder ‘slechts’ zes solo-albums. Opvallend aan Moore’s Post Sonic Youth carrière is dat bijna niks lijkt op de muziek van de band waarmee hij naam maakte. Op zijn laatste album, By The Fire na. Dat staat weer vol dikke riffs en lekker achteloos gezongen rocksongs. Ook is Moore niet bang voor een solootje. Of drie. Hoogtepunt van de plaat is het gedrogeerde Hashish, dat 8 weken geleden de lijst binnen waaide en nu dus de top heeft bereikt. Daar moet op ge….. worden!

King Hannah – Crème Brûlée

Crème Brûlée is de debuutsingle van King Hannah, een hij/zij duo uit Liverpool. Zij heet Hannah Merrick en zingt. Haar partner heet Craig Whittle en speelt gitaar. Samen schrijven ze de nummers.

Dat laatste heeft enige voet in aarde gehad. Dat ze kan zingen weet Hannah wel. Als kind zong ze al in Disney Musicals, maar dat ze ook goed is in het schrijven van liedjes wilde er bij haar maar moeilijk in. Ruim een jaar heeft Craig er over gedaan om haar over haar schroom heen te helpen en haar te overtuigen een band te beginnen.  Een naam had hij al, King Hannah.

De lange aanloop verklaart wellicht het gerijpte karakter van Crème Brûlée. De single klinkt eerder als het werk van een act met de nodige kilometers op de teller dan van een stel debutanten. Crème Brûlée dat een dikke zes minuten klokt, valt in twee delen uiteen. Part 1 is van Hannah. Op Part 2, dat zo’n beetje de helft van de song in beslag neemt, mag Craig uitpakken op gitaar. Als we een vergelijking mogen maken, Crème Brûlée begint als Mazzy Star en eindigt als Neil Young.

De single is uit op City Slang, een Amerikaanse label dat -getuige een artiestenstal met paradepaardjes als Caribou, Calexico en Wye Oak – aan strenge kwaliteitscontrole doet.

Secret Machines – Everything Starts

Een nieuwe -1 in de Graadmeter, eigenlijk een song van een band die we niet van te voren zagen aankomen op deze positie. Secret Machines is een alternatieve rockband uit Dallas (Texas) die onder een bepaald publiek van 2004 tot 2008 een flinke fanbase wist op te bouwen, waaronder David Bowie die ze zelfs heeft geïnterviewd in een radioprogramma.

Secret Machines combineert progressive met krautrock en tourde in de hoogtijdagen met Foo Fighters, Spiritualized, Oasis, Kings of Leon en Interpol om maar wat grote namen te namen. Maar toen gitarist Benjamin Curtis het trio verliet leek de angel wel een beetje uit de band. Toch ruim een decennium later verschijnt er afgelopen zomer weer een album van Secret Machines. De comeback doet ons een beetje denken aan die van Doves.

Het album heet Awake In The Brain Chamber en de single daarvan Everything Starts belandt op de playlist van Pinguin. Blijkbaar heeft de comeback wat tijd nodig, want na een paar maanden rijpen belandt de groep uit Dallas op -1. Wat de meeslepende song extra bijzonder en emotioneel maakt is dat gitarist Benjamin Curtis te horen is op Everything Starts. De broer van zanger Brandon Curtis was één van de oprichters van Secret Machines en degene die dus in 2008 de band verliet. In 2013 stierf Benjamin op 35-jarige leeftijd aan een ernstige vorm van leukemie. Gelukkig hebben we de muziek nog.

Black Foxxes – Jungle Skies

Black Foxxes was toch al geen vrolijke band, maar het nieuwe album van het trio uit Bristol dat volgende week uitkomt is nog donkerder dan we van ze gewend zijn. Daar is ook alle reden toe.

Frontman Mark Holley schreef het leeuwendeel van de nieuwe songs in een periode van onrust en tegenslag. En dat bedoelen we nog geen eens de Corona ellende. Holley lijdt aan een akelige ziekte, niet levensbedreigend, maar wel zeer in grijpend. De officiële naam voor zijn kwaal is alopecia androgenetica. In gewone mensentaal, haaruitval. De ziekte is erfelijk en ongeneselijk en bij Holley al zo ver gevorderd dat hij zijn hele hoofd kaal heeft moeten scheren.

Min of meer tegelijkertijd ging zijn ritmesectie er vandoor. Of hij heeft ze de laan uitgestuurd. Het is niet helemaal helder wat er precies is gebeurd. Maar het gevolg was dat Holley in een zwart gat viel. Daar is hij weer uit geklommen mede dankzij zijn muziek.

Gelukkig is Mark Holley kunstenaar genoeg om zijn persoonlijke perikelen zo te verwoorden dat zijn teksten meer zijn dan verkapte dagboeknotities. Ook muzikaal klinkt hij zeer geïnspireerd. Jungle Skies, de vierde preview van het nieuwe album is een smeulende ballad in een stijl ergens tussen The Smashing Pumpkins en Radiohead in. Een bijzonder nummer van een bijzondere band.

Django Django – Spirals

Django Django is één van de vele bands die het maar niet wil lukken om het succes van hun eerste album te overtreffen. Van de tien meest beluisterde songs van de band op Spotify komt de helft van het 8 jaar oude debuut.

Verschil met de meeste collega’s is dat Django Django geen wanhopige pogingen doet om het eerder behaalde succes te evenaren of overtreffen. De drie albums die sinds het debuut zijn uitgekomen zijn allemaal anders. Ontwikkeling en muzikaal avontuur, daar kiest het kwartet uit Londen voor.

Dat je toch vrijwel meteen hoort met Django Django van doen te hebben komt door de zang. David McLean heeft een herkenbaar stemgeluid en samenzang is en blijft een karakteristiek van de band. Nieuwe single Spirals heeft een intro dat doet denken aan dat van Baba O’Riley, de classic rocksong van The Who. De lange versie dan. Op de single edit van Spirals is het begin er afgeknipt. Elektronica speelde altijd een belangrijke rol in de sound van Django Django. Dat is dit keer, ondanks de opening met een synthesizer-loop minder het geval. De basgitaar zit voor in de mix en de solo is toebedeeld aan de gitarist die daar ruim de tijd voor krijgt. Geheel in samenhang met de tekst, higher and higher in spirals wordt het tempo langzaam opgevoerd tot de climax is bereikt. Het outro is een herhaling van het intro en derhalve een mooie afsluiting.

Ben Hopkins – Laugh Track

Met zijn Laugh Track maakte Ben Hopkins een nummer dat hoog zal eindigen in de P75 van 2020.

Het gedreven Laugh Track nam Hopkins op in de nasleep van een onfrisse affaire. Hij is door een ex beschuldigd van seksueel overschrijdend gedrag. Het werd een wellis nietes verhaal dat Hopkin’s toenmalige band PWR BTTM de kop kostte. Tot een rechtszaak is het niet gekomen en nu probeert hij zijn naam te zuiveren en een doorstart te maken onder eigen naam.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zo’n beschuldiging gaat je niet in je koude kleren zitten. Hopkins doet dan ook niet alsof er niks is gebeurd. Al zou hij dat wel willen.

Jason Isbell & The 400 Unit – Overseas

En weer leveren Jason Isbell en zijn begeleidingsband een subliem album af. Reunions is het zoveelste bewijs van de eenzame hoogte waarop Isbell zich momenteel in het americanagenre bevindt. Je kunt opmerken dat Reunions weinig echte verassingen biedt, maar het voegt gewoon weer tien foutloze nummers toe aan zijn imposante oeuvre. Waaronder Pinguinfavoriet Overseas.

Glass Animals – It’s All So Incredibly Loud

Gevraagd naar de populairste indie-bands van dit moment zullen er waarschijnlijk maar weinig mensen op de naam Glass Animals komen. Toch heeft de club rond Dave Bayley maandelijks meer luisteraars op Spotify dan bijvoorbeeld War On Drugs, Arcade Fire of Vampire Weekend. Om maar een paar concullega’s te noemen.

Dat aantal zal alleen maar toenemen, want ook het afgelopen vrijdag verschenen derde album van de band uit Oxford staat weer bol van de memorabele tracks. Een aantal was al vooruit gestuurd. Daarvan viel op hoe gevarieerd ze zijn. Eerste single Tokyo Drifting is hip hop featuring rapper Denzel Curry, GM hit Your Love (Dejá Vu) is een ABBA-esque synthipoptrack, titelnummer Dreamland  een dromerige ballad met ondersteunende dameszang en Heatwaves pure pop met een r&b coating.

Een week voor de albumrelease verscheen nog It’s All So Incredibly Loud, de beste van het stel. De jongste Glass Animals single is niks minder dan episch. Het intro is lang en allesbehalve luid, maar vanaf de eerste tonen is al duidelijk dat er iets groots staat te gebeuren. Woodkid meets Muse, met een scheutje Radiohead.

Er is een compacte single-edit, maar uiteraard hebben wij gekozen voor de volle album versie van ruim vier glorieuze minuten. Corona volente staat Glass Animals volgend jaar mei in Paradiso en in Tivoli Vredenburg.  Dat zijn waarschijnlijk de laatste keeren dat je de band nog kunt zien in zo’n relatief kleine venue.