Category: Graadmeter

STONE – I Gotta Feeling

Het barst van de bands die STONE heten, maar de bekendste is de STONE die de Graadmeter onveilig maakt met I Gotta Feeling, een eigen nummer overigens dus geen cover van Black Eyed Peas ofzo. Onze STONE komt uit Liverpool, heeft nog geen albums in de aanbieding, wel een nieuwe EP. Punkadonk2 heet ie, daarop
staat ook hun Graadmeterhit. Fans kunnen 6 maart noteren als datum waarop de band weer in NL te zien is, en wel in de Tolhuistuin. Ik heb zo het idee dat die te klein zal zijn om alle fans te herbergen. Het zou mij dus niet verbazen als het concert naar Paradiso wordt verplaatst. Helemaal na hun zegetocht op London Calling waar I Gotta Feeling één van de hoogtepunten was. We houden je op de hoogte.

foto: door Serge Hasperhoven op Dauwpop 2023.

JOHAN – Cincinnati

Nieuw op -1, Cincinnati van Neerlands beste indie band Johan! Het zal nog te vroeg zijn voor Cincinnati om als in de Snob 2000 op te duiken, maar daar is de band uit Hoorn altijd goed vertegenwoordigd. Eigenlijk horen songs als Oceans en Day Is Done gewoon in de Top 2000, maar dat zien we niet zo snel gebeuren. Toch te weinig fijnproevers die stemmen. Bij ons zijn Jacco, Robin, Jeroen en Diets niet meer dan welkom. Wel bijzonder toch dat de Pinguins hebben gekozen voor Cincinnati en niet voor So It Goes, wat eigenlijk de officiële a-kant is. Wel was Cincinnati eerder uit, zij het alleen als clip. Maakt niet uit; goed is goed en -1 is -1.

quannnic – How To Hold A Knife

quannnic (met 3 ennen) is een multi-instrumentalist/producer/songwriter uit Florida. Vorig jaar bracht hij zijn debuutalbum uit, begin november verschijnt de opvolger. Hadden we al vertelt dat hij pas 18 is? How To Hold A Knife is de eerste single van het Stepdream album.

En toen werd het stil.

Meer weten we namelijk niet over quannnic. We kunnen je nog geen eens vertellen hoe hij heet, ervan uitgaande dat quannnic een pseudoniem is. Zijn debuutalbum is nooit ergens gerecenseerd en aan interviews lijkt hij niet te doen. Maar veel langer anoniem zal quannic niet kunnen blijven. Een vorige single, Life Imitates Life heeft 1.700.000 views op Youtube en op Spotify heeft hij momenteel meer dan 800 k luisteraars per maand. En zijn nieuwe single is het beste wat hij tot nu toe heeft gedaan.

Ouder werk van quannnic is intense, best wel heavy rock met overstuurde gitaren en vervormde zang. How To Hold A Knife is toegankelijker, want minder rafelig, maar nog steeds vrij intens. Werden oude songs door Youtube commentatoren vergeleken met Paramore en Deftones, men vindt de nieuwe single wel wat van Radiohead weghebben.

Geef quannnic een jaartje en hij is wereldberoemd. Misschien tegen wil en dank, maar zoals de Amerikanen zeggen, ‘you can’t keep a good man down’. Of woorden van die strekking.

Sprints – Up and Comer

We hebben een nieuwe lijstaanvoerder! In de week dat Sprints haar tweede -1 hit scoort (Literary Mind in november 2022) is er ook alweer een nieuwere single uitgekomen van Karla Chubb en haar bende, Shadow of A Doubt heet-ie, een wat ze in Engeland noemen een slowburner. Hij begint zachtjes en ontploft tegen het einde. Die ga je vanzelf horen als je blijft luisteren.

slowdive – alife

Het Britse Slowdive zat dertig jaar geleden in de kopgroep van de toen net ontluikende shoegazescene. Terwijl de band bij het publiek een beste beurt maakte, was de (Britse) pers minder enthousiast. Dat plus personele onrust en een ongeïnteresseerd label resulteerden in een voortijdig einde.

De ex-bandleden probeerden van alles, maar niets kwam echt van de grond. Lang verhaal kort. In 2014 kwam er een doorstart van Slowdive, eerst live en in 2017 ook in de studio. Na 22 jaar kwam er alsnog een 4e album.  Het werd een succes.

De band had de wind ook mee, want shoegaze en zusje dreampop waren bezig aan een comeback. En zijn sindsdien niet meer uitbeeld verdwenen. Er is zelfs een neefje bijgekomen de zogeheten shoegrunge.

Waarom het nieuwe album zes jaar op zich heeft laten wachten vermeldt het verhaal niet. Maar het is er en publiek, pers en Pinguins zijn laaiend enthousiast over ‘everything is alife’. Eerste single kisses haalde de bovenste tree van de Graadmeter en alife dus ook!

The Paper Kites – June’s Stolen Car

The Paper Kites uit Melbourne is een band met meerdere gezichten. Is Graadmeter hit Black & Thunder een fijn kabbelend gitaarstuk dat heel in de verte wel aan Dire Straits doet denken, nieuwe single June’s Stolen Car is een verhalende song in een stijl die niet mijlenver verwijderd is van de stijl van landgenoot Nick Cave.

Het verhaal van de de gestolen auto van June kent twee vertellers, de reguliere zanger van de band, Sam Bentley en gitarist Dave Powys die wel wat vaker zou mogen zingen. Ook wordt er weer volop vaardig en smaakvol gitaar gespeeld.

June’s Stolen Car komt van het vers verschenen live in de studio opgenomen nieuwe (6e) album van The Paper Kites, At The Roadhouse. Leuk detail is dat in de clip wel publiek te horen is en op de plaatversie niet.

Ghost Woman – Alright Alright

Donker en dreigend is de nieuwe single van de Canadese garage annex surfrock commandos Ghost Woman. En lekker lang ook zodat bandchef Evan Uschenko alle tijd heeft om zijn gitaar even goed te laten vibreren en resoneren.

Alright Alright is de eerste aanjager van het 3e Ghost Woman album in anderhalf jaar. Uschenko beschouwt Hindsight is 50/50 als het eerste echte album van zijn band. De eerste twee waren meer vingeroefeningen, of dagboekaantekeningen zoals hij zelf zegt. De band klinkt op Alright Alright inderdaad alsof ze hun groove hebben gevonden. Dat zal alles te maken hebben met de komst van Ille van Dessel. Zij drumt en helpt Evan bij het schrijven van de songs. Hindsight is 50/50 komt op 24 november uit.

Ty Segall – Void   

De aanjager van de Californische garagerock-scene, Ty Segall verrast vriend en misschien ook wel zichzelf met een nieuwe single die net zo jazzy is als fuzzy. Horen we hier een nieuwe genre, fuzzion?

Ty slaat dus nieuwe wegen in op wat zijn 13e album moet gaan worden. Void valt uiteen in 3 delen. Het eerste deel is onversneden jazzrock. De muzikanten moeten goed opletten om de tel niet te verliezen. In het middenstuk heeft vooral de drummer het druk. Het slot breekt met het voorafgaande in die zin dat we hier de oude Ty herkennen. In het laatste deel  wordt Void poppy, proggy, fuzzy en komen de gitaren uit de kist. O ja, Ty’s nieuwe single klokt bijna zeven minuten! Ty is nog niet zo van rock los dat North Sea Jazz hem gaat uitnodigen, maar wat niet is kan nog komen.

The Black Angels & The Raveonettes – My Tornado

My Tornado is een remake van een nummer van The Raveonettes. Het staat op hun Whip It On album, een release uit 2002 van het Deense ruisrock duo. Andere acts die een eigen draai aan een nummer van The Raveonettes hebben gegeven zijn o.a. The Brian Jones Town Massacre, Trentemøller en Dave Gahan, daar heb je hem weer. De versie van My Tornado van het Texaanse The Black Angels is nog ruiger en vuiger en viezer dan het origineel en dat zegt wel wat.

Peter McPoland – Dog

Peter McPoland is een aanstormend talent uit Texas. 23 is hij nog maar. Vorig jaar draaiden we een nummer van zijn debuutalbum. Dat schuurde een beetje tegen de americana aan, een wat ouwelijke stijl voor een jonge hond als Peter.

Op zijn nieuwe album, Piggy gedraagt hij zich wel naar zijn leeftijd. Peter maakt muziek die past in deze onrustige tijden. Nieuwe single Dog is een goed voorbeeld van Peter McPoland’s nieuwe stijl. Het nummer begint plagend, maar mondt al snel uit in een orgie van gitaren en massieve drums. Boven het lawaai uit zingt (schreeuwt eigenlijk) Peter een tekst over een hond, ‘a damned fucking dog’ die toekijkt terwijl hij naar adem hapt. Natuurlijk gaat het nummer niet echt over een hond. Over wat dan wel mag iedereen zelf invullen.