Category: Graadmeter

slowdive – alife

Het Britse Slowdive zat dertig jaar geleden in de kopgroep van de toen net ontluikende shoegazescene. Terwijl de band bij het publiek een beste beurt maakte, was de (Britse) pers minder enthousiast. Dat plus personele onrust en een ongeïnteresseerd label resulteerden in een voortijdig einde.

De ex-bandleden probeerden van alles, maar niets kwam echt van de grond. Lang verhaal kort. In 2014 kwam er een doorstart van Slowdive, eerst live en in 2017 ook in de studio. Na 22 jaar kwam er alsnog een 4e album.  Het werd een succes.

De band had de wind ook mee, want shoegaze en zusje dreampop waren bezig aan een comeback. En zijn sindsdien niet meer uitbeeld verdwenen. Er is zelfs een neefje bijgekomen de zogeheten shoegrunge.

Waarom het nieuwe album zes jaar op zich heeft laten wachten vermeldt het verhaal niet. Maar het is er en publiek, pers en Pinguins zijn laaiend enthousiast over ‘everything is alife’. Eerste single kisses haalde de bovenste tree van de Graadmeter en alife dus ook!

The Paper Kites – June’s Stolen Car

The Paper Kites uit Melbourne is een band met meerdere gezichten. Is Graadmeter hit Black & Thunder een fijn kabbelend gitaarstuk dat heel in de verte wel aan Dire Straits doet denken, nieuwe single June’s Stolen Car is een verhalende song in een stijl die niet mijlenver verwijderd is van de stijl van landgenoot Nick Cave.

Het verhaal van de de gestolen auto van June kent twee vertellers, de reguliere zanger van de band, Sam Bentley en gitarist Dave Powys die wel wat vaker zou mogen zingen. Ook wordt er weer volop vaardig en smaakvol gitaar gespeeld.

June’s Stolen Car komt van het vers verschenen live in de studio opgenomen nieuwe (6e) album van The Paper Kites, At The Roadhouse. Leuk detail is dat in de clip wel publiek te horen is en op de plaatversie niet.

Ghost Woman – Alright Alright

Donker en dreigend is de nieuwe single van de Canadese garage annex surfrock commandos Ghost Woman. En lekker lang ook zodat bandchef Evan Uschenko alle tijd heeft om zijn gitaar even goed te laten vibreren en resoneren.

Alright Alright is de eerste aanjager van het 3e Ghost Woman album in anderhalf jaar. Uschenko beschouwt Hindsight is 50/50 als het eerste echte album van zijn band. De eerste twee waren meer vingeroefeningen, of dagboekaantekeningen zoals hij zelf zegt. De band klinkt op Alright Alright inderdaad alsof ze hun groove hebben gevonden. Dat zal alles te maken hebben met de komst van Ille van Dessel. Zij drumt en helpt Evan bij het schrijven van de songs. Hindsight is 50/50 komt op 24 november uit.

Ty Segall – Void   

De aanjager van de Californische garagerock-scene, Ty Segall verrast vriend en misschien ook wel zichzelf met een nieuwe single die net zo jazzy is als fuzzy. Horen we hier een nieuwe genre, fuzzion?

Ty slaat dus nieuwe wegen in op wat zijn 13e album moet gaan worden. Void valt uiteen in 3 delen. Het eerste deel is onversneden jazzrock. De muzikanten moeten goed opletten om de tel niet te verliezen. In het middenstuk heeft vooral de drummer het druk. Het slot breekt met het voorafgaande in die zin dat we hier de oude Ty herkennen. In het laatste deel  wordt Void poppy, proggy, fuzzy en komen de gitaren uit de kist. O ja, Ty’s nieuwe single klokt bijna zeven minuten! Ty is nog niet zo van rock los dat North Sea Jazz hem gaat uitnodigen, maar wat niet is kan nog komen.

The Black Angels & The Raveonettes – My Tornado

My Tornado is een remake van een nummer van The Raveonettes. Het staat op hun Whip It On album, een release uit 2002 van het Deense ruisrock duo. Andere acts die een eigen draai aan een nummer van The Raveonettes hebben gegeven zijn o.a. The Brian Jones Town Massacre, Trentemøller en Dave Gahan, daar heb je hem weer. De versie van My Tornado van het Texaanse The Black Angels is nog ruiger en vuiger en viezer dan het origineel en dat zegt wel wat.

Peter McPoland – Dog

Peter McPoland is een aanstormend talent uit Texas. 23 is hij nog maar. Vorig jaar draaiden we een nummer van zijn debuutalbum. Dat schuurde een beetje tegen de americana aan, een wat ouwelijke stijl voor een jonge hond als Peter.

Op zijn nieuwe album, Piggy gedraagt hij zich wel naar zijn leeftijd. Peter maakt muziek die past in deze onrustige tijden. Nieuwe single Dog is een goed voorbeeld van Peter McPoland’s nieuwe stijl. Het nummer begint plagend, maar mondt al snel uit in een orgie van gitaren en massieve drums. Boven het lawaai uit zingt (schreeuwt eigenlijk) Peter een tekst over een hond, ‘a damned fucking dog’ die toekijkt terwijl hij naar adem hapt. Natuurlijk gaat het nummer niet echt over een hond. Over wat dan wel mag iedereen zelf invullen.

Woods – Another Side

Woods heeft de top bereikt met een nummer dat best wel atypisch is voor de New Yorkers. Meestal maakt de band mooie afgepaste composities met fraaie arrangementen een een verzorgde productie waarin de hoge zang van James Earl centraal staat. Another Side lijkt het resultaat van een jamsessie. Er wordt ook weinig in gezongen. Vandaar misschien ook de titel Another Side, de band laat inderdaad een andere kant van zichzelf horen. En die bevalt dus prima gezien de hoge notering. Het nieuwe album twaalfde (!) album Perenila is afgelopen vrijdag uitgekomen via hun eigen label Woodsist.

Er komt ook een tour. 23 september is hun Woodsist Festival waar ze natuurlijk zelf optreden, maar ook ex-Woodslid Kevin Morby en bevriende muzikanten als Kurt Vile, Avery Tare, Cass McCombs, Bombino, MJ Lenderman en Water from Your Eyes. Het lijkt de line-up van Pinguin Radio wel!

slowdive – kisses

We hebben een nieuwe nummer 1! In de week dat slowdive na 6 jaar weer eens een album op ons loslaat, stijgt kisses door naar de top van onze hitladder.

Everything is Alive is de titel van de nieuwe Slowdive. 8 nieuwe nummers, goed voor 41 minuten muziek. Voert kisses volgende week weer de lijst aan? Het is aan u om dat te beslissen. Maak dus gebruik van je stemrecht. Kun je alvast oefenen voor de 2e kamerverkiezingen van november

Grian Chatten – Fairlies

Bij veel solo-uitstapjes vraag je je af wat de reden is voor de buitenbandse activiteiten. Maar al te vaak klinken solo-platen niet essentieel anders dan het bandwerk. Bij Grian Chatten, aanjager van Fontaines D.C. dus wel.

In den beginne droeg Chatten zijn teksten voor, aan traditioneel zingen deed hij niet. Hij maakte school met zijn energieke praatpostpunk. Maar tijden veranderen en Chatten en band veranderden mee. Nu zingt hij dus gewoon, nou ja gewoon. Op zijn manier.

Zo mooi binnen de lijntjes als op het sobere door Dan Carey geproduceerde The Score album zong Chatten nog niet eerder. Eh het wordt gewaardeerd. Fairlies deed er weliswaar 12 weken over maar prijkt nu trots op de eerste plaats van de Graadmeter!

Marathon – Tired

Live zijn er momenteel weinig bands die meer opwinding veroorzaken dan Marathon.

Maar ook in de studio weten de Amsterdammers van wanten. Wie daar na Age en Mosquitoes & Flies nog niet van overtuigd is, is Tired nu zelfs de -1, eveneens afkomstig van hun debuut EP.

Tired is weer een nieuwe variatie op het thema post-punk. Het nummer wordt aangezwengeld door een fraaie klatergitaar die associaties oproept met het vroege werk van The Cure en U2.  Hier is echter sprake van inspiratie en niet van imitatie. Marathon loopt vooral zijn eigen race. Maar hoe lang blijven ze koploper? Volgende week weten we meer!