Category: Breekijzer

Shinedown – The Saints of Violence and Innuendo

Amokmakers eerste klasse, Shinedown uit Jacksonville, Florida viert z’n 21ste verjaardag met een moppie fraai lawaai waar de honden wel pap van lusten. Shinedown maakte naam met een soort voor ‘elck wat wils’ rock; beetje grunge, toefje metal, flinke dosis klassieke hard rock en een handvol alt. gemixt in een betonmolen en geserveerd met een flinke portie ballen. Noem het ouderwets wat de mannen brouwen, wij zeggen tijdloos.

Vijf albums al weet de band de spanning er in te houden. Aan niets is te horen dat de klok tikt of de jaren tellen. Shinedown heeft niet stilgezeten tijden de Coronacrisis en al helemaal niet met de handen in het haar. Maar liefst 20 tracks komen er op hun nieuwe album, ‘Planet Zero’ waaronder uiteraard het zinderende The Saints of Violence and Innuendo. Releasedatum 22 april 2022. Live gespeeld wordt er ook weer o.a. op 16 juni in de Tivoli in Utrecht en op 18 juni op de Graspop Metal meeting in België!

The Violent – People Say

People Say is het sluitstuk van het debuutalbum van muzikaal sluipschutterstrio, The Violent. Ondanks de bandnaam is The Violent niet van de metalband en zelfs niet van de hardrock, tenminste niet in de gebruikelijk zin des woorden.

Frontman Mike Potrich was eerder aanvoerder van Red Sun Rising waarmee hij niet zonder succes in de (post) grunge hoek rommelde. Blijkbaar bevredigde hem dat niet, want hij trok de stekker uit de band. En toen kwam Corona. Voordeel van het nadeel was dat Mike plots alle tijd had om nieuwe plannen te smeden. Zo kreeg The Violent gestalte, een band die niet makkelijk voor één gat te vangen is. Mocht je toch een stikker op The Violent willen plakken dan zou er iets als hardpop op kunnen staan. The Violent rockt (on)behoorlijk, maar is mede door de compacte songs, slimme koortjes en de lekkere stem van hun voorganger een band met een breed bereik. Beetje oude Cheap Trick misschien wel. Nu maar hopen dat Mike voorlopig niet weer gaat twijfelen.

Drug Church – Tiresome

Drug Church valt met de deur in huis op Tiresome, een van de tien nieuwe brandbommetjes die te vinden zijn op Hygiene, album vier van het gajes uit upstate New York. De band beoefent alle denkbare vormen van punk en doet dat met enorme overgave.

Opperhoofd Patrick Kindlon klinkt alsof hij zijn stem al op de kresj is kwijtgeraakt. Elke poging tot melodieus zingen heeft hij al lang geleden opgegeven. Zijn broeders rocken alsof hun leven er vanaf hangt. De enige regels waar ze zich aan lijken te houden zijn tegelijk beginnen en tegelijk ophouden. Daartussen heerste anarchie. En toch en toch is het ‘pretty poppy’ wat de mannen uitvreten, in het algemeen en op Tiresome in het bijzonder. Dat is knap en bijzonder, dat is typisch Drug Church.  

Papa Roach – Cut The Line

Papa Roach is lekker scheutig met nieuwe muziek de laatste tijd. Cut The Line is het vijfde nieuwe liedje dat de rockjongens uit de U.S. of A. de laatste paar maanden hebben uitgeworpen. Waarschijnlijk hebben we het nieuwe album nu voor de helft in huis.

Niet alleen zijn de beukers lekker productief, ze zijn ook lekker op dreef. Cut The Line is een aanslag op de fundamenten van je huis en je relatie met de buren. Gelukkig is Papa niet vergeten een liedje te schrijven. Dus wie naast slamdancen en stagediven ook gewoon mee wil kunnen meezingen komt ook aan zijn trekken. Nieuw album, Ego Trip volgt op 8 april.

Ocean Grove – SEX DOPE GOLD

Met nieuwe single SEX DOPE GOLD wil het Australische Ocean Grove ons graag wijzen op de gevaren van het materialisme, de consumptiemaatschappij en waarschuwen dat een mens echt niet gelukkig wordt van seks, drugs en/of geldelijk gewin.

Zo nu de boodschap uit de weg is kunnen we ons concentreren op de muziek. En die is weer geweldig. Het trio trekt alle registers open en mengt diverse volumineuze stijlen als rawk, grunge, funk, old & nu metal tot een dampend geheel. Om genoemde boodschap goed verteerbaar te maken wordt SEX DOPE GOLD geserveerd in een lichte popcoating.  

Met SEX DOPE GOLD kondigt Ocean Grove de komst aan van alweer hun vierde langspeler. Up In The Air Forever is uit op 22 april.

Brandon Boyd – A Better Universe

Dreigende pauken in het intro zetten de toon van A Better Universe, de nieuwe single van Brandon Boyd. Het is een song over egoïsme, narcisme, hebzucht en alle andere slechte eigenschappen die van homo sapiens een in essentie onbetrouwbaar en vaak ook ronduit slecht wezen maken. Boyd maakt voor zichzelf geen uitzondering.  Als hij in de spiegel kijkt ziet hij ook een wolf in schaapskleren.

Brandon Boyd, waar ken je die naam ook al weer van? Van Incubus! Boyd is de frontman van die Amerikaanse rockgigant. Dat moet je weten, want is niet echt te horen. Veel zangers die al dan niet tijdelijk solo gaan blijven dicht bij de leest van hun band, Boyd tapt uit een heel ander vaatje. Niks geen stoere poses en opera-uithalen, maar ingetogen zang en een spannend muzikaal bed dat past bij de morele waarschuwing/oproep van de song.

A Better Universe is afkomstig van Boyd’s nieuwe, derde solo-album, Echoes and Cocoons (11/3).

PS: doe je zelf een plezier en bekijk de prachtige animatieclip van A Better Universe.

Mother Mother – Hayloft II

Mother Mother modderde maar wat aan tot een van hun oudere liedjes om nog steeds onopgehelderde redenen op Tik Tok terecht kwam. En daar ontplofte. Plotseling had de band uit/van Quadra Island,  British Columbia, die het thuis lang niet onaardig deed wereldwijd een miljoenen publiek.

Zanger Ryan Guldemond noemt het een kwestie van mazzel, timing en ‘pixie dust,’ zeg maar sterrenstof. Met de onverwachte doorbraak kwam het probleem, hoe houden we de aandacht vast?

Met het nieuwe album ‘Insight’ laat Mother Mother horen dat ze hun hoofd niet op hol hebben laten brengen. Niks geen knieval naar het nieuwe -jonge- publiek, niks geen concessies richting commercie. Dat wil niet zeggen dat Mother Mother doet alsof er niks gebeurd is, nieuwe single Hayloft II is een vervolgt op c.q. knipoog naar Hayloft, een van de songs uit 2008 die Tik Tok op tilt deed slaan.

Hayloft II is geen remake, maar meer een vervolg, een tweede seizoen zeg maar. Mother Mother combineert glam met symfo met smart pop en potige rock. Beetje Queen misschien wel. Hun songs zijn speels en springerig en sterk beeldend. Dat laatste komt door de rol van de twee achtergrond zangeressen, die regelmatig op de voorgrond treden.

Ook al ben je niet van de Tik Tok generatie, luister toch eens naar Hayloft II. Niet alleen zal je aangenaam verrast zijn door de muziek van Mother Mother, maar ook door de goede smaak van de kids van tegenwoordig.

Halestorm – The Steeple

The Steeple van Halestorm is weer zo’n brok tijdloze glansrock waar de band van Lizzy Hale patent op heeft. Alles en iedereen staat onder hoogspanning, de rimesectie die uithaalt als een linke kat, de gitaristen die het uiterste van hun instrument vragen en natuurlijk miss Hale zelf die mocht ze de band bui zijn altijd nog kan overschakelen naar de opera.

The Steeple is de tweede single van het Back From The Dead album van het metalmaniakken  uit Pennsylvania. Die titel suggereert een comeback, maar het vorige album van Halestorm is nog geen eens zo oud, vier jaar maar. Maar goed dat ze weer aan staan. De nieuwe plaat, een productie van Rick Raskulinecz (o.a. Foofighters, Mastodon) volgt op 5 mei.

Jack & The Bearded Fishermen – Beware Of Birds

‘Heavy Noise Rock since 2005 – Besançon France’ is de summiere tekst die Jack & The Bearded Fishermen op Spotify hebben gezet.

Uiteraard zit er geen Jack in Jack & The Fishermen, zelfs geen Jacques, en de kans dat er zich vissers onder de bandleden bevinden is miniem omdat Besançon dichter bij de Alpen ligt dan bij zee. Wel lijkt het aannemelijk dat de mannen nog een andere dagbesteding hebben naast herrieschoppen, want in de ruim 15 jaar dat ze actief zeggen te zijn hebben Jack & co slechts twee albums afgeleverd. Maar als ze bezig zijn dan kan je moeilijk om ze heen.

Nieuwe single Beware Of Birds klinkt als een traag rockend luchtalarm. Ongeremde gitaren, opstandige bassen, een dwarse drummer en losse samenzang zijn de ingrediënten van een nummer dat zowel origineel als goed is, een combi die niet zo vaak voor komt als je zou willen.

Enfin het begin is er van een derde album, een zeer veelbelovend begin dus.

The Luka State – Oxygen Thief

Bekijk de clip van Oxygen Thief van The Luka State en je wordt bevangen door een gevoel van nostalgie, een verlangen naar die tijd waarin je nog gewoon hutje mutje met soortgenoten in een uitpuilende tent de beest kon uithangen, opgezweept door een stel gasten met een grote bek en nog grotere gitaren. Wanneer weet niemand, maar ooit komt die tijd terug.

The Luka State is een prima aanwinst voor het bier en zweet circuit. De Britse band is lomp genoeg om de boel in beweging te krijgen, maar intelligent genoeg om het volk rond de mosh pit ook bij de les te houden. Plaats ze ergens tussen Foo Fighters en The Vaccines, maar dan wat meer punk.

Het debuutalbum van The Luka State verscheen vorig jaar, maar de band bouwt alweer aan een opvolger. Daarvan is het opruiende Oxygen Thief een zeer geslaagd voorproefje.