Category: Breekijzer

You Me At Six – Read My Mind

Zanger Josh luistert al jaren niet meer naar gitaarmuziek. Gitarist Dan is geobsedeerd door dance en r&b. Wees gerust You Me At Six fans, te horen zijn deze branchevreemde invloeden niet. Nou ja, nauwelijks.

De gestroomlijnde nieuwe single Read My Mind is heel erg 2021, maar rockt tegelijk zoals de Britse metal-mannen nu al zeven albums doen; wild en opwindend.

Read My Mind is een van de extra’s op de vers verschenen Deluxe heruitgave van het begin dit jaar verschenen SUCKAPUNCH album. Het nummer was bedoeld voor die plaat, maar haalde net niet de eindselectie. Dom dom dom denken de mannen nu, want Read My Mind is een juweeltje. En het bewijs dat You Me At Six net zo van stilstaan houdt als hun fans van stilzitten. Niet dus.

Joywave – The Inversion

Zoals een bekend filosoof ooit opmerkte heeft alle nadeel zijn voordeel. Zo ook dat Corona gedoe. Het voordeel daarvan is dat muzikanten plotseling een hoop vrije tijd hadden, want geen optredens. De blessuretijd konden ze besteden aan het schrijven en opnemen van nieuwe liedjes. Zo komt Joywave nu al met een nieuwe EP terwijl de band normaal gesproken gaten van meerdere jaren laat vallen tussen twee releases. De Every Window Is A Mirror EP komt dus uit terwijl het vorige album nog warm is. Bij wijze van spreken.

En hoe klinken de All American boys ten tijde van Corona? Op de eerste drie songs van de EP als vanouds speels en poppy. Op het sluitstuk, The Inversion gaan alle sluizen open en ontvouwt zich een nummer van Olympische proporties. Zanger Dan Armbruster zingt op orkaankracht en de rest van de band doet niet veel voor hem onder. Stadion rock in optima forma. Laat die tour maar beginnen.

Liars – Big Appetite

Liars is een Amerikaans-Australisch noise trio onder bezielde leiding van Angus Andrew. De band is dit jaar 21 geworden en viert dat met de release van hun 10e album, The Apple Drop. Je zou denken dat ze in het Engels ook het spreekwoord kennen van de appel en die boom, maar dat is niet het geval. De appel uit de album titel is waarschijnlijk de boomvrucht die Eva tegen alle adviezen in plukte en opat.

Liars is namelijk wel van de Grote Onderwerpen. Daarbij maakt de band passende muziek die elementen bevat uit de punk, prog-rock, dance en electronica. Eigenlijk alles wat er op een gegeven moment in hun kraampje van pas komt.

Nieuwe single Big Appetite is des doom’s, sombere bassen, donkere drums en slepende zang. De spanning is te snijden. Het nummer gaat over angsten en fobieën in het algemeen en de angst van Angus voor drilboren in het bijzonder. Tere zieltjes dienen de Big Appetite single te vermijden en al helemaal de bijbehorende videoclip.

Blood Red Shoes – A LITTLE LOVE

Laura en Steve van Blood Red Shoes zijn een tijdje zoekende geweest, of zeg naar dolende. Hun laatste singles schoten alle kanten op, maar helaas niet de goede.

Met A LITTLE LOVE keren ze terug op het goede spoor, dat van hoogspanningsrock met gruisgitaren en zang die van gene zijde lijkt te komen. Steve vertolkt de rol van bruut, Laura die van verleidster. A LITTLE LOVE klinkt als lompe T-Rex, de band niet de dino. Vermeldenswaardig is ook de gitaarsolo, die nog het meeste wegheeft van een tandartsboor. Prachtig. Nu maar hopen dat het duo ook door heeft dat dit is wat we van ze willen.

Turnstiles – MYSTERY

Uit Baltimore komen, ze de mannen van Turnstile. Baltimore is dat niet die stad van? Precies! Baltimore is beroemd, of beter berucht geworden door de tv-serie The Wire.

Of Turnstile wel eens met de politie in aanraking is gekomen, weten we niet. Wat we wel weten is dat ze een crimineel goede nieuwe single hebben losgelaten. Het einde van de lockdown is in zicht en dat lijkt Turnstile te ruiken.

De band staat te popelen om weer de clubs in en de velden op te mogen. Ze hebben sinds de release van hun doorbraak album, Time & Space uit 2018 een heel arsenaal aan topsongs uitgebroed en kunnen niet wachten om die persoonlijk aan ons te komen voorstellen.

MYSTERY is de ultieme terugkomer, tweeënhalve minuut pure proteïne met zuigende gitaren, een beschonken synth en een zangpartij die klinkt alsof hij is opgenomen in een druipsteengrot. Het nieuwe album komt er aan, maar eerst gaat Turnstile nog even voelen hoe het ook alweer was om een mosh-pit te veroorzaken. In de herfst zullen ze zich weer melden.

Pop Evil – Survivor

Versatile, zo heet het nieuwe alweer zesde studioalbum van het Amerikaanse Pop Evil. De band heeft grofweg twee soorten nummers, dak-eraf rockers en aansteker-ballads beiden gestoken in een glimmend metalen harnas.

Nieuwe single Survivor is een beetje van alle twee wat. Het tempo ligt relatief laag maar het stoerheidsgehalte is daarentegen weer flink hoog. Dat kan ook moeilijk met een trotse tekst als ‘I’m A Survivor”. De potige, meerstemmige leadzang wordt afgewisseld met sterke stukjes gitaarwerk. Halverwege is er een spacey break die ons er aan herinnert dat we in de 21ste eeuw leven en niet in de jaren zeventig/tachtig van de vorige. Versatile is uit.

Garbage – Wolves

Wie had dat ooit gedacht, dat Garbage een van de overlevers van de grungy jaren negentig zou zijn. Zo klinkt de nieuwe single ook, als een tijdreis terug naar de laatste jaren het de vorige eeuw.

Niks nieuws onder de zon dus, maar wat schijnt dat zonnetje nog lekker fel. En sleets is de formule van sterke meidenzang in een glanzend geproduceerd bad van gitaren ook nog lang niet.

Wolves staat niet op zich. Over een week of wat al komt er een nieuw Garbage album uit. Wolves is daar single #3 van. Eerder kwamen No Good Master en The Men Who Rule The World tot ons. De drie titels suggereren een thema; ‘het is nog steeds hommeles in de wereld’ en wat Shirley Manson betreft komt dat grotendeels op het conto van de Man.

Garbage langspeler numero zeven is No Gods No Masters getiteld. Het is de eerste met nieuwe muziek sinds Strange Little Birds uit 2006. Naast de gewone staat er ook een luxe editie van No Gods op stapel met een extra cd (jaren negentig weet je wel) waarop Shirley, Butch, Duke en Steve songs coveren van o.a. David Bowie, Patti Smith en Baasje Springsteen. Dit alles zal verkrijgbaar zijn op Record Store Day die dit jaar valt op 12 juni.

The Rasmus – Bones

Wie niet toeren kan, kan wel opnemen. The Rasmus heeft de gedwongen rusttijd gebruikt om een compleet nieuw album op te nemen. Dat werd eerlijk gezegd ook wel tijd, want The Dark is alweer 4 jaar oud.

Helemaal klaar is het 10e Rasmus album nog niet, titel en releasedatum moeten we je daarom schuldig blijven. Zie de nieuwe single daarom als seintje van het gaat goed, we zijn er nog, nog even geduld a.u.b.

Qua sound is Bones niet essentieel anders dan de nummers waarmee de Finnen zich in het verleden geliefd hebben gemaakt. Bones is weer zo’n smaakvolle mix van diverse soorten rock geserveerd op een gothic bedje en overgoten met een licht symfonisch sausje. Extra punten zijn er voor de gitaarsolo waarmee Bones tot een climax wordt gebracht. Meer singles volgen in de herfst, het album wordt begin volgend jaar verwacht.

Mammoth WVH – Don’t Back Down 

In de muziek valt de appel meestal wel vrij ver van de boom. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar doorgaans lukt het het nageslacht maar zelden om uit de schaduw van pa of ma te treden. De uitzondering die deze regel bevestigt heet WVH, Wolfgang Van Halen. Inderdaad de zoon van Eddie.

Van Halen junior maakt muziek met zijn band Mammoth WVH die net zo corpulent is als hij zelf en net zo Amerikaans. Waar de zoon van de gitaargod voor waakt is om zich te begeven op het terrein van de gitaar-pyrotechniek waar zijn vader in excelleerde. De vijf tracks die Mammoth WHV tot nu toe heeft uitgebracht zijn stevige no nonsense in blues-aarde gewortelde rocktracks. Hard maar niet al te heavy, vol gitaarbreaks, maar zuinig op het solofront.

Of Wolfie op den duur net zo’n goede gitarist wordt als Eddie zal de tijd leren. Maar nu al kan hij iets dat senior nooit onder de knieën heeft gekregen. WVH kan zingen, en goed ook!

Trash Boat – Silence Is Golden

Zelden was een songtitel zo misleidend als Silence Is Golden van Trash Boat. Als dit niet het hardste nummer is dat dit jaar is uitgekomen dan is het zeker het op een na hardste. Arme buren.

Silence Is Golden heeft een riff formaatje olifant, de drummer lijkt door de duvel op zijn hielen gezeten, de bassist had waarschijnlijk bloedende vingers na de opname en de zanger zal een zeker week niet hebben kunnen praten.

Voor wie hier het eerst de naam Trash Boat tegen komt. Trash Boat is een posthardcoreskatepunkband uit het Engelse St Albans. De band begon in 2013, kwam op stoom in 2015, brak net niet door in 2018, maar gaat zeker wereldberoemd worden met album 3 waarvan Silence is Golden een voorbode is. Hoe gaat het gezegde ook alweer; Drie maal is Trash Boat recht toch?