Category: Breekijzer

The Mysterines – Hung up

The Mysterines, onthou die naam, dan kan je over een paar maanden zeggen dat je de band uit Liverpool al lang kent, want gehoord op Pinguin On The Rocks. Dat het kwartet onder de strenge leiding van Lia Metcalfe hoge ogen gaat gooien  staat na twee EP’tjes en een paar losse liedjes wel vast.

Het vers van de pers gerolde Hurry Up is Mysterines in optima forma; een schurende rocksong met een punky randje en poppy afdronk. Het zijn de krachtige songs, de poeha waarmee er wordt gerockt, maar vooral de bij vlagen angstaanjagend duistere stem van miss Metcalfe die de band boven de massa uittillen. Lia ziet er superlief uit met haar melancholieke blik, maar als je haar hoort zingen blijkt ze het type waarvoor je de gordijnen dicht en de deur op het nachtslot doet.

Twee jaar na het eerste levensteken is het eerste album is in zicht. Het debuut van The Mysterines heet ‘Titled, wat zo iets betekent als van adel’ en komt  maart volgend jaar uit.

Volbeat – Shotgun Blues

De vikingen komen! 5 jaar lang is het stil geweest rond de Deense geweldenaren, maar nu verbreekt Volbeat de stilte met een bak pleurisherrie die zich nog het best laat omschrijven als een inval van de Noormannen.

Shotgun Blues is een van de 17 nieuwe tracks die Volbeats hebben klaargemaakt voor release. 13 op het nieuwe album, en vier in de bonus. Album nummer 8 van Volbeat is ‘Servant of The Mind’ gedoopt. Hij komt begin december uit. Daar gaat je stille Kerst (en die van de buren!

Anberlin – Two Graves

Anberlin, bestaan die weer? Jep, of nog steeds dat is bij die gasten nooit duidelijk. Maakt ook niet uit. Feit is dat er een nieuw album in de week staat en dat dat zeer waarschijnlijk een prima plaatje gaat worden. Dat baseren we op de nieuwe single van de rockers, hun eerste nieuwe nummer in zeven jaar!

Two Graves hakt er behoorlijk in, het tempo ligt hoog, het energiepeil nog hoger. Ze hebben duidelijk geoefend en dan doelen we op de live gestreamde Lockdown concerten die Anderlin het afgelopen jaar heeft georganiseerd. Dat van dat nieuwe album is overigens een beetje wishful thinking, want officieel is daar nog niks over bekend gemaak. Maar Anderlin gaat weer toeren, en dan is een album meestal nooit ver weg. Hou hun site in de gaten.

Placebo – Beautiful James

Het is 8 jaar geleden dat Placebo een album uitbracht en 5 sinds hun laatste single. Je zou bijna de hoop opgeven. Bijna, maar niet helemaal!

Het gonst al een tijdje in het Placebo kamp over eventuele nieuwe activiteiten. Afgelopen donderdag bleken die geruchten waar te zijn, er is een geluid uit van de band van Mister Molko!

Nieuw is misschien niet helemaal het juiste woord. Beautiful James is weliswaar een spiksplinternieuw nummer, maar klinkt behoorlijk vertrouwd in de oren. Wat meer synths dan gitaar in de mix, maar in opzet en executie is Beautiful James Placebo ten voeten uit. Zoals een van de commentatoren op Youtube schrijft, het is alsof je bezoek krijgt van een oude vriend. Nieuw maar ook nostalgisch dus. Brian is overigens uitstekend bij stem.

De tot duo geslonken band met naast Brian Stefan Olsdal als enig lid heeft laten weten dat het nieuwe album helemaal af is en een tour in de maak. Harde info ontbreekt verder. Maar Placebo is terug en dat is voorlopig even voldoende.

LOSER – Skyward

Dat er in Australië meer te halen valt dan hippy trippy stuff maakt het Melbournse LOSER spic en span met nieuwe single Skyward. Met hun debuutalbum kraakte de band de binnenlandse rockmarkt, met All The Rage, hun vers verschenen nieuwe album is de rest van de wereld aan de beurt.

LOSER is hard, snoeihard zelfs bij tijd en wijle, maar nooit lomp of hersenloos. De band geeft als referentie zowel Weezer als Oasis op. Dat is (gelukkig) niet te horen. Ons doen tracks als Skyward eerder aan old school grunge denken, maar dan gespeeld met de energie van de nineties metal mannen. Retro, maar niet ouderwets. Eigenlijk kan iedereen wel iets van zijn/haar gading vinden in de muziek van LOSER op voorwaarde dat tempo en volume geen bezwaar zijn.

The Rasmus & Apocalyptica – Venemous Moon 

 De nieuwe Breekijzer is een Fins onderonsje van The Rasmus en Apocalyptica, twee -we mogen wel zeggen- grote namen aan het internationale metalfront.

The Rasmus timmert sinds 1994 aan de weg. Apocalyptica begon zelfs nog een jaar eerder. De eerste heeft een poppy kant, de tweede een symfonische, logisch als je een stel cello’s in de opstelling hebt. Apocalyptica maakte in eerste instantie naam met cello covers van nummers van Metallica, toen die formule was uitgewerkt is de band eigen nummers gaan spelen. En dat doen ze nog steeds.

De bands kennen elkaar natuurijk al heel lang, zo groot is de Finse metalscene niet. Rasmus zanger Lari Yiönen heeft in 2004 een moppie meegezongen op het nummer Bittersweet van Apocalyptica.

Venemous Moon is de eerste track die in de volle gezamenlijkheid tot stand is gekomen. Het resultaat mag er zijn, het experiment is voor herhaling vatbaar. En klinkt precies zoals je kan verwachten, als The Rasmus met strijkers. Als Finland Venemous Moon had afgevaardigd naar het Eurovisie songfestival had Måneskin waarschijnlijk het nakijken gehad.

Daisy Brain – Powder Train

Daisy Brain is de schuilnaam van de Engelse excentriekeling Daniel Hvorostovsky.  Powder Train is pas Dan’s derde single en kan net als de eerste twee gecategoriseerd worden als power pop. Van de drie is Powder Train de hardste en de beste!

Power pop is -voor wie niet bekend is met de term- eigenlijk precies wat het woord zegt pop dwz toegankelijke muziek maar dan gebracht met meer kracht en agressie dan gangbaar is in ‘gewone’ popmuziek. De stijl ontstond begin jaren zeventig en ving aanvankelijk het gemis van The Beatles op, werd daarna deel van de new wave, maar staat de laatste decennia op eigen benen. Cheap Trick en Nirvana zijn klassieke powerpopbands.

Daisy Brain bevindt zich dus in goed gezelschap. De act is nog zo pril dat er van een toer, laat staan een album nog geen sprake is. Maarre je bent gesignaleerd mister Hvorostovsky!

Don Broco – In One True Prince

Voor het stevige edoch subtiele werk zijn er weinig adresjes beter dan dat van Don Broco. Wie dat nog niet wist kan zich laven aan de nieuwe single van de band uit het Britse Bedford.

In In One True Prince worden geluidsuitbarstingen afgewisseld met afgewisseld met introverte passages. Het gebalanceerde geweld illustreert een song over lijden en verlossing, regen en zonneschijn etc.

Inderdaad aandrijver Rob Damiani was in een filosofische bui toen hij In One True Prince schreef. Of het hele nieuwe album van Don Bronco zo wereldbeschouwelijk is weten we op 17 september, dat is de dag dat Amazing Things tot ons zal neerdalen.

Kid Kapichi – American Scream

Kid Kapichi zijn vier Britse punks die ervan dromen om naar zonnig California te emigreren, maar zich er terdege van bewust zijn dat daar ook niet alles koek en ei is. En dan hebben we het nog geen eens over de massale bosbranden die daar momenteel woeden. De songtitel California Screaming was al bezet, dus hebben ze gekozen voor American Scream, een zelfde soort woordspeling.

American Scream rammelt aan alle kanten, vooral de goede. Niemand die zich bekommert om overspraak, vervorming en kapotte versterkers. Klinkt het goed dan is het goed.

Kid Kapichi wordt in de U.K. op de zelfde hoop gegooid als Frank Carter & the Rattlesnakes, FIDLAR en Shame. Wij zeggen, goed gezelschap.

Turnstile – BLACKOUT

Turnstile is een stevig rockende band uit het roemruchte Baltimore (VICE!). De band maakt indruk, en vrienden met een zelf gekweekte vorm van pop/punk/metal. Het energieke BLACKOUT is een overtuigend staaltje van hun handelswaar.

Voor wie wat meer houvast wil hebben, stel je een mix voor van Back Sabbath en Cheap Trick. Van de eerste hebben ze de loodzware riffs, van de tweede de speelse songs en ‘lichte’ zang. Wat Turnstile zelf inbrengt is de gave om oude rockclichés een nieuwe glans te geven. Ook is de band niet bang om buiten hun oevers te treden. Op het iets eerder verschenen en evenmin te versmaden ALIEN LOVE CALL is Blood Orange te horen, een Engels r&b artiest (met een punk verleden ;).

BLACKOUT is de openingstrack en naamgever van een nieuwe EP en zal eind deze maand ook een plekje krijgen op het nieuwe, vierde Turnstile album, Glow On.