Orla Gartland maakt alternative pop in de lijn van o.a. Stevie Nicks, St. Vincent, Regina Spektor en HAIM. Ze is geboren en getogen in Dublin en begon liedjes te schrijven toen ze 14 jaar oud was. Inmiddels heeft ze meer dan 55 miljoen streams achter haar naam staan (waaronder de Pinguinhits Pretending en Zombie!) en luisteren ruim 750.000 Spotify luisteraars maandelijks naar haar muziek. Op 20 augustus verschijnt haar debuutalbum Woman On The Internet. De nieuwste single heet You’re Not Special, Babe.
Category: Clip van de dag
Colleen Green – It’s Nice to Be Nice
Colleen Green is altijd cool geweest, maar op I Want To Grow Up uit 2015 voelde ze het niet per se. Te jong om vrij te zijn van onzekerheden, maar oud genoeg om het beu te zijn dat deze haar leven bepalen, Green beleefde een existentiële crisis. Vijf jaar en een nieuw album later ontdekken we dat ze ontdekt wat het betekent om volwassen te zijn – en zich realiseert dat dit eigenlijk best Cool is – de titel van het album dat op 10 september uit komt bij Hardly Art.
Burnt out door de negatieve gevoelens tijdens de crisis en klaar om echt plezier te hebben met melodieën en beats, schakelde Green producer Gordon Raphael (The Strokes) in om haar liedjes naar een hoger niveau te tillen terwijl haar lo-fi-esthetiek intact bleef. Raphael, die een show in L.A. had gezien van deze coole dame, was naar eigen zeggen “struck by how confident and powerful she looked, even though she was the only one onstage.” Al fan zijnde, stemde ermee in om Cool te nemen en samen met drummer Brendan Eder en hiphopproducer Aqua was het nieuwe album gedurende een paar weken in Los Angeles in elkaar gezet.
Vorige maand kwam Colleen Green al met het voorproefje “I Wanna Be a Dog” waarmee het album Cool werd aangekondigd. Nu deel ze de anthemische track waarop de thema’s van het album samen komen, “It’s Nice to Be Nice”, is Green’s herinnering aan zichzelf dat je krijgt wat je geeft, dus het is belangrijk om te proberen de beste persoon te zijn die je kunt – een zwaarbevochten maar essentiële les in de emotionele volwassenheid die Cool definieert. Green zegt over de video “A nice video for a nice song.”
Amyl and The Sniffers – Guided By Angels
Deze Australische band heeft live een aardige reputatie opgebouwd, sinds hun internationale debuutshow in 2018 spelen The Sniffers met gemak de ballen uit Amy’s broek. The Great Escape, SXSW of Paradiso Noord, het was allemaal even wild en dat leverde de gekke, doch sympathieke punkers een deal op bij Rough Trade Records, een titelloos debuut én wonnen ze een ARIA (Australian Recording Industry Association) Award voor Best Rock Album, nog voordat 2019 ten einde kwam. Ook het land down under ging op slot, de tijd van deze groep huisgenoten werd besteed aan nóg zwaardere referenties aanhalen uit de old-school rock’n’roll, moderne hardcore of de gebruikelijke thuislandhelden als Colored Balls en Cosmic Psychos terwijl Amy Taylor tekstueel inspiratie haalde bij haar rap-idolen & garagebands. Eind 2020 konden ze met producer Dan Luscombe de studio in. Zonder de onstuitbare slimheid, integriteit en onverschrokken openhartigheid van hun debuut te verliezen, neigt “Comfort to Me” volgens Amyl & The Sniffers nu meer naar ‘raw self expression, defiant energy and unapologetic vulnerability.’ Niet zo gek dus dat de eerste video van dit album in AU in premiere ging voorafgaand aan de filmvertoning van TERMINATOR 2, bekijk nu zelf “Guided By Angels”
Courtney Barnett – Rae Street
Vorige week heeft alt-rock superster Courtney Barnett haar derde studioalbum aangekondigd. Deze nieuwe 10 tracks tellende plaat heet Things Take Time, Take Time en verschijnt op 12 november.
Things Take Time, Take Time is een sonische collage van diep persoonlijke snapshots van Barnett in een periode waarin ze zich op haar best voelt, en laat horen waarom de Australische wordt gerekend tot een van de meest invloedrijke en baanbrekende vrouwelijke singer-songwriters.
Het album is opgenomen in samenwerking met producer/drummer Stella Mozgawa (Warpaint, Kurt Vile, Cate Le Bon). Het is Barnett’s meest creatieve, mooiste en intieme werk tot nu toe. Het klinkt ontspannen en geeft een prachtige inkijk in haar privéwereld, vol liedjes die ongegeneerd gaan over liefde, vernieuwing, genezing en zelfontdekking.
Met de aankondiging van Thing Take Time, Take Time verscheen ook de eerste single Rae Street. De albumopener is een fijne mid-tempo essay dat in detail het dagelijkse leven van een kleine gemeenschap schetst tegenover de snelheid van de moderne samenleving.
Parcels – Free
Het zomerse nummer Free van de Australische indiediscoband Parcels werd opgenomen in de studio La Frette in Parijs en symboliseert een ultieme hang naar vrijheid tijdens de zoveelste lockdown.
De band produceerde het nummer zelf en werd bijgestaan door James Ford (Arctic Monkeys, Depeche Mode en Florence and The Machine) en Owen Pallet. De Canadese muzikant droeg bij aan de totstandkoming van de orkestrale arrangementen.
In de videoclip zien we een twintiger in Parijs die flashbacks beleeft en hem terugvoeren naar zijn jeugdjaren in Australië. De bandleden zijn namelijk in 2014 naar Europa verhuisd, kort na hun doorbraak.
Free van Parcels hoor je op Pinguin Pop!
Clip van de Dag: PRONK – Gin’ Blues
Na ‘partymusic for outsiders’ verwachten we eigenlijk ‘easylistening for insiders’, en dat is het ook wel geworden. Outsiders of insiders het maakt eigenlijk geen zak uit want PRONK komt met een plaat die nergens rekening mee houdt, die geen businessplan of format kent. Een plaat die 100% uit graagte en R&Roll is ontstaan, eentje waarvan je zin krijgt in alles wat God verdomme verboden heeft.
Nou, zo’n plaat is het geworden, de boogiekelder leek dieper dan ooit en kent daar al helemaal geen regels. De liedjes komen zoals ze uit broekspijpen komen en zijn schaamteloos vanuit het onderbewuste op band geslingerd. Het resulteert in een pot volstrekt oorspronkelijke r&roll die je laat meebleren als een bakvis. Als je tenminste tijd hebt gehad om naar lucht te happen want deze fuck-you plaat beukt je wild, knuffelt je warm en laat je head bangen zonder dat je er erg in hebt. De hooks en vette refreinen vliegen je om de oren, ze komen regelrecht vanuit de Sallandse jungle je kroeg, auto, feesttent of hart binnen.
Henk Jonkers drumt, Pronk bast jodelt en speelt gitaar, verse Tukkernees Sam Pols rost berig mee en Dion Legebeke blaft Pronk geregeld zijn mand in. Excelsior Recordings brengt ‘m uit want PRONK wil de kelder uit om die vette plaat te laten glimmen.
Sommige platen schreeuwen R&Roll, de schreeuw die we zo hard nodig hebben in hard times. Momenteel schreeuwt deze even het hardst, en hij is niet grijs te draaien man. Oja, Pronk jodelt in z’n eigen taal, in het oer-Nederlandse Nedersaksische. Dat klinkt internationaler dan ABN, maar dat is slechts bijzaak.
Pils?
John Doekoe.
Live treedt hij op met de band PRONK, omdat het lekker klinkt. Een band met een vaste kern aangevuld met struikrovers uit de buurt.
Henk Jonkers drums
Sam Pols gitaar/zang
Gerben Bielderman bas/zang
Dion Legebeke zang
Pronk zang/gitaar
Omdat elke Pipo in meerder bands speelt is de band mobiel en zullen Ymte Koekoek, Henk Wesselink en Seb Dokman ook geregeld meestampen. Gezellig.
Yves Tumor – Jackie
Yves Tumor (die ken je van Pinguinhit Kerosene!) brengt nieuwe track ‘Jackie’ uit op Warp Records. Op 23 mei 2022 geeft hij een concert in Paradiso Noord en dit jaar is hij nog te spotten op het Lowlands Festival in Biddinghuizen, als het goed is… Lowlands over dit muzikale talent:
“Intrigerend, intens, rauw, bizar, verslavend. Excentriek visionair Yves Tumor creëert met zijn zwaar experimentele en emotionele melange van – onder meer – elektronica, R&B, hiphop, rock, psychedelia en noise een wereld die we nog niet kenden, maar waarin we maar al te graag blijven hangen. Als een prettig verdovende horrorfilm, als een troostende balladsessie voor buitenbeentjes, als een masserende schoonmaakactie in de achterkamers van de ziel; de stekende en strelende vertellingen van de theatrale magnetiseur uit Miami verlangen volledige overgave.”
Tropical Fuck Storm – G.A.F.F.
Net aankomende album Deep States (verschijnt 20 augustus) is niet echt een protestalbum, daar is de band veel te voorzichtig voor. Deep States verkent de nieuwe cultuur en de subjectieve staat van hedendaagse paniek. In de afgelopen vijf jaar hoefde je niet samenzweerder te zijn om de samenzweringen overal te zien; en Gareth Liddiard, Fiona Kitschin, Erica Dunn en Lauren Hammel weten hoe ze vrienden moeten maken met het vreemde. De eerste single G.A.F.F. is nu uit!
“We make pop records that don’t deny we’re all in a bit of trouble here,” zegt Liddiard. Maar Tropical F**k Storm predikt sluw, Deep States wordt compleet geleverd met Q-drops, knipoogjes naar de Capitol Riot van 6 januari, een riff op pizzagate, MAGA’s die samenwerken met Antifas, marsmannetjes met waterboard, gevaarlijke sekten van Heaven’s Gate tot The Shining Path en, niet te overtreffen, Romeo-agenten die ‘s nachts met je naar bed gaan om ons’ s morgens te verraden. We leven in een wereld waarin het bizarre normatief is geworden, en Tropical F**k Storm gaat als een valwind regelrecht op die paradox af. Zoals in deze eerste video bijvoorbeeld…
Wat Tropical F**k Storm zo geweldig maakt zijn de verknipte (satirische) verhalen, vreemde avonturen en het gloeiend licht dat een schijnwerper zet op alle fascisten, charismaten, trouwe wereldleiders die het vermogen verloren hebben hun bedrog te herkennen, allemaal met muzikale begeleiding die ook gaat waar die wil. riffs op pop, R&B, Talking Heads-stijl new wave, Delta blues, Tom Waits en enkele van de hiphopfavorieten van de band, zoals Wu-Tang Clan en Missy Elliott. Barrières worden niet zomaar doorbroken, ze lijken helemaal weggevallen.
Pond – Toast
Aanbeland bij single #3 van het aankomend album #9, gooit POND een serieus onderwerp op. Tekstueel richt ‘Toast’ zich op de bosbranden van vorig jaar en de verschrikkelijke welvaartskloof in Allbrook, West-Australië waar frontman Nick opgroeide. Dit kan hij het best zelf zeggen:
“The intro chords came from a Joe Ryan demo mysteriously titled Toast. I’ve never asked Joe why he landed on that name, and I probably never will, but it pointed toward the image of fat-headed gobblers touching flutes of bubbles, watching the End of Days gallop over the horizon. I often wonder about those people – the money hoarders, climate change deniers, earth-pilferers and adventure capitalists – are they nihilists or anarchists or do they really believe they are to be saved by some Rock Opera Jesus? We may never know, but here is Toast, which is hopefully as smooth as the smooth, smooth sailing of our glorious leaders fat old white lives.”
Unknown Mortal Orchestra – Weekend Run
Unknown Mortal Orchestra is terug met het oh zo kenmerkende moderne soul geluid dat alleen Ruban Nielson ons brengt! Het is de eerste nieuwe muziek sinds het Sex & Food album uit 2018, maar de belofte is er dat het niet de laatste zal zijn dit jaar… Dat “Weekend Run” zo zonnig klinkt kan komen doordat Ruban na het touren in Palm Springs is neergestreken, zelf zegt hij: “At the end of the day I don’t take for granted that I have the perfect job — I truly work to make music that will set someone’s day right and I think that shines through on ‘Weekend Run.'”
En dat horen we zeker terug in deze oorworm van ‘n refrein.