Yeah Yeah Yeahs – Spitting Off the Edge of the World ft. Perfume Genius

Na het plagen met hun eerste nieuwe muziek in meer dan negen jaar, zijn de Yeah Yeah Yeahs officieel terug met een nieuw album en een nieuwe single om te delen met de massa. Karen O, Nick Zinner en Brian Chase kondigen vandaag aan dat hun vijfde studioalbum, Cool It Down, op 30 september zal worden uitgebracht via Secretly Canadian. De acht-track-collectie is een deskundige distillatie van de beste geschenken van de band die je ertoe aanzetten te bewegen, huilen en aandachtig te luisteren en zal ongetwijfeld een mijlpaal in hun catalogus worden. Om dit nieuws te onderstrepen, heeft de band de albumopener en de eerste single van de plaat gedeeld, het door Dave Sitek geproduceerde “Spitting Off the Edge of the World”. Het beklijvende en krachtige nummer wordt omhuld door het samenspel van de onmiddellijk herkenbare zang van Karen O mét Perfume Genius, zie (en hoor) het hier:

Dehd – Window

Vandaag brengt het uit Chicago afkomstige indie rock trio Dehd hun nieuwe studioalbum Blue Skies uit via Fat Possum. Het album werd in hun thuisstad Chicago opgenomen door de zanger en gitarist van de band Jason Balla. Het album werd gemixt door Craig Silvey (Arcade Fire, Portishead, The National) en gemasterd door Heba Kadry (Björk, Slowdive, Cate Le Bon).
De nieuwe single Window hoor je nieuw op Pinguin Radio.

Dehd’s vierde album Blue Skies (en de eerste die verschijnt bij Fat Possum) biedt opnieuw een schok van tijdige hoop, maar met twee keer zoveel kracht. De 13 liedjes op het album voelen als zaklampen in het donker, die erkennen hoe moeilijk alles kan zijn, van liefde en seks tot leven en sterven, terwijl ze de inspiratie halen uit hun eigen ervaringen.

Het enthousiaste ontvangst van Flower of Devotion gaf Dehd toegang tot meer middelen – budgetten, studio’s, producenten. Maar in plaats van iets nieuws te zoeken, investeerden ze in zichzelf, hun proces en hun diepe geloof in wat ze altijd al deden. Ze boekten dezelfde studio waar ze Flower of Devotion hadden opgenomen, maar verdrievoudigden hun verblijf, zodat ze de tijd hadden om met arrangementen te spelen en zich te laven aan een wonderland van drummachines en synthesizers.

Jason Balla heeft in de loop van Dehd’s carrière aan zijn sporen als producer gewerkt, dus dit was een kans om zich uit te leven en te verkennen. Eric McGrady dacht na over wat hij als drummer nog meer kon laten horen door lagen toe te voegen aan de dreunen uit zijn verleden. En Emily, die toegeeft dat het maken van platen altijd al een emotioneel slopend proces is geweest, concentreerde zich op het aanwenden van haar ontembare energie, door haar kracht in deze nummers te laten vloeien zonder erdoor te worden overmeesterd. Dehd gaf zichzelf de ruimte om fouten te maken en om een statement te maken. Blue Skies is hun aangrijpende, verlossende en intens grappige testament van vertrouwen in jezelf en jezelf te pushen.

De teksten zijn scherper en slimmer op Blue Skies. De harmonieën en ritmes zijn verfijnder en doordacht. De sfeer is dieper, de schommelingen ertussen inspirerender. Maar dit is nog steeds Dehd, alleen wilder en wonderbaarlijker dan ooit tevoren. ‘This is all we get,’ schreeuwt Emily in de laatste regels van de plaat, tijdens een lied over dingen in perspectief zien om ons aan te moedigen om meer in het nu te leven, ‘Best to take the risk.’

Kiwi Jr. – Night Vision

Alle vormen van vliegen hebben een vorm van melancholie over zich en het uitzicht vanuit de Chopper is zo wazig als het maar kan: missiegericht, zowel heimelijk als zelfgerealiseerd. Dit album is beslist (maar bijna heimelijk) anti-patio-sunscreen-Beach Boys vrijgezellencruise-sing-a-long. Natuurlijk laten deze liedjes een beetje licht door de jaloezieën, maar ze prikkelen richting slapeloosheid, corrupte burgemeesters, Kennedy Curses, sekstapes en hertengeweren. ‘Chopper’ is het vogelperspectief van het grote evenement – een echt nachtelijk karakter van olievlek, filmkorrel, zoeklicht, nachtvlucht. Het is gespierd en kwetsbaar; luid en toch stil: zowel een waarnemer als op de een of andere manier het waargenomen spektakel zelf.

Wat in de slacker-fase slacky was, werd strakker, met lakglazuur. Gladde glans, rechtgezet onrecht; vermoorde baas, gepromoveerde pionnen. Met Boeckner die hoogspanningsschokken uitzendt bij elk reiken naar een bekend instrument, breidt Kiwi Jr. het palet uit met snaarmachinelied, gesynthetiseerde langwerpige en Dentyne Classic Menthol vocalen van sopraan Dorothea Paas (US Girls, Badge Epoch Ensemble), die misschien al tijd al het ontbrekende puzzelstuk was.

Kiwi Jr. brengt de Chopper naar een nieuwe hoogte en demilitariseert de technologie net als flacons, piloten en cargoshorts. Sierlijk in de lucht erboven, maar wanneer de Chopper landt, is er chaos op de grond. Kiwi Jr. roept een advies: “Look Out!” When it gets close, it’ll blow the hat right off of your head.”

Phoebe Green – Lucky Me

De Britse ‘indie diva’ Phoebe Green heeft haar nieuwe single Lucky Me uitgebracht, tegelijkertijd met de aankondiging voor haar gelijknamige debuutalbum.

Het nummer gaat over dankbaarheid, en hoewel Phoebe Green struggles heeft met haar mentale gezondheid, realiseert ze zich toch dat ze een enorm goed leven lijdt.

In eigen land wordt Green beschouwd als één van de meest opwindende nieuwkomers van dit moment. Zo stond ze afgelopen weekend op The Great Escape in Brighton.

Live:

8 juni – Amsterdam, Melkweg (uitverkocht)

Pale Waves – Lies

De inmiddels succesvolle en populaire Engelse band Pale Waves is terug met nieuwe muziek, en hebben hun nieuwe nummer Lies uitgebracht. Pale Waves werd in 2018 opgenomen in de BBC Sound of 2018. In datzelfde jaar wonnen ze de NME Under The Radar Award én brachten ze hun debuutalbum My Mind Makes Noises uit.

En met liedjes als Television Romance, Kiss en New Year’s Eve scoorden ze internationale radio hitjes. Met de aankondiging van hun 3e studioalbum Unwanted is de eerste single Lies verschenen.

Stella Donnelly – Lungs

De Australische muzikant Stella Donnelly is terug en kondigt haar tweede album, Flood, aan op 26 augustus bij Secretly Canadian. Samen met dit heuglijke nieuws presenteert ze een wereldtour en de eerste single/video van het album “Lungs”. Na de release van ‘Beware of the Dogs’ in 2019, is de opvolger ‘Flood’ te omschrijven als de plaat van herontdekking; een product van maanden van riskante experimenten, moeilijke momenten van introspectie en veel verandering. Net als de vele gestreepte stelten die zich over de album hoes verspreiden, waadt Donnelly zich op onbekend terrein en leert ze wie ze is als artiest en hoe overvloedig één persoon kan zijn.

black midi – Welcome To Hell

black midi – het in het VK gevestigde trio van Geordie Greep (gitaar, zang), Cameron Picton (bas, zang) en Morgan Simpson (drums) – kondigen hun derde album Hellfire aan, dat op 15 juli uitkomt op Rough Trade Records, en headlineshows op Somerset House en Central Park NYC. Samen met de aankondiging delen ze de eerste single/video van het album, “Welcome To Hell”. Hellfire, geïsoleerd in Londen geschreven na de release van Cavalcade van vorig jaar, bouwt voort op de melodische en harmonische elementen van zijn voorganger, terwijl het de brutaliteit en intensiteit van hun debuut Schlagenheim uitbreidt. Zoals Greep het beschrijft: “if Cavalcade was a drama, ‘Hellfire’ is like an epic action film” die ingaat op overlappende thema’s van pijn, verlies en angst. Het is hun meest thematisch samenhangende en opzettelijke album tot nu toe.

De eerste single “Welcome To Hell” vertelt het verhaal van een overdaad aan militair ontslag van een door een granaat geschokte soldaat. De setting is een verre militaire campagne – een exotische kustplaats, gevorderd door het binnenvallende leger en wemelt van de soldaten. Het is nacht; grillige mannen rennen de strip op en neer in verschillende stadia van dronkenschap, neonreclames lichten de bars op en uit hun open deuren komen slierten van onbepaalde rook. Oorverdovend gehuil van motormotoren blijft overal in het rond hangen, vergezeld van een mengelmoes van talen – zij het allemaal onduidelijk, grof, hees en ontwijkend voor elke ware emotie, en hij is niet in staat de wereld waarin hij zich bevindt aan te kunnen. Het nummer wordt begeleid door funky gitaarsecties, stuwende blazers en een geleidelijk grommende zang. De begeleidende video werd geregisseerd door Gustaf Holtenäs (die ook de video voor black midi’s “Slow” regisseerde).

Beach Bunny – Karaoke

De Amerikaanse indie power pop band Beach Bunny heeft hun nieuwe single Karaoke uitgebracht. Het nummer is het derde voorproefje van Beach Bunny’s album Emotional Creature, dat op 22 juli uitkomt.

Karaoke is geschreven door Trifilio en geproduceerd door Sean O’Keefe (Fall Out Boy, Motion City Soundtrack). Tegelijkertijd is er een bijbehorende videoclip uitgebracht die de inspiratie bam Trifilio, sci-fi verhalen en haar eigen dromerige fantasieën, duidelijk laten zien.

Live:

11 juni – Hilvarenbeek, Best Kept Secret

31 oktober – Amsterdam, Tolhuistuin

Marlon Williams – My Boy

Slechts enkele dagen is de Nieuw-Zeelandse grens weer geopend voor internationale reizigers en de eerste muzikant die daar z’n oorsprong vindt, kondigt vandaag zijn Noord-Amreikaanse en Europeese tour aan! We hebben het over Marlon Williams natuurlijk, die tezamen met de tour aankondiging terug keert met “My Boy” op zak, zijn eerste nieuwe solomuziek sinds Make Way For Love uit 2018. Op het luchtige “My Boy” zijn de “zeldzame en betoverende” zang van Williams volledig te horen bovenop een zwevende deining van Polynesische en bluegrass-gitaren. Hij wordt ondersteund door een nieuwe cast van muzikanten: co-producer Tom Healy op elektrische gitaren, LA-gebaseerde drummer Paul Taylor (Feist), bassist Cass Basil (Ladyhawke, Tiny Ruins), Mark Perkins op zang en extra productie, en Elroy Finn op extra slagwerk.

De headline tour van Marlon Williams start in september en zal op 12 november in Antwerpen aankomen, zondag 13 november bij Paradiso in Amsterdam. Tot het zover is trekt Williams samen met landgenoot Lorde door Europa en kun je My Boy live horen op 8 juni bij AFAS LIVE.

Sinead O’Brien – There Are Good Times Coming

De Ierse multidisciplinaire artiest Sinead O’Brien gooide vorig jaar nog hoge ogen op een van de grootste internationale showcase festivals SXSW.

Met haar unieke combinatie van post-punk, poëzie en avantgardistische kunst wordt ze beschouwd als een van de relevantste ontdekkingen van de laatste tijd.

Niet voor niks wordt er dan ook door veel toonaangevende media, die haar al geruime tijd in het vizier hebben, reikhalzend uitgekeken naar haar debuutalbum Time Bend And Break The Bower dat op 10 juni verschijnt. En dat geldt ook voor de liefhebbers van o.a. PJ Harvey, Fontaines DC, Nico en Dry Cleaning.

Live:

17 september – Rotterdam, Rotown

18 september – Amsterdam, Paradiso-Noord