Category: De IJsbreker

Lord Huron – Ancient Names Pt 1

Lord Huron was behoorlijk succesvol met een sound, die ergens tussen die van Bon Iver en Mumford & Sons inhing. De folkrockboom heeft echter zijn beste tijd gehad en de band uit L.A. zag de bui tijdig hangen.

Ancient Names pt 1 is de eerste nieuwe Lord Huron song in dik drie jaar en laat dus een vernieuwde en verbeterde band horen. Stond Lord Huron altijd met één been in the country, dit keer is het de grote stad die inspireerde, het metropool als microkosmos van het menselijke bestaan. Inderdaad, enige ambitie kan de club rond Ben Schneider niet worden ontzegt.

 Ancient Names Pt 1. geeft de toon van het nieuwe album goed aan. De song speelt zich af in een stad na zonsondergang. De ik-figuur is op de vlucht nadat hij is gewaarschuwd door een een waarzegster.Zij heeft hem verteld dat hem een verschrikkelijk lot wacht als hij niet voor zonsopgang de stad uit is. Het hoge tempo van de single benadrukt hoe hoog de nood is.

Voor de oude fans zal Lord Huron nieuwe stijl wellicht even wennen zijn, maar zoals het spreekwoord luidt; verandering van stijl doet rocken.

Ancient Names Pt 1 en de andere songs op het Vide Noir (zwart gat of zwarte leegte) gedoopte, derde Lord Huron album zijn gemixt door Dave Fridman, wiens goede oortjes eerder wonderen verrichtten voor o.a. Tame Impala en Spoon.

Vide Noir verschijnt op 20 april. Plannen voor een internationale tournee zijn in de maak.

 

 

 

Rolling Blackouts Coastal Fever – Mainland

Een van de beste tracks van vorig jaar kwam uit de koker van Rolling Blackouts Coastal Fever, alweer een bijzondere band uit Australië. En alweer een Australische band met een lange rare naam, maar dit terzijde. Het nummer waarmee Rolling Blackouts Coastal Fever indruk maakte was French Press, een lekker lange track boordevol gitaren, grof gezegd in een stijl ergens tussen The War On Drugs en King Gizzard.

Er stond meer sterk werk op de French Press EP, maar het titelnummer stak er boven uit. Helaas komt het maar al te vaak voor dat een band zijn kruit te vroeg verschiet, te vroeg piekt zeg maar. Gelukkig blijkt French Press geen toevalstreffer, maar naar nu blijkt representatief voor het kunnen en willen van de band. Nieuwe single Mainland laat namelijk horen dat de koek nog lang niet op is. Mainland maakt ook helder dat er binnen de sound van The Blackouts behoorlijk wat variatie mogelijk is. Rolling Blackouts Coastal Fever is en blijft een gitaarband, logisch met drie gitaristen in de gelederen, maar komt op de nieuwe single ook vocaal bijzonder sterk uit de verf.

Rolling Blackouts Coastal Fever ontwikkelt zich dus heel snel in diverse goede richtingen en lijkt daarom een lang artistiek leven beschoren. Het is verleidelijk zijn om het vijftal uit Melbourne de nieuwe King Gizzard te noemen, de hipste, hardst werkende en mogelijk beste Australische band van dit moment en dat zullen we dan ook niet doen. Maar het zou zo maar kunnen.

De Rolling Blackouts staan eind mei op London Calling.

Isaac Gracie – Terrified

We hebben er natuurlijk meer*, maar laten we onze voorspelling beperken tot één act waarvan we denken dat hij in 2018 keihard gaat doorbreken. Onze eigen Sound of 2018 zeg maar, vrij naar de BBC, die jaarlijks een aantal professionals vraagt om in de kristallenbol te kijken. Zij kozen dit jaar voor Sigrid, een zangeresje uit Noorwegen. Wij zetten in op Isaac Gracie, een 22 jarige singer-songwriter uit Londen, die sinds 2015 de ene prachtsong na de andere aflevert. Overigens hoeft Ed Sheeran zich geen zorgen te maken. Isaac is eerder de anti-Ed dan een concurrent. Anders dan bij de sympathieke en niet ongetalenteerde, maar oersaaie Ed Sheeran kleeft er iets mysterieus aan Isaac Gracie, een uitstekende eigenschap voor een artiest, die vreemd genoeg steeds schaarser lijkt te worden. Waar Ed oppervlakkig vermaak biedt, gaat Isaac voor diepgang. Zijn liedjes zijn traag van tempo en melancholiek van toon. Vocaal evenaart hij de emotionele expressie van zijn held Jeff Buckley maar ook diens indrukwekkende bereik.

Opvallend ook is dat Isaac de tijd neemt om te groeien, zowel artistiek als wat betreft carrièreplanning. Hij zit bij een major label, maar laat zich niet gek maken door commerciële druk en prestatiedwang. Zijn eerste singles waren lo-fi slaapkamer producties. Ook nu nog zijn zijn releases eerder onder dan overgeproduceerd. Zijn songs schrijft hij alleen, zonder tussenkomst van Zweedse producers of Australische hit-diva’s. De kans dat Isaac een duet opneemt met Beyoncé of Rihanna is net zo groot als de kans dat Ajax dit jaar kampioen wordt.

Terrified, de opvolger van de Pinguin hit, The Death Of You & I is Isaac Gracie ten voeten uit, poëtisch, integer en uiterst muzikaal.

Optreden doet hij vooralsnog alleen en in kleine zalen. Wat nog steeds de beste leerschool is. Alles wijst er dus op dat Isaac Gracie een verstandige manager heeft. Maar ook die zal op een gegeven moment moeten toegeven aan de druk van buitenaf, het snel groeiende leger Isaac Gracie fans dat snakt naar een debuutalbum en hem graag live ziet spelen.

Isaac was in ons land deze week voor optredens in Amsterdam, Groningen en in Rotterdam, allemaal kleine zalen, allemaal ver van te voren uitverkocht.

De eerst volgende keer dat Isaac Gracie hier komt spelen, zal dat vergezeld gaan van heel wat meer fanfare dan tot nu toe het geval geweest is. Tenminste als onze voorspelling uitkomt.

*Highly Suspect, Black Foxxes.

Phoebe Bridges – Motion Sickness

De tweede IJsbreker van het nieuwe jaar komt op naam van Phoebe Bridges, een 23 jarige singer-songwriter uit L.A. Met fans en vrienden als Ryan Adams en Cono Oberst heeft Phoebe een streepje voor, maar dat is niet de reden dat ze momenteel gaat als een komeet. Dat komt simpelweg omdat ze prachtige songs schrijft, die ze ook nog eens overtuigend weet te brengen.

Na wat losse liedjes bracht Phoebe in september vorig jaar haar debuutalbum uit, Stranger In The Alps. Centraal in alle songs staat Phoebe‘s stem, die ze regelmatig dubbel (double track) heeft opgenomen, een effect dat de nummers body en soul geeft.

Maar er is meer. Minsten zo sterk als haar zang en melodieën zijn haar teksten. Haar meeste nummers zijn (semi) autobiografisch, maar soms laat ze ook haar fantasie de vrije loop en duiken er figuren op in haar songs als David Bowie en Lemmy. What’s not to like? Met zijn prominente gitaarriff is Motion Sickness overigens een van de ‘zwaardere’ songs op het Strangers In The Alps album.

In de V.S. is er flink wat ophef over Phoebe Bridges, wat ons betreft is dat helemaal terecht.

LIVEDATUM: 13 maart in het voorprogramma van Pinegrove in Paradiso Noord.

King Gizzard & The Lizard Wizard – Beginner’s Luck

Begin dit jaar beloofde King Gizzard & The Lizard Wizard dat ze in 2017 maar liefst vijf albums zouden uitbrengen. De band heeft woord gehouden. Op de allerlaatste dag van het jaar verscheen album nr 5, Gumboot Soup. Dat betekent dat de band in 12 maanden 64 nieuwe nummers heeft opgenomen en uitgebracht. Zo productief waren zelfs The Beatles niet! Bijzonder is ook dat de albums flink van elkaar verschillen, maar alle vijf gewoon goed zijn.

Eigenlijk zou Gumboot Soup een zootje moeten zijn, want gevuld met songs die op een of andere manier niet pasten op de vier voorgangers. Voor een verzameling muzikale wezen is Gumboot Soup echter een opvallend coherent album, in ieder geval het meest poppy van de vijf. Een officiële single is er niet, maar we hebben wel een (voorlopige) favoriet, de openingstrack Beginner’s Luck. Het nummer klinkt zoals je je voorstelt dat Pink Floyd zou hebben geklonken als het goed was afgelopen met Syd Barret, vernuftig en veelkleurig met als kers op de hasjcake een lekker trippy gitaarsolo.

Wat de prestatie van King Gizzard & The Lizard Wizard om in één jaar vijf volwaardige albums af te leveren extra bijzonder maakt, is dat de band gewoon is blijven toeren. En dat doen ze nog steeds. Op 5 en 6 maart staan ze in Paradiso. Alleen voor de 6e zijn er nog kaarten, maar niet veel meer.

LIVEDATA: 5 en 6 maart in Paradiso

Black Foxxes – Sæla

De laatste IJsbreker van 2017 hebben we mede gekozen omdat we denken dat de makers, het Britse Black Foxxes wel eens hoge ogen zou kunnen gaan gooien in 2018. De band verscheen op onze radar met het meer dan uitstekende Whatever Let You Cope, een kleine twee jaar geleden en bewees afgelopen zomer op Lowlands ook live van wanten te weten.

Black Foxxes maakt stevige, slimme rock met elementen van zowel grunge, emo als Britpop. Hun teksten zijn politiek geëngageerd, maar niet drammerig.

Het wachten was iets nieuws uit Londen. Dat is er nu in de vorm van single Sæla.

Sæla is een kort maar krachtige track, gemaakt naar het beproefde Black Foxxes recept van dikke gitaren en bevlogen zang. Het nummer is afkomstig van het nieuwe, tweede Black Foxxes album dat op 6 maart uit zal komen onder de titel Rei∂i.

Sæla is IJslands, of oud Noors eigenlijk en betekent geluk. De album titel, Rei∂i betekent woede. Daarmee hebben we de twee belangrijkste thema’s van het nieuwe album te pakken. Best een serieuze band dus dat Black Foxxes, maar dan met songs -zoals voornoemde Graadmeter hit Whatever Let’s You Cope en het nieuwe Sæla– die erg goed zijn voor het humeur.

LIVEDATUM 11/03 Melkweg, Amsterdam.

MGMT – When You Die

Little Dark Age, zo heette de eerste single c.q. het titelnummer van het nieuwe MGMT album. De titel zou kunnen slaan op de periode waarin het duo hun tweede en derde album uitbracht, albums die braken met de avontuurlijke en toegankelijke computerrock van het debuut en songs als Kids en Electric Feel. Platen twee en drie waren een stuk psychedelischer om niet te zeggen psychotischer. Je zou de experimentele fase, die liep van 2010 tot 2014 hun korte donkere periode kunnen noemen. Het bracht de band respect, maar weinig luisteraars.

Little Dark Age, het eerste nieuwe werk in 4 jaar was een flinke stap richting een meer behapbare stijl, muzikaal dan, tekstueel zitten Andrew Vanwyngarden en Ben Goldwasser nog steeds in ‘a dark age’.

Met tekstregels als ‘Baby I’m Ready To Blow My Brains Out ‘ en ‘We”ll All Be Lauging With You When You Die is ook nieuwe single When I Die niet echt een party track.

De donkere tekst wordt gemaskeerd door een vrij vrolijke melodie en dito refrein, er wordt zelfs gelachen in de backingtrack. Bijzondere plaat dus op alle fronten en een spannend nieuw hoofdstuk in de carrière van een van de interessantste acts van deze eeuw.

Het album, Little Dark Age verschijnt in februari, in die zelfde maand, de 2e om precies te zijn staat MGMT in Paradiso en als we geluk hebben komen ze terug in de zomer van 2018 voor een festivalletje. Of twee.

Demob Happy – Be Your Man

Demob Happy is de beste band uit het Britse Newcastle sinds The Animals.

De eerlijkheid gebied te zeggen dat er zich sinds de makers van House Of The Rising Sun geen enkele band meer heeft gemeld uit het stadje aan de Tyne. Kopstukken, die er zijn geboren, waaronder Sting en Brian Johnson van AC/DC wisten niet hoe snel ze er weg moesten komen. Newcastle Upon Tyne is veel -gesticht door de Romeinen bijvoorbeeld- maar niet de plek om een carrière in de muziek te beginnen. Om die reden heeft ook Demob Happy hun hoofdkwartier verplaatst naar het veel hippere Brighton, dat sinds de opkomst van de trip hop in de jaren 90 kon bogen op een levende muziekscene.

Niet dat Demob Happy mikt op de dansvloer of muziek maakt voor after party’s. Het trio rockt behoorlijk stevig in een stijl ergens tussen Britpop en Grunge in. Zang en melodie zijn zo Brits als de parka van Liam Gallagher, de riff zo Amrikaans als het houthakkershemd van Kurt Cobain.

Be Your Man is de voorpost van album numero dos van Matthew Marcantonio en zijn ritmesectie. De plaat gaat Holy Doom heten en zal in maart verschijnen. Tegen die tijd gaat Demob Hapy op tournee als support act van Frank Carter & The Rattlesnakes. In ons land zullen beide bands zullen te zien zijn op Paaspop 2018.

Arlie – Didya Think

Je kunt zoeken naar Arlie op internet, maar veel meer dan hun Facebookpagina zult ge niet vinden. Veel wijzer wordt je daar ook niet van. Een zeer uitgebreide bio blijkt niet over de band te gaan, maar over een stel mijnwerkers uit begin 19e eeuw. Ook uit de duim gezogen is de mededeling dat de band ‘unsigned’ zou zijn.  Arlie heeft een deal bij Atlantic, onderdeel van megamuziekbedrijf Warner Music. En dan staat er ook nog dat de band beïnvloed zou zijn door Coldplay en John Mayer. No way. Arlie maakt Beatlesque powerpop zo retro als een beschilderd Volkswagen busje. Wat waarschijnlijk wel waar is, is dat de band uit Nashville komt en uit vier leden bestaat.

Arlie lijkt het allemaal niet zo serieus te nemen. Dat doen wij wel.. De twee tracks, die online staan zijn namelijk behoorlijk goed. Nieuwe single Didya Think is de beste van de twee, een absolute aanrader voor fans van Foxygen, The Lemon Twigs en andere muzikale tijdreizigers.

We treffen Arlie vroeg in hun loopbaan. De band is nog nauwelijks buiten hun oefenhok gesignaleerd en een album hoeft niet te worden verwacht voor eind volgend jaar. Maar dat wachten zou dus wel eens zeer de moeite waard kunnen zijn.

Ten Fé – Single No Return

En toen waren er vijf. Begonnen als duo is het Londense Ten Fé uitgegroeid tot een klein orkest van vijf man. De drie nieuwe leden kregen een vast contract aangeboden na een geslaagde tournee door Amerika en Europa.

Niet alleen op de bühne vormen de drie nieuwelingen een welkome aanvulling. Ook in de studio blijkt hun bijdrage van belang. Nieuwe single, Single No Return  is een stemmige neo-country/folksong met Beatles-bas en mooie meerstemmige vocalen, breder is in sound en groter in ambitie dan alles wat Ten Fé eerder heeft uitgebracht

Het mag bijzonder heten dat er nu alweer nieuw werk voor handen is. Ten Fé  is namelijk de laatste 18 maanden ononderbroken op tournee geweest, doorgaans blijft er dan weinig tijd over om aan nieuwe songs te werken. Maar blijkbaar inspireerde de banduitbreiding het oorspronkelijke duo,  Ben Moorhouse en Leo Duncan tot het schrijven van nieuwe liedjes voor de nieuwe band, achterin de bus of op een hotelkamer. Ook konden ze niet wachten één van die nieuwe songs op te nemen en met ons te delen.

Na een verdiende rust trekt Ten Fé binnenkort naar Noorwegen om aan een nieuw album te gaan werken, de opvolger van de begin het begin jaar verschenen debuutalbum, Hit The Light. Nieuwe single Single No Return suggereert dat Ten Fé plaat 2 wel eens heel bijzonder kan gaan worden.