Category: De IJsbreker

Onze liefde voor Pretty Vicious begon al vroeg, bijna twee jaar geleden toen we hun allereerste song onder oren kregen, het super opwindende Cave Song. Het rare is dat het nummer nooit is uit gekomen, nergens niet. Er is/was alleen een versie op Youtube te vinden. De combi van melodie, energie en jeugdige overmoed is precies wat Pretty Vicious zo goed maakt. Wat dat betreft is Cave Song nog steeds een onovertroffen. Gelukkig zijn hun andere songs ook dik okay en konden we op PiP 3 zien dat Pretty Vicious live (en licht beneveld) zijn mannetje wel staat. Eigenlijk waren we het mysterie van de nooit uitgebrachte single al weer bijna vergeten toen we deze week geattendeerd werden op een nieuwe release van de band uit Merthyr Tydfil in Wales, een EP met als titel en leadtrack Cave Song! De versie van Cave Song die nu uit is, is een nieuwe opname, nog heter, nog beter. Behalve de beste bands van het moment boeken voor ons festival in Paradiso is het doel ook om bands te introduceren, die het in zich hebben om beroemd te worden, zoals o.a. Nothing But Thieves en Catfish & The Bottlemen op eerdere edities. Ook op P.i.P. 2016 stonden wel een paar potentiële knallers. Wie uiteindelijk boven zal komen drijven (of niet), zal de toekomst leren, maar Pretty Vicious is een serieuze kandidaat.

Foto’s: Zusjes Vreeburg

Het had ons niet verbaasd als we Band Of Horses waren kwijt geraakt aan Nashville. Op wat losse pareltjes na was het meest recente studio-album van het paardenvolk te glad en te plat voor onze gevoelige oortjes. Daarna volgde nog een live-album van Band Of Horses opgenomen in het mecca van de traditionele country-scene, het Ryman Theater in Nashville ‘home of the grand ol’ Opry’. Alles wees er dus op dat de makers van magische momenten als Funeral en There’s A Ghost het platgetreden maar lucratieve countrypad zouden opslaan. Tot onze grote opluchting kunnen we melden dat het gevaar is geweken. Casual Party is een stevige mid-tempo rocker met speelse gitaren en die heerlijk smachtende stem van paardenfluisteraar Ben Bridwell. Meer Neil Young Zuma dan Neil Young Harvest zeg maar. Nieuwe single betekent nieuw album, het vijfde alweer voor de band uit Seattle. De langspeler gaat Why Are You OK heten en wordt medio juni verwacht.

Uitstekend nieuws van het rock ‘n roll front, na vier jaar verschijnt er eindelijk weer nieuw plaatwerk van Drive Like Maria! Nu ze weer terug zijn beseffen we pas hoe zeer we het Vlaams-Hollandse supertrio hebben gemist. Dat Drive Like Maria een nieuw offensief aan het voorbereiden was, weten we sinds hun daverende optreden op Paaspop, maar nu is het dus officieel. Deze week verscheen een EP met 4 tracks, die het water in de mond doen lopen. Binnenkort volgt een derde album. Dat niemand er mee zit dat Drive Like Maria af en toe de noorderzon achterna gaat, tekent hoe tijdloos en wars van trends de rock van het trio is. Denk echter niet dat Drive Like Maria artistiek stationair draait. Er is wel degelijk sprake van progressie. De nieuwe songs zijn speelser, het spelniveau blijkt nog hoger te kunnen net als het vuur waarmee alles wordt ten uitvoer wordt gebracht. Het gevolg is dat Drive Like Maria in de studio nu net zo weet de boeien als op de bühne. Toevallig of niet is ons (voorlopig) favoriete liedje van de nieuwe Creator EP ook de nieuwe single. Om te laten weten hoe zeer we in onze sas zijn met de wederopstanding van Drive Like Maria hebben we Keeps Me Going gebombardeerd tot IJsbreker!

Black Honey is een van de beste rockbands van dit moment. Punt. Het is verleidelijk te zeggen ‘een van beste door vrouwen geleide rockbands’, maar met hun bravoure, ijzeren repertoire en charismatische aanvoerster laat de band uit Brighton ook het gros van de macho collega’s in het stof bijten. Black Honey kwam bij ons aan boord met de single Madonna. Niet veel later volgde het eveneens uitstekende Corrine en nu scoort de band met All My Pride een regelrechte hattrick!

Black Honey is ook een band die live minstens zo goed is als op plaat. Zangeres Izzy B Phillips is een overtuigende akela die het publiek al na een paar songs bij de lurven heeft. Het zou ons niet verbazen als binnenkort blijkt dat Izzy een buitenechtelijke dochter is van Iggy Pop en Debbie Harry. Ze heeft de looks van haar moeder en de energie van haar pa. Op het scorebord van de groep staan nu vier single en een EP. Een tweede EP is in de maak, hopelijk gevolgd door een uitgebreide tournee.

LIVEDATUM 03/06 Vestrock, Hulst

Pumarosa strikes again! Een half jaar na de release van Priestess, hun extreem geslaagde debuutsingle acht het vijftal uit oost Londen de tijd eindelijk rijp voor een vervolg. Zelden is een band zover gekomen met zo weinig inspanning. Eén single en een paar geslaagde optredens en de voorhoede van indie-minnend Nederland verkeert in verhoogde staat van opwinding. Woorden als hooggespannen en halsreikend schieten dan ook te kort om de verwachtingen te beschrijven. En? En? En?

We kunnen kort zijn. Cecile is een uitstekende tweede zet van de band van Isabel Munoz Newsome. Na twee songs begint zich iets van een stijl af te tekenen, een stijl die uniek is voor Pumarosa. Het doel lijkt aanzetting tot dans of in ieder geval beweging, maar de middelen zijn vrij onorthodox: geen computerbeats, maar een menselijke metronoom, geen samples, maar vintage eighties keyboards, geen kortgerokt zangpoppetje, maar een bezwerende chanteuse met een hang naar gothic en als klap op de muzikale vuurpijl een heerlijke dosis sax! Met Priestess wekte Pumarosa de indruk wel eens een bijzondere band te kunnen zijn. Nu Cecile er is, weten we het zeker.

LIVEDATUM 19-21/08 Lowlands, Biddinghuizen

Een jaar geleden nog nam Spring King demootje’s op in de woonkamer van de moeder van de zanger. Nu staat de band onder contract bij een multinational en spelen ze de concurrentie onder tafel. Vraag maar aan Kaiser Chiefs dat zo (on)verstandig was het kwartet uit Manchester te charteren als voorprogramma. Spring King maakt deel uit van de nieuwe golf jonge Britse gitaarbands, die niet op een decibelletje meer of minder kijken. Stagediven en crowdsurfen zijn veelvoorkomende activiteiten bij optredens van de lente koninkjes.

Baas van de band is drummende zanger Tarek Musa. Musa, de naam is Pools noemt The Beach Boys als zijn favoriete band, maar als je de de enerverende ruisrock van Spring King hoort denk je eerder aan The Pixies of aan een opgevoerde Jesus & Mary Chain dan aan de mooi weer pop van de Wilson broers. Rectifier is niet de eerste track die we draaien van Spring King. Eind vorig jaar dreef het eveneens zeer enerverende Who Are You in ons net. Sindsdien zijn we hooked en er aardig van overtuigd dat de band een speler van formaat gaat worden, is het niet dit voorjaar dan toch zeker dit najaar.

Er waait een frisse wind door de Britse singer-songwriter scene. Zijn naam is Declan McKenna. Declan heeft geen baard en ook geen hoed, zingt niet met kopstem en houdt zich verre van behaagzieke liefdesliedjes. Wat is Declan dan wel? Nog maar 17 om te beginnen, een doe-het-zelver die zijn songs zelf schrijft en produceert en meestal ook inspeelt. Declan een protestzanger noemen is hem te kort doen. Zijn songs zijn niet zozeer aanklachten of pamfletten, eerder sociaal- politieke observaties van situaties die hij als verkeerd en onrechtvaardig ervaart. In Brazil, zijn debuutsingle contrasteerde hij de armoede in Brazilië met de corruptie schandalen binnen de FIFA, dat Brazilië had ‘uitgekozen’ als gastland voor het WK in 2014. In zijn nieuwe single, Paracetamol buigt de jonge troubadour zich over het scheve beeld dat de media creëren van jonge transseksuelen. Declan schreef de song naar aanleiding van het verhaal van de Amerikaanse transgender tiener Leelah Alcorn, die zelfmoord pleegde. Al met al geen mainstream artiest zou je denken, die Declan McKenna. Toch zaten zo beetje alle Britse platenmaatschappijen achter hem aan, is hij uitgeroepen tot ‘Glastonbury Rising Talent of 2015’ en wordt hij sinds kort vertegenwoordigd door het managementsteam van Foals. De NME schreef dat Paracetamol met zijn controversiële onderwerp en lengte van zes minuten waarschijnlijk niet zou worden opgepikt door de radio. Mooi wel dus. Meer dan dat, Paracetamol van Declan McKenna is onze nieuwe IJsbreker!

Laten we niet al te stellig zijn en beweren dat Sundara Karma het dit jaar gaat maken, dat kan namelijk ook volgend jaar zijn. Maar dat de band afstormt op roem en fortuin is een ding dat zeker is. Ze zijn met zijn vieren, zijn jong, brutaal en luidruchtig. De bandnaam is misschien wat verwarrend, Sundara Karma is geen clubje George Harrison fans met een sitar tic en heeft ook geen Hare Krishna achtergrond. De naam klinkt gewoon lekker en dat Sundara iets betekent als prachtig of nobel is mooi meegenomen. Het eerste levensteken van Sundara Karma verscheen een jaar of twee geleden. Nu heeft de band een klein dozijn songs op voorraad, die getuigen van goede smaak en van intuïtie en progressie. Het nieuwe A Young Understanding is een voorlopig hoogtepunt, een eigentijdse glamrocksong met breed uitgemeten gitaren en een slijtvast refrein. Aanvoerder van de club is de flamboyante Oscar Lulu, die net als zijn vrienden nog 20 moet worden. Sundara Karma heeft het afgelopen jaar besteed aan het perfectioneren van hun liveact o.a. als support van Wolf Alice en Circa Waves. Een uitschieter was hun show op het Reading-Leeds festival, deels een thuiswedstrijd want de band komt uit Reading. A Young Understanding is de eerste single van een eerste album waar we dus halsreikend naar uitkijken.

Als liefde een obsessie wordt, Frightened Rabbit is niet de eerste band die over dit thema zingt, maar de Schotten geven er wel een draai aan door de geliefden van het zelfde (vrouwelijke) geslacht te laten zijn. Daar gaat de airplay in grote delen van de wereld. Get Out lijkt echter niet bedoeld om Frightened Rabbit aan een boven modaal inkomen te helpen, maar als oprechte riem onder het hart van mensen met moeite in de liefde. Toch mogen we een uitslaand succes niet uitsluiten, de inhoud van Get Out mag dan geen reguliere radio-kost zijn, de vorm van de song is dat wel.

Frightened Rabbit maakt panoramische indie-rock met een licht folky afdronk, dat laatste zal de Schotse afkomst zijn. In de sound van de band hoor je zowel de brede new wave van landgenoten Simple Minds terug als de denkers-rock van The National. De spil van Frightened Rabbit is Scott Hutchison, zijn broer Hutch is zijn rechterhand. Muziek maken onder de naam Frightened Rabbit doen de broers sinds 2003. In 2006 verscheen het eerste van de binnenkort vijf albums. Grootste tot nu toe behaalde successen zijn de songs The Woodpile en Holy, beiden van het laatste Rabbit album, Pedestrian Verse uit 2013. Get Out is de wegbereider van een nieuw album, Painting Of A Panic Attack dat over ongeveer een maand uitkomt. In ons land zal Frightened Rabbit te zien zijn in het laatste weekend van juni op Down The Rabbit Hole (waar anders?).

Tada! Als een donderslag bij heldere hemel is er plotseling een nieuwe single van The Kills. En daar blijft het niet bij. Doing It To Death is het eerste visitekaartje van een gloedje nieuw album, Ash & Ice dat op 3 juni zal worden losgelaten. Op papier is dit uitstekend nieuws, de praktijk stelt gelukkig niet teleur.

Doing It To Death, single 1 van album 5 is een lekker dramatische mix van klassieke girl-groups a la Shangri-Las en grootstedelijke rock a la de legendarische Lou. De song is anders genoeg om van ontwikkeling te kunnen spreken, maar in zijn broeierige kracht en zwoele executie toch typisch des Kills. Vijf jaar zit er tussen het laatste Kills album en Ash & Ice. In die tijd liet het duo regelmatig van zich horen, vrees voor een voortijdig einde was er dus niet, maar van presteren leek het maar niet te komen. Alison had het druk met haar bijband The Dead Weather en Jamie had last van zijn hand. Hij heeft zelfs een aantal operaties moeten ondergaan en heeft vanwege een permanente handicap zelfs opnieuw moeten leren gitaarspelen. Nieuw album = nieuwe tournee. Vooralsnog staan er 34 shows gepland, waarvan één in ons land. Op 1 mei leggen The Kills hun ei in de Melkweg.