Category: De IJsbreker

“Deze plaat is echt 1000%, zonder twijfel het beste wat we ooit hebben gedaan”, aldus TV On The Radio zanger Tunde Adebimpe over het nieuwe album van zijn band. Je kunt de uitspraak van Tunde afdoen als promopraat van een belanghebbende, maar gezien (gehoord?), Happy Idiot de eerste single van de vijfde langspeler van de band uit Brooklyn zou de zanger best wel eens gelijk kunnen hebben. Je herkent TV On The Radio, maar hoort ook een band die volop in ontwikkeling is. We hebben deze keer vrij lang moeten wachten op een nieuw album van TV On The Radio. De vorige stamt uit 2011. Een belangrijke reden voor het oponthoud is het succes van gitarist Dave Sitek als producer, maar het was vooral het overlijden van bassist Gerard Smith op 36 jarige leeftijd aan longkanker dat de band in onzeker vaarwater deed belanden. Maar TV On The Radio heeft de schok dus overleefd en is volgens Tunde dus sterker dan ooit. Wij zijn geneigd hem te geloven.

De naam is onveranderd, maar Merchandise anno 2014 heeft nog maar weinig te maken met de gelijknamige band, die een paar jaar geleden de punkscene van Tampa, Florida onveilig maakte. Begonnen als duo is Merchandise nu een vijfkoppig monster met een sound die mijlen ver verwijderd is van de hardcore herrie van toen. Merchandise 2.0 maakt wave van stadionformaat, grootse meeslepende nummers, steevast ingeluid door een memorabel intro en niet zelden voorzien van een sfeer verhogende gitaarsolo. Af en toe, tegen het einde van sommige songs hoor je nog wat sporen van het anarchistische verleden van Carson Cox, het meesterbrein van Merchandise, maar doorgaans blijft de band binnen de perken. Green Lady is de derde en wat ons betreft beste single van het net verschenen After The End album.

 

Kabbelen werkw. zacht stromen en geluid maken. Voorbeeld: `Het beekje kabbelt tussen de velden en langs de bossen. Kabbelen in deze, positieve zin des woords dat doet de muziek van Real Estate. Op het eerste gehoor zou je kunnen denken dat het New Yorkse vijftal oppervlakkige muziek maakt, maar niet dus. Herhaling maakt duidelijk dat Real Estate pareltjes produceert. Dat ontdekten ook de Lowlandgangers vorige week zaterdag die of op tijd aanwezig waren in de India of toevallig langs liepen en geboeid bleven kijken. Meestal rocken onze IJsbrekers behoorlijk, maar deze week wijken we van het patroon af en hebben we een nummer gekozen waarmee je het zonnetje in huis haalt, leek ons wel zo lekker nu de natuur het laat afweten.

Het is altijd leuk als je gelijk krijgt, maar dat onze voorzichtige voorspelling -dat Southern wel eens een hele succesvolle band zou kunnen gaan worden- zo snel uitkomt, hadden wij ook niet verwacht. Even een korte samenvatting van het voorafgaande. Southern is de achter en tevens bandnaam van Thom en Lucy uit Belfast. Samen met drummer Eoghan Clifford vormen ze een powertrio met een sterke hang naar blues. In oktober vorig jaar brachten ze in eigen beheer een eerste EP uit met daarop Shout It, een lekker liedje dat een paar weken op onze playlist heeft gestaan. Begin dit jaar verhuisde het trio naar Liverpool, want dichter bij het vuur dan Belfast. Single nummer twee, Where The Wild Are verscheen op een Engels indie-label en kreeg best wel wat aandacht. Het was Where The Wild Are dat ons het donkerbruine vermoeden gaf dat we hier wel eens met een bijzondere band te maken zouden kunnen hebben. En nu is er een derde single, Where I Want To Be, die de laatste twijfel wegneemt. Where I Want To Be is met afstand de beste van de drie singles. Dat vinden niet alleen wij, die mening delen we met zo’n 125.000 anderen die de clip hebben bekeken op Youtube.Binnen anderhalve week. Hoe ging het gezegde ook al weer? 50.000.000 Elvis fans can’t be wrong? Zo veel fans heeft Southern nog lang niet, maar het begin is er.

.

De eerste kennismaking met Alvvays beviel bijzonder goed en het Canadese vijftal staat alweer een paar weekjes op de playlist met het huwelijksaanzoek aan ene Archie. De titel klinkt wat liefjes, maar het nummer is alles behalve dat; haakse gitaren en de stem van zangeres Molly Ronkin kunnen we niet standaard noemen. Maar waarom is Archie, Marry Me nú IJsbreker? Alvvays (leuke woordspeling hè) heeft net een videoclip bij de lo-fi garage rock single uitgebracht en die trekt veel bekijks. Meer dan wij hadden verwacht eigenlijk. Ook de naam Alvvays duikt opeens overal op het www op. Dat belooft vaak een mooie toekomst. Daar zijn wij uiteraard blij mij, zo verheugd dat we Archie, Marry Me uitroepen tot IJsbreker deze week!

We krijgen niet genoeg van de nieuwe gitaarbandjes uit Londen. Childhood, Wolf Alice.. en zo kunnen we nog wel even door gaan. Childhood en Wolf Alice scoorden onlangs al de IJsbreker. Diezelfde eer komt nu The Mispers toe, ook een collectief uit de Britse hoofdstad dus. In Londen weet de band elke show uit de verkopen, knap van het vijftal dat pas een krap jaartje bestaat. The Mispers maken een lekkere mix van pop en rock die wat doet denken aan Bombay Bicycle Club en The Maccabees. Én ze maakten dit jaar al indruk in Nederland. Op Eurosonic, in Rotown en een dag later op Where The Wild Things Are. Te vroeg eigenlijk, want het EP’tje met daarop de single Dark Bits is pas net uit hier. Eindelijk mogen we wel zeggen, want we zaten er al een tijdje op te wachten. Nieuwe shows in Nederland staan nog niet op de planning, maar dat komt vast wel weer. Dan kunnen we meteen vragen waar de roots van violiste Hannah Van Den Brul liggen..?

Inmiddels bekend bij het Pinguinpubliek, Paceshifters uit het Overijsselse Wijhe. Zanger Paul was al Stationschef in de week van hun optreden op Pinkpop. En de eerste gitaarsmaakmaker Drone, van het aankomende derde album Breach, was de afgelopen maanden niet uit de Graadmeter te slaan. Nu is er een lekkere nieuwe single, Cross Your Mind, waarbij wij de Paceshifters weer een extra zetje willen geven door die tot IJsbreker te bombarderen. CYM nodigt uit tot meezingen(schreeuwen), iets wat vast gebeurt tijdens de show op de Zwarte Cross en in het najaar tijdens de clubtour. Die begint 26 september op de releaseparty in de Zwolse Hedon.  Hopelijk komt voor het trio alles dit jaar samen na jaren van touren, verschillende platendeals, DWDD, Eurosonic en een avontuur in Amerika. Wij hebben er vertrouwen in. Het energieke Cross Your Mind hoor je daarom deze week extra veel op Pinguin Radio.

https://www.youtube.com/watch?v=1FIny2iN9OE

10 jaar geleden debuteerde Death From Above 1979 met een album dat menig mond wijd open deed vallen. De fusie van punk en dance, die het Canadese duo ons voorschotelde was uniek en opwindend. Niets leek een zeer zonnige toekomst voor Jesse Keeler en Sebastien Grainger in de weg te staan. Behalve zij zelf. Een tweede album liet maar op zich wachten tot in 2006 een persbericht verscheen waarin het einde van Death From Above 1979 werd aangekondigd. Reden? Muzikale meningsverschillen, het in de muziekwereld gebruikelijke eufemisme voor ruzie. De heren gingen elk huns weeg. Het solopad bracht echter niet de verlangde erkenning laat staan de beloning, dus werden de gesprekken over een eventuele comeback geopend. In 2011 kwam er witte rook uit de schoorsteen van Death From Above 1979 en begon de band aan hoofdstuk 2. Toch hebben we nog drie jaar moeten wachten voordat er nieuwe muziek verscheen. Maar de reünie lijkt serieus, er staan optredens geboekt en een nieuw album gepland. The Physical World gaat de plaat heten, die op 9 september uit moet komen. En om te bewijzen dat het allemaal echt waar is, verscheen vorige week de single Trainwreck 1979. Die komt zo goed binnen dat we hem tot IJsbreker hebben gebombardeerd.

De beste band uit Cambridge sinds Pink Floyd worden ze wel genoemd, het vijfkoppige Lonely The Brave. Dat kan betekenen dat de band echt supergoed is of dat er op muzikaal vlak sinds 1967 weinig is gebeurd in de oude universiteitsstad. Hoe dan ook Lonely The Brave wordt in de UK naar voren geschoven als ‘the next big thing’. En waar we regelmatig onze vraagtekens zetten bij de zoveelste hype die de Brits pop-pers lanceert, kunnen we dit keer een heel eind met ze mee gaan. Lonely The Brave maakt doempop, doem als in niet vrolijk. Dat maakt ze verre nazaten van Joy Division en familie van tijdgenoten als Foals en The Horrors. Backroads is niet de eerste track van Lonely The Brave die we draaien, dat is Trick Of The Light. Dat nummer verscheen op een Engels indie-label. Backroads is uit via platengigant Sony, een ander teken dat men vertrouwen heeft in de band uit Cambridge. Het debuutalbum, The Day’s War komt uit op 1 september. Op 30 augustus staan Lonely The Brave op Westerpop in Delft. Op 17, 18 en 19/9 is de band te zien in respectievelijk Paradiso, W2 en Hedon in achtereenvolgens Amsterdam, ‘s Hertogenbosch en Zwolle.

Het is een beetje een trend om klassieke clips zonder geluid te posten op Youtube. Het effect is vaak hilarisch. Check bijv. de stille clip van Dancing In The Street van David Bowie en Mick Jagger.
Als je dat zou doen met Politricks van het Einar Stray Orchestra dan krijg een een compleet verkeerd beeld van het nummer en de band. In de clip zien Einar en zijn muzikanten er uit als leden van een Noorse death metal cultus, naarstig op zoek naar een volgend mensenoffer. Het enige wat daarvan klopt, is dat de band uit Noorwegen komt, de rest is pure fantasie.
Einar Stray is een 24 jarige Noorman. Hij is de dirigent en pianist van het orkest dat zijn naam draagt. Drie jaar geleden verscheen het eerste album van het orkest, een succes in Scandinavië en in Duitstalig Europa. Het orkest heeft daarna uitgebreid getoerd waar ze maar welkom waren.
De band die je hoort op Politricks is dus gepokt en gemazeld. En komt naar je toe na de zomer. Op 4 oktober staat het Einar Stray Orchestra op het Nordic Delight Festival in Utrecht met nog veel meer acts uit het hoge noorden.