MGMT

MGMT slaat twee vliegen in één klap met Alien Days. Het nummer is speciaal voor Record Store Day uitgebracht op cassette nog wel. Maar is ook de nieuwe single van het eigenzinnige duo, de opmaat naar het derde album. Wie hoopt dat Andrew en Ben terug zouden keren naar de hitsound van hun debuut, heeft pech. Alien Days is net zo freaky en psychedelisch als de songs op Congratulations. Het duo lijkt zich dus niets aan te trekken van de wensen van hun platenmaatschappij, die publiekelijk verklaarde niet blij te zijn met het hitloze tweede album van de makers van Kids. ‘We willen een muziek maken, die je niet direct begrijpt als je het voor het eerst hoort’. Dat is dus gelukt en voor ons een reden om Alien Days regelmatig te draaien.

Bibio

Bibio is een Engelse producer die zichzelf de op papier onmogelijke taak heeft gesteld om folk en electro te laten samensmelten tot een levensvatbaar genre. Dat hij toch een heel is gekomen met zijn missie mag je concluderen na het horen van À Tout à l’Heure, de leadtrack van het zevende Bibio album. Wilkinson zoekt zijn inspiratie vooral in exotische hoeken en gaten, bij acts die je niet zou verwachten van een man die onder contract staat bij Warp Records, handelaars in extreme ecletro. Op de harde schijf van Bibio staat opnamen van o.a. Nick Drake, bossa nova legende João Gilberto, hippe hip hopper J. Dilla en, wat minder verrassend misschien Daft Punk. Misschien dat die hem ook inspireerden voor de titel van zijn nieuwe single.

Camera Obscura

Ja het is alweer vier jaar geleden dat het laatste album verscheen van het Schotse Camera Obscura. Maar aan het lange wachten komt binnenkort een einde. Op 3 juni is Desire Lines overal te koop. Veel lijkt er niet veranderd op dit zesde album, behalve dan dat de dromerige indiepop van Camera Obscura tegenwoordig een stuk hipper is dan ten tijde van My Maudlin Career (2009). Tracyanne Campbell en de haren gaan ook weer op tournee, ons land staat helaas nog niet op de speellijst.

Low

Low is alles wat je niet verwacht (of verlangt) van een rockband. Kern van de band is een echtpaar met twee kinderen. Het zijn Mormonen. Ze maken hele langzame muziek met uitgeklede arrangementen. Hun bekendste nummer is een kersliedje. Kortom niet bepaald rock ‘n’ roll. Maar toch. Die langzame liedje zijn niet zelden van een bijzondere schoonheid. De samenzang van man en vrouw is hemels en hun covers, niet alleen van kerstliedjes voegen echt iets toe. Low bestaat nu 20 jaar. Er valt heel veel te vertellen over de band. Dat heeft journalist/programmamaker David Kleijwegt gedaan in de must have docu You May Need A Murderer. Wij volstaan hier met de opmerking dat het nieuwe, zevende Low album weer een indringend en indrukwekkend album is vol louterende liedjes voor die momenten dat je even geen herrie aan je hoofd wilt. Op 9 mei staat Low in -waar anders- de Duif, een oecumenische kerk in Amsterdam.

Lightning Dust

Lightning Dust is wat de Engelsen noemen een ‘offshoot’ van Black Mountain, een rockband uit Vancouver van het soort dat zich helemaal thuis voelt op het Tilburgse Incubate Festival. Duister dus en nogal stevig. Vrolijk mag je Lightning Dust ook niet noemen, maar vergeleken bij de moederband klinkt het duo lichtvoetig. Amber Webber en Joshua Wells lijken het roer op hun derde album samen te hebben omgegooid. Vorige albums waren grotendeels opgenomen met akoestische instrumenten als piano, gitaar en viool. Diamonds is een synthipop track, die doet denken aan de oude Depeche Mode. Onveranderd is de gothic geest, die rondwaart in het muzikale landschap van Amber en Joshua.

Niels Geusebroek

De Stationschef is Niels Geusebroek.

De Stationschef van deze week is een ervaringsdeskundige. Iemand die weet hoe moeilijk het is om in Nederland van je roeping je beroep te maken. Niels Geusebroek trok 13 jaar met zijn band Silkstone door Nederland- muziekland. Met zijn stem haalde hij de halve finale van een TV talentenjacht om vervolgens als gastzanger op een hardhouse hit het felbegeerde goud te halen. Eind vorige maand begon een nieuwe fase in het artiestenbestaan van de Haarlemmer, de release van zijn soloalbum The Truth.

Kortom er valt een hoop te bespreken. Dat doet Bazz dus met Niels in de Buzz, zaterdagavond tussen zeven en negen.

Dit zijn de 25 favoriete songs van Niels Geusebroek:

1. Jeff Buckley – Lover You Should Love Come Over
2. Stevie Wonder – Love’s In Need Of Love Today
3. Johnny Cash – Hurt
4. Fleetwood Mac – Dreams
5. Fleetwood Mac – Big Love (live)
6. The Veils – Lavinia
7. Saybia – The Second You Sleep
8. Deftones – 7 Words
9. Michael Jackson – Thriller
10. The Who – Baba O’Rily
11. Debussy – La Mer
12. Fink – Honestly
13. Tom Petty – Don’t Fade On Me
14. Dave Matthews Band- Say Goodbye
15. Kensington – Home Again
16. Bob Dylan – Hurricane
17. Paul Simon – Still Crazy
18. Paul Simon – Fifty Ways
19. Coldplay – Fix You
20. Pearl Jam – State of Love and Trust
21. Paolo Nutini – Autumn Leaves
22. Eleven Pictures – All I Want
23. Orson – No Tomorrow
24. Young The Giant – My Body
25. Jeff Buckley – Grace

Bipolar Sunshine

De laatste paar weken dook op diverse blogs het nummer Fire op van Bipolar Sunshine. De naam op zich al is intrigerend, de debuutsingle Fire niks minder dan spectaculair. ‘Kanye West meets Morrissey’, schreef een enthousiaste blogger. Wij wilden Fire graag gaan draaien, maar het nummer was legaal noch illegaal verkrijgbaar. Op Facebook stond gelukkig een e-mailadres van een manager. Nog geen kwartier na onze mail hadden we de track binnen. ‘Thanks for the support!’. Graag gedaan. Aan Fire kan je horen dat de maker geen groentje is. Bipolar Sunshine blijkt een nieuw project van Adio Marchant, een zwarte muzikant uit Manchester die tot eind vorig jaar aan de weg timmerde met de ska/indie/hip hop band Kid British. Fire is dus nog niet officieel uit, dat zou in juni moeten gaan gebeuren als onderdeel van een E.P. Het gerucht gaat dat er diverse grote platenmaatschappijen dingen om de gunsten van Bipolar Sunhsine. Naar zijn volgende single hoeven we dus waarschijnlijk niet meer zelf op zoek.

The Baptist Generals

De zang is misschien even wennen, maar het liedje kickt meteen in dankzij de prachtige donkerbruine gitaar die de tegenmelodie speelt. The Baptist Generals komen uit Denton, een stadje in Noord Oost texas. De band bestaat best al lang, sinds 1998, maar is ondanks een deal met Sub-Pop en een oeuvre van nu vier albums niet echt bekend. Vreemd is dat niet als je weet dat de Texanen averechtse midden, semi lo-fi, intieme luisterliedjes maken geworteld in de country en folk van hun regio. En zoals gezegd blijft de zanger niet altijd netjes binnen de lijntjes. Toch verdient de band meer dan een reputatie onder ingewijden en vier sterren recensies op hipster blogs. Wij willen daar graag ons bescheiden steentje aan bijdrage door Dog That Bit You in onze etalage te zetten.

The Pigeon Detectives

Hij is lekker stevig, die nieuwe van The Pigeon Detectives. I Won’t Come Back is de eerste single van We Met At Sea, album nummer vier alweer van de band uit Noord Oost Engeland. Wanneer de plaat precies uitkomt is nog niet bekend, je kunt hem wel alvast bestellen. Als je dat via de site van de band doet, krijg je een gesigneerd exemplaar. Daar kan je ook deze single gratis afhalen in ruil voor je e-mailadres. Als je de Pigeon Detectives experience helemaal compleet wil maken, dan kan je op 13 mei terecht in de Bitterzoet te Amsterdam..

Float Fall

Aan de namen Rozanne Descheemaeker en Ruben Lefever kan je al zien dat het zuiderburen zijn. R & R komen uit Leuven en vielen als vrijwel alle Belgische bands voor het eerst op in Humo’s Rockrally. Dat was vorig jaar, nu is er een single van internationale allure en dan bedoelen we niet alleen de lage landen. Float Fall is een eerste klap van het soort dat een daalder waard zal blijken, een broeierige ballad met een spannende opbouw en een troostende boodschap.