Category: Nieuwe Muziek

Hier is iets bijzonders aan de hand en dan bedoelen we niet de naam, Goastt (the ghost of a saber tooth tiger) of dat het een prima plaat is, maar dat Sean ‘zoon van’ Lennon er achter zit. Lennon jr probeert al jaren aan de bak te komen als zelfstandig muzikant, maar veel indruk maakten zijn platen niet. Tot nu dus. The Goastt is feitelijk een duo gevormd door de zoon van John & Yoko en zijn vriendin topmodel Charlotte Kemp Muhl. Waren Sean’s soloalbums verwaterde varianten op de stijl van zijn vader, met zijn liefje maakt hij zwaar psychedelische muziek. Hij heeft duidelijk het hippie-gen meegekregen. Zo retro als Jacco dus, maar erg goed. Animals staat op een derde album van laatbloeier Sean & Charlotte, Midnight Sun.

Het is alweer drie jaar geleden sinds het laatste album van de bigbeatboeren uit Leicester. Kasabian volgt Velociraptor op met een album dat ze 48.13 hebben genoemd, de totale speelduur. Je zou kunnen denken dat zo’n titel duidt op gebrek aan inspiratie,maar dan vergis je je. Eez-Eh (met een evenzeer vrij vage titel) rockt als een overvolle wasmachine. Album komt op 9 juni. Bezoek aan NL 21/6 Paradiso.

Boy & Bear maakt lekkere lome nagloeipop, een soort muziek die het best tot zijn recht komt tegen zonsondergang in een waterrijke omgeving. Lich alcoholische dranken zijn facultatief maar aan te raden. De band die zich Boy & Bear heeft genoemd komt uit Australië. Daar hadden ze succes met singles als Feeding Line en Milk and Sticks, nummers die op Pinguinradio ook wel eens voorbij zijn gekabbeld, maar elders op te weinig waardering konden rekenen. Ook Bridges gaat de band geen gouden bergen brengen, maar als soundtrack van de voorzomer is hij geknipt.

Plague Vendor is een pop punk (of vice versa) kwartet uit California. De heren debuteren met een album dat net twintig minuten klokt, maar toch tien tracks telt. Met zijn 2.38 is Black Sap Scriptures een erg lang nummer voor Plague Vendor begrippen. Het hele album schijnt in drie uur te zijn opgenomen. Veel zal het dus allemaal niet hebben gekost. Daarom kan de band het zich permitteren de nieuwe single gratis uit delen op hun site. Bedoeling is natuurlijk dat je hun Free To Eat album (Epitaph) wel tegen betaling nuttigt.

Het is Courtney Love gelukt een nog slechter imago te kweken dan Yoko Ono. Als de weduwe Cobain weer eens de pers haalde was dat altijd om een negatieve reden, dronken, stoned, blut, uit de ouderlijke macht gezet etc. De laatste keer dat haar naam in de media opdook, was omdat ze had getwitterd dat ze had ontdekt waar het vermiste Maleise vliegtuig was gecrasht. Afijn niemand nog die de dame een knip voor de neus waard vind. En dan gebeurt er dit. De lopende anti-reclame voor cosmetische chirurgie, de vrouw die het woord liederlijk een nieuwe betekenis gaf, heeft een nieuwe single gemaakt. Nu is dat niet zo bijzonder, dat Courtney zich ooit aan een comeback zou wagen was voorspelbaar, maar wat waarschijnlijk niemand had zien aankomen, is dat die single eigenlijk gewoon best wel okay is en misschien nog wel beter dan dat. Echt.

Nick Waterhouse is een retrorocker, die als solist warmbloedige rock ‘n’ soul maakt en als producer bands als Alah-Las van een authentiek geluid voorziet (en met wie hij ook toert). Hij komt oorspronkelijk uit de zelfde (punk) scene als Ty Segal, maar is met zijn waarheidsgetrouwe fifties sound een vreemde eend in die bijt. This Is A Game is track twee van album twee van de inwoner van Santa Anna in zonnig California.

De nieuwe single van Menzingers is niet zonder discussie op onze playlist gekomen. De Amerikaanse punkband komt namelijk akelig dicht in de buurt van de ‘rawk’, een genre waar onze huid hypergevoelig voor is. Wat Don’t Wanna Be An Asshole Anymore toch Pinguinwaardig maakt zijn de flair en de nonchalance waarmee de Yankees het nummer brengen. Asshole komt van een een vierde album van Menzingers, Rented World. Of die plaat bedoeld is voor fans of voor het banksaldo weten we pas als we meer nummers hebben gehoord. Tot die tijd geven we Greg, Tom Eric en Joe het voordeel van de twijfel.

Fans van Tame Impala, Temples en andere geestverruimende bands opgelet. Graag stellen wij u voor aan Psyence, een kwintet cyberhippies dat met Chemicals For Breakfast een geweldig visite kaartje aflevert. De band is begin 2012 opgericht in Stoke-On-Trent, een stad in midden Engeland die bekend staat vanwege zijn aardewerkindustrie en natuurlijk als geboortestad van Lemmy (en Robbie Williams). Chemicals is de tweede single van Psyence. Er zal vast een album komen, maar waar, wanneer en bij wie heeft heeft onze researchafdeling nog niet boven water kunnen krijgen. Ook over optredens tasten we nog in het duister. Maar, we hebben ons gemeld als volger van de band op Facebook, dus mocht er nieuws komen dan zullen we dat zeker melden.