Sky Pilots is een soort van supergroep. De gitarist komt uit het legendarische Fatal Flowers, de pianist en de drummer zaten in de band van Tim Knol en toeren nu met Douwe Bob en Tangerine. Alleen de bassist heeft nog niet zo heel veel kilometers gemaakt. Sky Pilots, genoemd naar een songs van Eric Burdon & The Animals maakt solide gitaarrock in de lijn van genoemde bands, vooral in die van Fatal Flowers. Geen spektakel, weinig avontuur, maar solide betrouwbaar en nuttig.
Category: Nieuwe Muziek
Johnny Flynn
Johnny Flynn is geboren in Zuid-Afrika maar getogen in Engeland. Flynn verdeelt zijn tijd tussen acteren en musiceren. In beide disciplines is hij bovengemiddeld goed. Als acteur is hij breed inzetbaar van klassieke Shakespeare drama’s via Hollywood producties tot ziekhuisseries op tv. Als muzikant beperkt hij zich tot het folkidioom. Flynn heeft drie albums op zijn naam staan (plus een soundtrack). De meest recente, Country Mile is van eind vorig jaar en is een album dat je volle aandacht verdiend. Als je van Mumford en Laura Marling etc houdt. Niet dat Flynn’s muziek daar nu direct op lijkt, zijn songs klinken zo mogelijk nog traditioneler, alsof ze in zijn familie van generatie op generatie zijn overgeleverd. En dat is knap.
Racing Glaciers
De leden van Racing Glaciers zien er alles behalve hip uit. Er is er maar een met een baard, twee hebben een bril en hun kleding lijkt uitgezocht door moeders. De band komt uit een slaperig provinciestadje ergens ten zuiden van Manchester, Macclesfield is de naam. De muziek die Racing Glacier maakt past bij hun uiterlijk: hopeloos ouderwetse jongensmuziek, prog-rock/sympho, techneutenpop. Seksloos ook. Moths had niet misstaan op een oud album van Genesis of een vroege van Yes. En toch.En toch. Moths heeft iets, vrij veel zelfs; een spannende opbouw, mooie gitaarlijnen, een fijne sfeer en een geweldige climax.
The Pains of Being Pure At Heart
Je hebt bands waarvan de leden min of meer gelijk zijn en er zijn bands waarbij het feitelijk maar om één iemand draait. The Pains of Being Pure At Heart is zo’n band. De main-man is Kip Berman. Zonder zijn wapenbroeders en zuster zou hij het zwaar hebben, maar zonder hem zouden zij werkloos zijn. Simple and Pure is een voorloper van Days of Abandon, het derde album van de New Yorkers. Het verschil met ouder werk zit hem in de productie, die is verzorgder en gedetailleerder waardoor het bitterzoete karakter van de songs van Kip nog beter uit de verf komt.
Southern
Oplettende luisteraars kennen de naam Southern al.Southern is de achternaam van broer en zus Thom en Lucy die vorig jaar van Belfast naar Liverpool zijn geëmigreerd om vanaf daar de wereld te veroveren. De wereld is misschien wat te veel hooi op de stemvork, maar Europa moet zeker tot de mogelijkheden behoren met zo’n sterke single als Where The Wild Are. Toeval of niet de familienaam past prima bij het genre dat broer en zus beoefenen. Hun muziek is diep geworteld in het zuiden van de V.S. We raden daarom fans van bands die uit de zelfde bron putten, lees Black Keys en White Stripes aan de oren te spitsen. U wacht een aangename kennismaking.
Jack White
Begin juni verschijnt het nieuwe album van zanger-gitarist-componist-platenbaas John Anthony Gillis, de man die we kennen en waarderen als Jack White. Jack kondigt de blijde verwachting van zijn nieuwe plaat aan met de release van een instrumentaaltje, een redelijk ruige bluestrack, waarin je wellicht invloeden ontdekken kan van Ennio Morricone. Het tweede solo-album van White is Lazaretto gedoopt. Als je het album nu alvast bestelt krijg je High Ball Stepper gratis in je inbox. Op tournee gaat meneer White ook weer. Op 3 juli staat hij in de HMH.
The Antlers
Van bed naar bühne, dat is -zeer kort- het verhaal van The Antlers. Chef d’equipe Peter Silberman begon ooit met muziek maken in zijn slaapkamer in Brooklyn. Bedoeling was een soloalbum, klein en overzichtelijk. Hij bleek echter meerdere muzikanten nodig te hebben om zijn songs te laten gloeien en bloeien. Nu is The Antlers een band met een vaste kern van drie. Silberman staat er weliswaar niet meer alleen voor als het om het uitvoeren van zijn songs gaat, als componist en vooral tekstdichter is hij nog steeds een einzelgänger. Zijn songs zijn serieus, niet zelden zwaarmoedig en gaan vrijwel zonder uitzondering over Grote Onderwerpen. Palace is geen uitzondering. Meer van dat moois binnenkort op album nummer vijf van The Antlers, Familiars.
Manchester Orchestra
Begon Top Notch, de vorige single van Manchester Orchestra al met een monsterriff. Cope het titelnummer van de derde langspeler van de band uit Atlanta opent met een gitaarriedel waar Jimmy Page een moord voor had gedaan. Onbegrijpelijk dat er in 60 jaar pophistorie nooit iemand eerder op die combinatie van snaren is gekomen. Het is dat we rationele pinguïns zijn, anders hadden we gezworen dat Andy Hull, de dirigent van Manchester Orchestra een deal had gesloten met de duivel, net als Robert Johnson begin vorige eeuw. Het hele nieuwe album staat namelijk bol van de laag overvliegende gitaarriffs. Cope is overigens het titelnummer van het derde album van Manchester Orchestra. De band heeft ooit de naam Manchester Orchestra gekozen om duidelijk te maken dat men de mosterd toch vooral uit de noord Engelse industriestad haalde, de thuishaven van onder heel veel meer Joy Division, The Smiths en Oasis. Op hun nieuwe album lijkt Seattle een belangrijke bron van inspiratie. Er is al een tijdje sprake van een grunge-revival, die is met release van Cope een flink stuk dichterbij gekomen.
http://www.youtube.com/watch?v=GeriMrdZCKY
Marlein Parlevliet (Record Store Day)
Zaterdag 19 april is het weer Record Store Day, de jaarlijkse feestdag voor platenkopers, platenverkopers en platenmakers. In zo’n beetje alle popspeciaalzaken in het hele land kan je terecht voor bijzondere in-store optredens van beginnende en/of beroemde bands. Daarnaast hebben de winkels een heleboel exclusieve Record Store Day releases in de aanbieding.
Record Store Day is een Amerikaans initiatief dat vier jaar geleden door Marlein Parlevliet naar Nederland is gehaald. Dat deed zij puur uit liefde voor muziek en een beetje uit eigen belang. Marlein is namelijk een enorme vinylfreak, wier hart sneller gaat kloppen als de naald in de groef daalt. Als mede-muziekfreaks zijn wij Marlein natuurlijk zeer dankbaar voor haar welzijnswerk.
Onze erkentelijkheid willen wij graag uiten door haar te bevorderen tot Stationschef van Pinguinradio.com. Zaterdagavond om 19.00 uur hangt Bazz haar de virtuele ambtsketting behorende bij de functie van Stationschef om de hals en zal hij Marlein vragen hoe, waar en wanneer zij met het muziekvirus besmet is geraakt. De herhaling van Marlein bij Bazz op de Buzz is op donderdagavond vanaf 22.00 uur te beluisteren.
Dit zijn 25 platen die Marlein Parlevliet graag met ons wil delen:
1. Bonnie Prince Billy – I See A Darkness
2. Vercetti Technicolor – Inferno (Xander Harris Remix)
3. Tame Impala – Endors Toi
4. Temples – The Golden Throne
5. Holden – Blackpool Late Eighties
6. Pional – The Shy
7. Jaakko Eino Kalevi – Flexible Heart
8. The Sound – I Can’t Escape Myself
9. Adrian Younge – It’s Me
10. The Horrors – Sea Within A Sea
11. Suuns – Arena
12. Wooden Shjips – Flight
13. Jungle – Busy Earnin’
14. John Maus – Quantum Leap
15. Kourosh – Gole Yakh
16. Alessandro Parisi – Ancient Of Days
17. The Smiths – Still Ill
18. Plastikman – Converge
19. Espectrostatic – Searching The Museum
20. Thee Oh Sees – Minotaur
21. Larry Gus – The Night Patrols (A Man Asleep)
22. Factory Floor – Fall Back
23. Thomas Azier – Ghostcity
24. Chris Isaak – Wicked Game
25. Moss – What You Want
Breton
Het gaat goed met Breton. Het tweede album van de mannen uit Londen heeft al twee sterke singles opgeleverd, Got Well Soon en Envy en met 15 Minutes komt daar nu een derde bij. Zoiets heet een hattrick. Dat Breton vrij breed succes heeft met hun indie-synthi stond niet in de oorspronkelijk bouwplannen. De band, een initiatief van Roman Rappak en Adam Ainger wilde in eerste instantie de kunstkant opgaan, multi media projecten organiseren, interactie bewerkstelligen tussen muziek en beeld. Maar toen kwamen de hits en raakten de visuals op het tweede plan. Voorlopig.