Effi

Op moderne festivals mis je meer dan je meemaakt. Zo ook op Eurosonic/Noorderslag, waar het aanbod veel te groter is dan een eenvoudige sterveling aankan. Dus hebben wij Effi gemist, ook niemand gesproken die de Oostenrijker wel heeft gezien. Dat is jammer, want de man heeft het wel, hoor. Effi is de artiestennaam van Thomas Petrich uit Graz. In de studio doet hij alles zelf, live heeft hij twee secondanten. Effi’s stijl is wat je noemt eclectisch. Hij leent alles wat in zijn kraam te pas komt, van EDM tot reggae en van synthipop tot jazz. Het bindmiddel is alles wat krom is tot rechte liedjes om te buigen. Zoals Muzik, de voorbode van het twee album van Efii, Closer dat we in maart mogen begroeten.

Unknown Mortal Orchestra

Unknown Mortal Orchestra draait om de muze van één man, Ruben Nielsen. Ruben komt uit Nieuw Zeeland, maar is tegenwoordig woonachtig in de V.S. Dat is een betere uitvalsplek om de wereld te veroveren, dan het mooie maar verre kiwi-country. Dat Nielsen de wereld aan zijn voeten zal krijgen, lijdt geen twijfel. In 2010 zette hij een demo online zonder enige informatie. Toen een paar bloggers hem na veel speurwerk te pakken hadden gekregen en hem vroegen naar de naam van zijn project riep hij maar Unknown Mortal Orchestra. Onder die naam verscheen vorig jaar een eerste album waarvan wij het nummer Strangers Are Strange draaiden. Met plezier. We waren dan ook niet verbaasd toen Nielsen begin december met het sterke Swim and Sleep kwam aanzetten. Nu is er een tweede album, II waarvoor menig popkenner nu al een plekje in zijn/haar jaarlijst heeft gereserveerd. Daar op staat uiteraard Swim and Sleep en deze onderhuidse ballad, So At Being In Trouble.

Night Terrors of 1927

 

Helaas kunnen we geen antwoord geven op de vraag wat er voor vreselijks er is gebeurd op een nacht in 1927. Wat we wel weten is dat het de naam is van een nieuw project van twee muzikanten uit L.A. die connecties hebben met o.a. Rilo Kiley, The Elected en Postal Service. Dust & Bones is de opvolger van Watch The World Go Dark dat in ruil voor een emailadres gratis te downloaden is op de site van het duo. Voor Dust & Bones wordt wel 99 cent in rekening gebracht. Voor dat geld krijg je een luxe, om niet te zeggen epische meezinger, die kitscherig had kunnen zijn als de makers niet zo’n goede smaak hadden gehad.

Tim Haars

Tim Haars werd natuurlijk wereldberoemd als New Kid, maar onze man uit Maaskantje kan wel wat meer dan de buurt terroriseren. Hij presenteert kinderprogramma’s, acteert in serieuze series, is een graag geziene gast in een groeiende reeks tv-programma’s en weet waarschijnlijk wie de mol is. Dat en zijn liefde voor en kennis van mooie muziek maakt hem tot een ideale Stationschef.

Bazz ontvangt Tim in zijn buzz zaterdagavond tussen 19:00 en 21:00.

Eerdere afleveringen van Bazz in de buzz vind je in onze Backstage.

Dit zijn 25 favorieten van Tim Haars:

1. The Doors – Riders On the Storm

2. Wu-Tang Clan -Shame On a Nigga –

3. Wu-Tang Clan – Wu-Tang: 7th Chamber, Pt. 2 / Conclusion

4. The Streets – Let’s Push Things Forward

5. Seasick Steve – You Can’t Teach an Old Dog New Tricks

6. The Roots – The Seed

7. Opgezwolle – Eigen wereld

8. Neil Young – Heart of Gold

9. Metallica – The Day That Never Comes

10. Manfred ann’s Earth Band – Blinded By the Light

11. Kanye West – Homecoming

12. Jiggy Dje – Regen op warm asfalt

13. JAY Z & Kanye West – Otis

14. The Hives – Inspection Wise 1999

15. The Hives – Hate to Say I Told You So

16. Black Sabbath – Never Say Die

17. Black Sabbath – Paranoid

18.The Jimi Hendrix Experience – Crosstown Traffic

19. Kubus & Sticks – Hamvraag

20  The Black Keys – Strange Times

21. The Black Keys – Psychotic Girl

22. Beastie Boys – Root Down

23. Arctic Monkeys –  Red Light Indicates Doors Are Secured

24. Mos Def & Talib Kweli – Astronomy (8th Light)

25. Seasick Steve – Whiskey Ballad

Drenge

 

Drenge is niet de eerste, maar wel een van de betere rammelrock bands naar voorbeeld van Black Keys en White Stripes. Ze zijn net als hun helden ook met zijn tweeën. Eoin en Rory Loveless zijn broers en komen uit Sheffield. Hun achternaam hebben ze van een beroemde pornoactrice uit de jaren zeventig, hun bandnaam schijnt Deens te zijn voor jongens. Het duo heeft een deal bij Infectious, het label van Alt-J, maar daar lijken ze dus totaal niet op. Eind deze maand gaan de jongens op tournee in de U.K. met de meiden van Deap Vally, een combi die wij ook wel zouden willen zien.

The Men

The Men: harder, better, faster en stronger dan alle andere pop/punk/rock/psych/garage bands van dit moment. En productiever, want een dezer dagen verschijnt alweer het vierde album in krap drie jaar van het kwintet uit Brooklyn. Van dat album, New Moon is Electric de binnenkomer. Misschien zijn we gewend geraakt aan de ‘wham bam thank you mam’ rock van The Men, maar Electric lijkt wat toegankelijker dan het oudere werk, maar niet minder energiek en zeker niet softer. In maart gaan de mannen op tournee door Europa. In ons land maken ze twee stops, de 17e staan ze in de Paradiso en de 20ste in Doornroosje in Nijmegen.

Half Moon Run

Wij lopen een beetje achter wat betreft de waardering van Half Moon Run. Het Canadese trio is thuis beroemd en in de VS en de ons omringende landen best bekend. Maar we kunnen onze schade inhalen. Op 30 maart staat Half Moon Run in het voorprogramma van Mumford & Sons in de Ziggo Dome en een dag later in een veel intiemere setting in de Bitterzoet in Amsterdam. Devon, Dylan en Connor zijn sinds 2010 full time met muziek bezig. Er staan één album op het scorebord, Dark Eyes. Daarop staan serieuze meerstemmige songs, nummers waaraan je niet kunt afhoren dat de drie muzikanten nog maar net de 20 zijn gepasseerd. Muzikaal is Half Moon Run meer verwant aan (de oude) Radiohead dan aan de Mumfords. Dus als je de band echt wil leren kennen, kan je beter naar de Bitterzoet gaan, dan de Ziggo Dome. Of allebei natuurlijk.

Woodkid

Minder van het zelfde, dat was onze eerste reactie bij het horen van single nummer 3 van Woodkid. Dat bleek dus alleszins mee te vallen. Geholpen door een wederom spectaculaire clip vinden we I Love You toch een prima plaatje. Op Facebook liet Yoann Lemoine a.k.a. Woodkid weten dat zijn debuut klaar is. Een releasedatum is er nog niet maar je kunt het album, The Golden Age wel alvast bestellen. Als de singles/clips een indicatie zijn, is The Golden Age een ouderwets conceptalbum met een thema en een verhaallijn. Vreemd is dat niet voor een man, die tot voor kort zijn geld verdiende met het maken van films, videoclips en commercials. Die carrière staat nu even stil, want Yoann heeft duidelijk het popvirus te pakken. In april gaat hij weer op tournee. Ons land staat niet op het programma, maar wie weet komt hij eind augustus alsnog deze kant op.

Black Rebel Motorcycle Club

Twee jaar geleden overleed de vader van Black Rebel Music Club bassist Robert Been aan een hartaanval. Dat is op zich al mooi k.., maar Been senior was geluidsman van BRMC en het gebeurde net na het optreden van BRMC op Pukkelpop. Na het voorval is de band begrijpelijkerwijze een tijd in retraite gegaan. Die periode van herijking is nu voorbij. BMRC begint aan een nieuw hoofdstuk met de release van Let The Day begin, een cover van een nummer van The Call,  de band van vader Been. The Call was een redelijk bekende band. Hier hadden ze een klein hitje met I Still Believe. Of er nog meer covers op het 7e BRMC album staan is niet bekend, wel kunnen we melden dat de band op 22 maart in de Paradiso staat. En dat dat concert helaas al lang is uitverkocht.

Matthew E. White

De vorige single van de baardige en buikige Matthew E. White was hier op Pinguinradio te horen, maar niet daar buiten. Big Love is al wel door de collega’s opgemerkt. White is een popprofessor die zijn kennis omzet in daden. Zijn favoriete periode is de eerste helft van de jaren zeventig van Randy Newman tot en met Al Green. Matthew maakt Americana met orkest, let niet op de klok en denkt in complete songs, dus niet alleen tekst en melodie, maar ook arrangement en productie. Het is daarom maar goed dat hij een eigen studio heeft, want een album als zijn debuut Big Inner zou onbetaalbaar zijn als hij het in een gehuurde studio had moeten opnemen. Matthew E. White is geniaal maar niet gek.