Category: Nieuwe Muziek

The Growlers is een garage-surfband uit Cosa Mesa in California. De vijf leden wonen in een ‘psychedelic trailer park’ aan het strand van Orange County. Dat is wel zo handig want alle vijf de muzikanten berijden de golven. The Growlers volgen het begin dit jaar verschenen Hung At Heart album op met de langspeel EP Gilded Pleasures. De bandleden zijn aanhangers van het evangelie van Ian Dury: seks, drugs en Rock ‘n roll. En daar over zingen zij.

Hush Hush is een lekker rammelend punky nummer met mooie nonchalante zang van Niall met backup van Aoife. De derde Sister heet Andrew. Het trio komt uit Limerick, Ierland, maar is inmiddels naar Londen verkast, want grote plannen. Sisters is nog helemaal vers, meer dan een toertje als supportact van Big Deal hebben ze nog niet gedaan, de concertagenda is nog vrij leeg en ze hebben nog maar net 1200 likes op Facebook. Hush Hush is dus hun debuutsingle, wat ons betreft eentje uit de categorie veelbelovend.

Young Galaxy vertrok voor de opname van hun Ultramarine album naar het verre Zweden. Ver want de band komt uit Vancouver. Normaal namen ze hun albums op in Montreal, de hoofdstad van de Canadese indiescene. Maar in Zweden woont en werkt producer Dan Lissvik. De Zweed maakte in eerste instantie naam als remixer (o.a. Foals, Haim, Foster The People) maar heeft zich omgeschoold tot producer met Young Galaxy als een van zijn eerste klanten. De noordelijke combi van een Zweed met Canadezen werkt, want Fever is al de derde track die we van Ultramarine draaien.

We Are Standard komt uit Spanje uit het Baskenland eigenlijk, wat niet het zelfde is. Ze zijn samen sinds 2007 en maken indierock met een dansbeat. En humor. Jesus In Her Eyes is geen -zoals je zou denken met zo’n titel en ook nog eens van een band uit het streng katholiek Spanje, sorry Baskenland- religieuze song. De zanger zingt weliswaar dat hij het licht heeft gezien, maar dat is in de ogen van een dame. Mocht je meer willen horen van deze Baskische variant op Madchester rock, dan doe je er goed aan op zoek te gaan naar het album Day.

Max Frost was 8 toen hij begon met gitaarspelen en 12 toen hij zijn eerste optreden deed. Max komt uit Austin, Texas een liberale oase in een reactionaire woestijn. Austin heeft bloeiende muziekscene. Het is vooral country en blues wat daar de klok slaat en ook Max is bedreven in de rootsgenres. Maar hij voegt daar ook modernere invloeden aan toe, met name de nu-soul van acts als Erykah Badu en D’Angelo. Eind vorig jaar verliet Max de universiteit van Austin, waar hij Engels studeerde omdat zijn debuutsingle, White Lies een vlucht nam. Het nummer is nog steeds niet uitgevlogen en inmidddels in Europa aangekomen, waar Max en zijn hit met open armen worden ontvangen. Zoals je van een student Engels mag verwachten, gaat het nummer ergens over: gevoelens van paranoia en de angst om bedrogen te worden. Oftewel de highs and lows van een relatie. Dat is ook thema van de andere prima songs op de debuut EP van Max Frost.

Het wordt bijna traditie, als een band op -1 staat in de Graadmeter, beginnen we met het draaien van een nieuwe single. Zo ook bij London Grammar. Op dit moment staat Strong aan de top, en verschijnt Nightcall nieuw op onze playlist. De stijl van het Londense trio is inmiddels bekend, sfeervolle schemerballads met een female touch. Nightcall wijkt daar niet vanaf met dien verstande dat het een cover is van de bijdrage aan de soundtrack van de film Drive van de Franse electro magiër Kavinsky.

De naam doet anders vermoeden, want best exotisch, maar Rita is Hollands. Ze komt uit Amsterdam, zingt in haar moerstaal in een stijl die gevoed is door klassieke trip hop acts als Portishead en Massive Attack. Luistermuziek dus, verwant aan maar essentieel anders dan Eefje de Visser en Roosbeef. Eén Nederlandstalige indiezangeres maakt nog geen trend, maar bij drie begint het er toch wel op te lijken. Een prima ontwikkeling, die hopelijk navolging vindt bij het andere geslacht.

Breton is een Britse band die opereert op de scheidslijn van indie rock en electropop. Op hun nieuwe single slaat de balans naar het eerst genoemde. Dat zegt echter nog niks over het album, War Room Stories, dat niet lang meer op zich zal laten wachten. Naast een pophart heeft Breton ook een artistieke inslag, de twee oprichters Roman Rappak en Adam Ainger begonnen de band als multimedia project. De visuals kwamen een beetje op het tweede plan toen het duo succes kreeg met remixes voor o.a. Alt J, Lana Del Rey en Local Natives. Sindsdien heeft de muziek de overhand. Je hoort ons niet klagen. Optreden 28 feb. Paradiso.

Hard rock en misschien wel metal is er wat bij Red Fang uit de speakers knalt. Maar zeker niet doorsnee en hersenloos. De rockers uit Oregon hebben riffs, maar ook melodieën en teksten die van humor getuigen. Dat doet ook de clip van Blood Like Cream, een verhaal over zombies die niet op bloed of ledematen uitzijn, maar al het bier willen opdrinken. Muzikaal is Red Fang een kruising tussen Queens Of The Stone Age en Lynyrd Skynyrd. Of zo. Blood Like Cream van het album Whales and Leeches is zo’n nummer dat daken er af doet gaan, rustige rockers aanzet tot wanordelijk gedrag en muurbloempjes tot dansen dwingt. In een periode die gedomineerd lijkt door meisjes met machines, neo-disco en Brabantse dj’s is het goed om te weten dat er ook nog gerockt wordt. En hard ook.