Het gloednieuwe (5e) studio-album ‘Ultra Elektric’ van de internationaal gevierde rockband The Sore Losers (BE) zal op vrijdag 22 oktober via platenmaatschappij Suburban Records verschijnen. Na de eerdere succesvolle singles ‘Yeah Yeah Yeah’ en ‘Amy’ brengt het gepassioneerde viertal vandaag de nieuwe single ‘Heavyweight Champion’ uit, waarvan hieronder de video staat.
Zanger Jan Straetemans: “In een hoek van de Ultra Elektric-studio hangt een verweerde Rocky-filmposter. Op een dag was ik wat dingen aan het proberen in de studio, op zoek naar inspiratie voor onze nieuwe plaat. Ik werd getroffen door die poster, en voelde meteen de drang om een nummer te schrijven over een bokskampioen: drie ronden op het scherp van de snede, dansend over het canvas, druipend van zweet en bloed. Dat beeld liet me niet los, dus ik pakte de dichtstbijzijnde gitaar en dat was het begin van ‘Heavyweight Champion’.”
“We namen de drum op in een grote toiletruimte naast de studio om ze gigantisch te laten klinken. Dat klonk fantastisch, dus hebben we nog een tweede drumbreak ingelast voor de tweede strofe. Het refrein gaat: “Why not? Why not? Why not? Cause nothing much is all he got”. Dat vat het verhaal samen: waar de kampioen vandaan komt, en waar hij zal eindigen.”
Hunter’s Moon is de aanstekelijke eerste nieuwe track van Ghost sinds de EP Seven Inches Of Satanic Panic uit 2019. De indrukwekkende video werd geregisseerd door Amanda Demme.
De ontstaansgeschiedenis van Hunter’s Moon kan worden teruggebracht naar het moment dat Ryan Turek, vice president bij Blumhouse Productions (Get Out, Insidious, The Purge, …), een uitverkochte show van Ghost bijwoonde in 2018. Via Ryan kwam frontman Tobias in contact met de regisseur van de aankomende horrorfilm Halloween Kills en zo geschiedde. Hunter’s Moon wordt gebruikt als soundtrack van deze slasherfilm dat op 15 oktober in de zalen zal te zien zijn.
Het nummer is digitaal te beluisteren en wordt op 21 januari fysiek uitgebracht als 7″.
Dublin art-rock kwintet Silverbacks kondigt hun nieuwe album Archive Material aan en delen het titelnummer van de plaat welke op 22 januari 2022 uit komt bij Full Time Hobby!
Vorige maand maakte de band met “Wear My Medals” bekend voortaan onderdeel te zijn van de Full Time Hobby familie. Het was het eerste nieuwe materiaal van de band sinds de release van vorig jaar veelgeprezen – en Choice Music Prize-genomineerde – debuutalbum Fad. Die single is natuurlijk ook terug te vinden op dit aanstaand album. Ze blijven een element van onvoorspelbaarheid demonstreren in alles wat ze doen. Luister zelf het nieuwste aanbod “Archive Material” en hoor diverse invloeden uit de vorige eeuw, plagende start-stop ritmes en zelfs momentjes met het charme van de Franse taal. De in Parijs wonende zanger en gitarist Daniel O’Kelly geeft verder commentaar op de titel track:
“De eerste demoversie begon met een drumsample uit de opening van Jean-Pierre Massiera’s “Bonne Annee”. Toen we het als een volledige band uitwerkten en Gary het nummer zijn gebruikelijke kick gaf, ging het nummer volledig in Les Baxter exotica-modus.
Toen ik de tekst schreef, stelde ik me een stel regeringsfunctionarissen voor die diep in de grond van hun gebouw in archieven aan het graven waren. Naarmate de nacht vordert, raken ze ongewoon opgewonden door de toegang die ze hebben tot topgeheime informatie die het gewone volk nooit te zien krijgt.”
Het DIY-gehalte hoog houdend en met een knipoog naar de hit op het debuut, is de video door Daniel O’Kelly gemaakt in Dunkirk.
Over het album zegt Daniel: “Ik weet niet meer wie het was, maar ik zag een muzikant die zei dat ze niets zouden schrijven over de pandemie, want wie wil daar iets over horen? Maar ik hoor liever over een gebeurtenis via iemand die het heeft meegemaakt, dan dat iemand er achteraf over schrijft.”
Scherp geobserveerd en levendig weergegeven, is Archive Material evenzeer een ooggetuigeverslag van de menselijke veerkracht als een meeslepende indierockplaat met een gezonde dosis galgenhumor. Meer info is te lezen in de bijlage. Toekomstige historici nemen nota.
De laatste keer dat we nieuwe muziek van Mitski kregen was in 2018 met het album Be The Cowboy. Deze stoere attitude heeft er de laatste jaren voor gezorgd dat alles wat Mitski online doet lijkt te ontploffen op het www.
Mitski maakt een gedurfde terugkeer met ‘Working for the Knife’, een nieuwe single/video die bruist van synth en een gesyncopeerde beat, aangedreven door Mitski’s tenor en productie door oude medewerker Patrick Hyland. “Het gaat over de overgang van een kind met een droom naar een volwassene met een baan, en het gevoel hebben dat je ergens onderweg bent achtergelaten. Het wordt geconfronteerd met een wereld die jouw menselijkheid niet lijkt te herkennen en er geen uitweg uit ziet”, legt Mitski uit. De video, gefilmd in The Egg in Albany, NY en geregisseerd door Zia Anger terwijl Ashley Connor de fotografie regisseert, presenteert een artiest die terugkeert naar dezelfde wrede wereld die haar ter wereld bracht. Mitski’s toewijding aan zowel sonische als fysieke presentatie is volledig zichtbaar – elke spier wordt geactiveerd en doelgericht, en geeft zichzelf over aan het verhaal van de choreografie. Het is dynamisch en ruig met een nieuwe intensiteit die we nog niet van Mitski hebben gezien.
Mitski keert in februari 2022 terug op het podium, in Nederland zien we haar op 5 april bij Paradiso!
De Britse punkrock band Frank Carter & The Rattlesnakes brengt op 15 oktober hun nieuwe album Sticky uit. Op weg daar naar toe is er nog een opwarmertje met de single Off With His Head (feat Cassyette).
Op 25 januari komt de band, die bekend staat om de diepgewortelde ‘shark-sharp’ punkwoede en de grommende ziel van frontman Carter, naar Utrecht voor een concert in TivoliVredenburg.
De stijlvolle indie diva Phoebe Green wordt al enige tijd getipt als ‘Manchester’s next big thing’ en in de gaten gehouden als ‘een van de meest opwindende nieuwkomers’ in Engeland.
Haar debuut EP I Can’t Cry For You (eind 2020) kreeg al de nodige lof, en dankzij haar SXSW showcase eerder dit jaar zijn de blikken nog meer op dit aanstormende indiepop talent gericht.
De nieuwste single heet So Grown Up. Het is het eerste voorproefje op haar (nog aan te kondigen) debuutalbum in 2022.
Op 15 oktober brengt de Nederlandse punkgroep Charlie & the lesbians hun langverwachte debuutalbum Fade uit via Bottom Shelf Records. Fade werd in de Ijland Studio in Amsterdam opgenomen en geproduceerd met Remko Schouten (Bettie Serveert, Claw Boys Claw, Mozes and the Firstborn) en gemasterd door Mikey Young (Amyl and the Sniffers, The Chats, Royal Headache). De nieuwe single Jesus Comes afkomstig van het album gaat vandaag bij ons in première.
Binnen elke ruimte waarin je Charlie & the lesbians neerzet laten ze een blijvende indruk achter –of het nu uw plaatselijke punkrockhol is of het Britse The Great Escape festival. De band zou omschreven kunnen worden als een laaiend ongeregeld projectiel dat de beste elementen van Pixies, Black Flag, Butthole Surfers, Daniel Johnston en Jay Reatard samenperst. Een Charlie & the lesbians show ontvouwt onvermijdelijk in volledige wanorde, waarbij zanger Charlie vaak in een hoop van mensenvlees wordt opgeslokt.
Zo onverwoestbaar en destructief als de band speelt, in hart en nieren is Charlie & the lesbians een hechte familieband. Charlie’s zus Soesja (drums) vormt een koppel met Noortje Pullens (bas) en jeugdvriend Mees Welmers (gitaar) maakt het kwartet compleet. Nadat de band in eerste instantie een verlaten anti-kraakschool tot thuisbasis hadden toegeëigend, vormde het smeulende garagegeluid een ongecontroleerde plaag van opgekropte dagelijkse frustraties. Deze ongebreidelde energie stroomde over op het podium en ontketende zich als een motorfiets die op volle toeren draait.
Veel bands in het huidige stadium van Charlie & the lesbians – halverwege de twintig tot begin dertig – hebben de neiging om hun act op te ruimen en hun dagen van moedwillige vernietiging aan wilgen te hangen. Op hun komende debuut Fade bewijst Charlie & the lesbians echter het tegendeel. De band klinkt nog bruter, hondsdoller en meer ongeketend dan voorheen. Als de dubbele EP Paper Trail Of Happiness een loslopend monster was, is Fade datzelfde monster gemuilkorfd in gevangenschap, klauwend tegen de muren en het plafond. “Deze plaat gaat heel erg over volwassen worden”, vertelt Charlie, “en over de verschillende transities die je maakt in het leven en hoe die in elkaar overlopen.” Die transitie manifesteert zich zowel in de teksten als in de arrangementen. De nummers zijn grootser en gelaagder geproduceerd.
Quote over de nieuwe single Jesus Comes: “Een vreemde verwoording van volwassen en ouder worden. Jezus wast je zonden weg, de oude streken die je probeert te verleren. Maar wanneer je telkens weer terug valt in oude gewoontes probeer je de zonden te verbergen. Het gaat over het accepteren dat iedereen demonen heeft, en dat ze je niet verlaten als je ze weg probeert te stoppen.”
In 2017 werd Charlie & the lesbians geselecteerd voor rondreizend festival De Popronde en sindsdien speelde de band op festivals als The Great Escape, Noorderslag, MENT, Paaspop, Left Of The Dial, Motel Mozaique, Le Mini Who? en Loose Ends. Daarnaast hebben ze voorprogramma’s verzorgt voor onder andere Ty Segall, Sheer Mag, Together Pangea en Oh Sees.
Alt-rock superster Courtney Barnett brengt op 12 november haar derde studioalbum Things Take Time, Take Time uit. Hiervoor heeft ze nauw samengewerkt met producer/drummer Stella Mozgawa (Warpaint, Kurt Vile, Cate Le Bon). Na de eerste twee singles Rae Street en Before You Gotta Go, heeft de Australische singer-songwriter de track Write A List Of Things To Look Forward To uitgebracht.
De alternatieve rockband Palace uit Londen kondigt vandaag hun derde album Shoals aan dat op 21 januari zal verschijnen. De aankondiging wordt vergezeld van een nieuwe single en video ‘Lover (Don’t Let Me Down)’.
De band zal komend voorjaar ook hun grootste tour tot nu toe spelen, inclusief een optreden in Paradiso in Amsterdam op 6 maart 2022.
In grote lijnen is Shoals een plaat over het leven met – en het verwerken van – angst en worden er belangrijke thema’s zoals het onderbewustzijn, dromen en existentialisme aangekaart. In 12 meeslepende nummers wordt er op interessante wijze over enkele grote levensvragen nagedacht.
De titel van het album is geïnspireerd op het schijnbaar onvoorspelbare gedrag van een school vissen, dat snel kan veranderen op dezelfde manier als onze angsten en zorgen voor de wereld om ons heen.
Zoals frontman Leo Wyndham uitlegt: “Het album verkent en bevraagt wat tastbaar is – wat er echt toe doet, alsook het hiernamaals en de angst daarvoor. De angst om te bestaan en de angst om te sterven.”
Over Palace
Leo Wyndham, Matt Hodges en Rupert Turner brachten in 2014 hun veelgeprezen debuut-EP Lost In The Night uit, gevolgd door de Chase The Light EP het jaar daarop. Hun debuutalbum So Long Forever verscheen in 2016 en het tweede album Life After werd uitgebracht in 2019.
Life After (2019) is een plaat met een duidelijke boodschap van hoop. De 11 melodieuze tracks, waaronder het hartverscheurende Heaven Up There, zijn uiteindelijk het geluid van de band gaan definiëren. Palace speelde op een aantal van ‘s werelds grootste festivals waaronder het hoofdpodium van Latitude en Glastonbury. In Nederland was de band te zien op Lowlands en in concertzaal TivoliVredenbrug in Utrecht.
Met een groot aantal nieuwe tourdata voor 2022 en zo’n 1,4 miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify, is Palace klaar om hun weg omhoog verder te zetten langs de beste podia over de hele wereld.
Het album Shoals verschijnt digitaal en fysiek op 21 januari 2022. De nieuwe single Lover (Don’t Let Me Down) is nu uit.
In samenwerking met regisseur Marnix Ruben (De Overkant, Quarterlife) is er gekozen voor een onorthodoxe benadering; half functionerende 8mm camera’s uit de jaren 70 met schimmel achter de lens waarvan de motor met enige regelmaat weigerde of ronduit de film in tweeën brak, het eindresultaat pas zichtbaar na ontwikkeling in een laboratorium, een diverse verzameling niet te regisseren dieren en dit alles vastgelegd op de mysterieuze locatie te Kasteel Borluut. Dit in combinatie met een band die volledig is aangekleed door gerenommeerde Vlaamse film kleedster Charlotte Willems, die recent nog een film van Brian DePalma van kleding voorzag, heeft geleid tot een bijzondere videoclip die een nieuw niveau van professionaliteit tentoonstelt bij de piepjonge Rotterdamse indieband Indigo Pastel.
