Category: Videoclip

Angel Olsen – Whole New Mess

Whole New Mess volgt op All Mirrors, Olsen’s grootse meesterwerk uit 2019. Minstens negen van de elf nummers op Whole New Mess moeten bekend voorkomen bij iedereen die All Mirrors heeft gehoord. “Lark,” “Summer,” “Chance” – ze zijn er allemaal, tenminste in een of andere skeletvorm en met iets andere titels.

Hier hebben we meteen de ultieme test, wie leest deze tekst en wie gaat luisteren zonder te lezen? In het meest waarschijnlijke tweede geval, toch nog eens nalezen wat er eigenlijk stond…. Geef maar toe en gun ons dat lolletje!
Laten we duidelijk zijn, dit zijn niet de demo’s voor All Mirrors. In plaats daarvan is Whole New Mess zijn eigen plaat met een eigen onbeweeglijke sfeer.

Daar waar de weelderige orkestarrangementen en de filmische reikwijdte van All Mirrors het geluid zijn van Olsen die haar littekens voorbereidt zodat de rest van de wereld het kan zien, is Whole New Mess het geluid van haar oorspronkelijke verwondingen die nog vorm zoeken, wat logisch is bij het verwerken ervan. Om Whole New Mess op te nemen zocht Olsen een ruimte waar, zoals ze het uitdrukt, “vulnerability exists.” Ze vestigden zich in The Unknown, de katholieke kerk die Phil Everum van Mount Eerie en producer Nicholas Wilbur ombouwden tot een opnamestudio in het kleine stadje Anacortes, Washington.

Whole New Mess wordt naast All Mirrors beschouwd als een aangrijpende en puntige herinnering dat nummers meer zijn dan louter verzamelingen van woorden, akkoorden en zelfs melodieën. Het zijn webben van stemmingen en momenten en ideeën, kwaliteiten die van maand tot maand kunnen veranderen en die net zoveel kunnen zeggen als de perfecte progressie of een voortreffelijk akkoord. In die zin zijn deze 11 nummers – eenzame, openhartige en onwankelbare onderzoeken naar hoe het is om lief te hebben, te verliezen en te overleven – geheel nieuw.

Silverbacks – Up The Nurses

In de pre-postcorona tijd zou dit zomaar eens de plaat kunnen worden waar heel veel mensen zin in hebben. Eigenlijk wil je deze band live zien, tot die tijd kun je gelukkig ook in de gemiddelde woonkamer dansen en springen.

Silverbacks is explosief, vindingrijk, catchy en to the point. Hun riffs zijn doodeenvoudig maar o zo effectief. Dan prikken simpele gitaarmelodietjes fijntjes door een ander gitaarlijntje heen en de opwinding en opzweperij die dan ontstaat is ongekend. Zoals zoveel Ierse bands speelt Silverbacks een riskant spel waarin fatalisme, literatuur, opstandigheid en alle kleuren geestelijke middelen een voorname rol spelen.

Ze wonen in Dublin en zijn verwant aan Girl Band, Fontaines DC, The Fall, Franz Ferdinand, Art Brut, Idles, Shame en The Murder Capital. Op dit album hoor je daar nog wat vleugjes Blondie, Pavement, Parquet Courts, The Cribs, Bowie en Iggy Pop bij. Natuurlijk is Thin Lizzy ook nooit ver weg. Op “Fad” zijn de vingerafdrukken van een band te horen die zich een weg baant door de overblijfselen van de dag, kijkend wat er te ontdekken is.

Silverbacks stond in januari 2020 al op Eurosonic.

TTRRUUCES – The DISCO

Veel zomersers dan TTRRUUCES wordt het waarschijnlijk niet in 2020. Er gebeurt zoveel in het nummer dat je bijna kunt spreken van een potpourri. Stel je voor dat Beck’s Loser een Winner was, gezongen door zijn zus en geproduceerd door Manu Chao. Zo iets.

TTRRUUCES is een duo. De vrouwelijk helft heet Natalie Findlay en is Brits. Natalie kennen we nog als de stevig rockende Findlay. Haar single Your Sister is een oude IJsbreker. Daarna werd het stil rond miss Findley. Nu weten we dus waarom. Ze heeft een partner in crime gevonden.

Hij luistert naar de schone naam Jules Appolinaire en komt uit inderdaad Frankrijk. 

De ex-IJsbreker I’m Alive staat op het onlangs verschenen debuutalbum van TTRRUUCES dat ze zelf omschrijven als een popopera over Sad Girl Sadie en Lost Boy Syd. Afgaand op I’m Alive krijgen ze elkaar aan het eind. Nu is er een opvolger; The DISCO. En de clip is net zo vrolijk en dansbaar als je zou verwachten.

Natalie en Jules hebben hun album over een periode van acht maanden opgenomen in een huis in Bretagne. Ze spelen alle instrumenten zelf en traden ook op als producer. De mix lieten ze over aan Alan Moulder die we kennen van o.a. Jesus & Mary Chain, Arctic Monkeys en Foals) en het masteren aan monsieur Chab die deed eerder deed voor o.a. Daft Punk en Christine & The Queens.

Mt. Atlas – Old White Man

Limburgse herriemakers Mt. Atlas begeeft zich doorgaans op de rand van fantasie en absurdisme maar op dit moment haalt de realiteit ze in. Er mag geen misverstand over bestaan dat de nieuwe single ”Old White Man” een duidelijke en transparante boodschap weergeeft; teleurstelling, woede en absoluut toe aan verandering. Het nummer scheurt, schreeuwt, zwelgt, verdelgt en vormt een mantra voor de zeitgeist. ”Old white man, your world is about to change”.

The Arthurs – Something With Oceans

The Arthurs is an alternative/indie rock band from Amsterdam/Rotterdam (The Netherlands), formed around Dutch singer/songwriter Robin den Drijver. The band distinguishes itself by its’ own unique style and sound. Listening to their melodic, dynamic, raw, beautiful, aggressive, dreamlike and always heartfelt music, will be worth your while.

 

Their debut album ‘When I’m Sane’ (2017) received positive Dutch press reviews, like the Popunie describing it as a ‘very strong debut and the perfect ticket to the biggest festivals.’ Den Drijver recorded almost all of the instruments on the album himself in his living room, accompanied by drummer Jetske Blonk.

 

Anno 2020, the lineup includes drummer Blonk, lead guitarist Dylano Hahury and bass player Martin Memelink. The band is currently recording their second album, this time as a full band, which will be released December 2020.

 

The Arthurs played notable Dutch venues and festivals and shows in Belgium and England. The band was scheduled to perform on the Bevrijdingsfestival on Dutch Liberation Day in May 2020, a big festival in The Netherlands (unfortunately cancelled because of Corona). April 2021, The Arthurs will support English legendary political new wave band Fischer-Z in De Boerderij, Zoetermeer, The Netherlands.

 

December 2019, the band released their first single and video for their second album: ‘Leave this Town’. A second one, ‘Red Letter Days’, a collaboration with Dutch actress and singer Kiki van Deursen, was released February 2020. This single received positive national (for example “Video of the Day” at Penguin Radio) and international press attention, especially from UK-based reviewers, like It’s all Indie (“The track is an absolute wonder, a real gem……it won’t be that much longer before the band goes international and captures their hearts) and Nova Blog (“Their music reflects a sense of musical completeness and expressive maturity, that has few equals”).

 

A third single, ‘Void’ was released April 2020. American blogger The Static Dive described it as “the mix of reverberated, moody vocals and high volume, melodic guitars reminds me of some of the best psychedelic and goth bands of the 80’s and 90’s. There are hints of The Church, Dinosaur Jr and Bauhaus. But The Arthurs definitely put their own spin on the sound. In the end, their brand of hypnotic Rock is all their own.”

 

July 17th 2020, The Arthurs released a fourth single and music video: “Something with Oceans”.

 

The Arthurs show their ambition with a strong live performance, like the Dutch Jitters Blog mentioned in their Westerpop Festival review, calling them ‘a unique indie rock band, different from others, that grabbed our attention to the stage immediately’ and is often predicted a great future.

Luwten – Airport

Luwten is een controlfreak. En perfectionist. Daarom vallen er best wel lange witjes tussen haar releases. Wat ze doet moet goed zijn en haar lat ligt hoog. Gelukkig wordt het nooit helemaal stil. Terwijl de fans geduldig wachten op nieuwe muziek van Tessa ‘Luwten‘ Douwstra zelf verrijkt ze regelmatig het werk van anderen met haar inspirerende aanwezigheid. Zo is ze te horen op recente albums van De Staat, Klangstof en San Holo.

Airport is een glanzende elektropop track, arty maar niet gekunsteld. Poppy maar niet popi. En natuurlijk weer machtig mooi gezongen.

Luwten lijkt het niet in zich te hebben om ooit van de daken te gaan schreeuwen, maar Airport is al een stuk minder introvert dan de songs op haar debuutalbum uit 2017. En tja airport, een aparte locatie dit jaar..

Matt Berninger – Distant Axis

Vandaag brengt Matt Berninger de single Distant Axis uit, afkomstig van zijn aanstaande album Serpentine Prison. De frontman van The National schreef het nummer in samenwerking met Walter Martin (The Walkmen). De twee ontmoetten elkaar voor het eerst in 2015, toen The National samen met The Walkmen in de zuidelijke staten van de VS optrad. Naast vriendschap ontstond er ook een creatieve connectie en deze track is daar het resultaat van. Eind mei bracht Matt Berninger de eerste single van het nieuwe album uit. Onder andere Pitchfork en Rolling Stone schreven vol lof over de titeltrack, die werd geproduceerd door Booker T. Jones.

Washed Out – Time to Walk Away

Washed Out is Atlanta-based producer/songwriter/multi-instrumentalist Ernest Greene. Voor dit 4e album is Ernest terug bij de Sub Pop familie. Purple Noon is geschreven, opgenomen en geproduceerd door Greene zelf, de mixen zijn verzorgd door frequent samenwerkingspartner Ben H. Allen (Paracosm, Within and Without). Op de productie van het album volgde een korte periode van schrijven voor andere artiesten (met name met Sudan Archives op haar debuut Athena), waardoor Greene voor het eerst genres als R & B en moderne pop kon verkennen. Deze helderdere, robuustere geluiden vonden hun weg naar de nummers van Purple Noon en markeren een nieuw hoofdstuk in de groei van Greene, zowel als producer als songwriter.

De kusten van de Middellandse Zee inspireren Purple Noon en Greene was al maanden aan het plannen een videoclip voor de single Too Late op te nemen. “My inspiration was a Mediterranean sunset I saw late last year, and the plan was to shoot on the coast of Italy with a team of UK and European collaborators. As we got closer to the shoot date, word about the severity and the speed of the virus started becoming daily news, and it became clear it wasn’t going to happen the way we’d planned. We tried to move the shoot several times (to Malta, Croatia, Spain, and eventually the UK), and one after another, countries shut their borders. Seeing Italy hit so hard was especially difficult to see.

I put up an IG post asking for fans to help me come up with the raw footage I had in mind – those first few days, as I was going through photos of my trips and tours, the memories of traveling and experiences I’d had took on a new significance. I wanted the video to capture those same moments for other people in their lives, and give us all an excuse to remember what it’ll look like again when it passes.

 

I went in thinking if I got 100 clips, I’d have enough to make the video I wanted to make. 30 minutes in, I had the 100 clips, and a few days in, I had over 1,200 clips – from London, Bali, Okinawa, Ann Arbor, Dubrovnik and a few hundred other places around the world. It was pretty amazing for me to see the vids and pics flood in like they did.”

Of je nou op vakantie gaat of niet dit jaar, zet dit album op, sluit je ogen en droom weg naar je favoriete bestemming….

Nana Adjoa releases new single “No Room” and announces debut album

Nana Adjoa releases her latest single, “No Room.” The track finds Nana considering the empty space that often fills vacant conversation, stating that the track is about, “Talking; talking too much about nothing. Just filling the room or the conversation with fillers. Creating a false sense of security and control of the moment, while simultaneously killing it. Leaving nothing to discover, no room to get to really know someone or experience something new.” 

 

“No Room” is joined by a compelling visual that traces the cacophony of noise one may feel inside the head as a result of continuous external opinions, judgements, or hollow conversations. Moreover, the video is a graceful nod to Nana’s Ghanaian heritage. Creative Director Rudy Asibey says that, “The vision was to bring Nana’s duality in culture and music together. Her name stands for so much more in Ghanaian culture. Nana means king/queen and Adjoa is her day name (‘Monday’), which stands for peacemaker. For me, Nana’s music is a journey to finding the answers to life. Nana guides us with music to help us find those answers. I wanted to bring that journey to life in the visuals. In this video, we see more of her Ghanaian culture and a journey to finding self—even though people want to put you in a box or want you to become someone else. In the end, she chooses herself. As Nana’s name represents, I hope her music guides people to choose for themselves, to learn more about their heritage in order to gain learnings from heritage and grow. Especially in these times, it is important to know where you’re from, in order to know where you’re going. We could all use a peacemaker.” The visual delivery was furthermore amplified by Video Director Robbert Doelwijt Jr., who noted, “I relate to Nana’s message about small talk not providing us with enough room for imagination. So it was fun translating that into this video that almost feels like one continues sequence, because of the wipe transitions and match cuts. At the end of the day I wanted the video to show Nana on her way to find room to be creative, despite the things holding her back.”

 

“No Room” furthermore marks the announcement of Nana’s debut album, Big Dreaming Ants, set for a September 24th release. The timing of Big Dreaming Ants feels auspicious. As the world seemingly unfolds around us, Nana quietly ponders identity, questioning authority, online provocation and digital clashes, and the meaning (and inherent tension) of national identity or pride. 

 

The track follows a warm reception to previous singles “She’s Stronger,” which was released on Future Classic’s Wilder imprint, and “Throw Stones.” “She’s Stronger” was selected to be KCRW’s “Today’s Top Tune” and received positive reviews from the likes of Cat Power, Toro y Moi, and Vulfpeck. With regards to “Throw Stones,” C-Heads Magazine proclaimed that, “everything about this track is simply magic,” whilst The Voice Newspaper wrote: “Producing a sound that is rich in tonal textures and is as intimate as it is expansive…this young lady is set to be your new favourite artist you didn’t know about.”