Het opwindende L’objectif uit Leeds brengt hun gloednieuwe single (en video) uit genaamd ‘Same Thing’. L’objectif zijn klasgenoten Saul Kane (zang, gitaar) en Louis Bullock (drums) – die op 12-jarige leeftijd voor het eerst een band vormden – Ezra Glennon (bas) en Dan Richardson (gitaar). ‘Same Thing’ laat een nieuwe, robuuste kant zien van L’objectif. De jonge vrienden – geen van allen ouder dan 18 jaar – hebben een gedeelde liefde voor jazz, funk, hiphop, punk, postpunk, en bijna alles daartussenin. De band krijgt in de UK al veel support van o.a. The Sunday Times (Breaking Act), The Observer (as a One to watch), BBC Radio 1 Next Wave, NME First On en diverse radio dj’s.
Category: Videoclip
Sunflower Bean – Who Put You Up To This?
Het New Yorkse drietal Sunflower Bean oogstte veel succes met hun laatste album Twentytwo In Blue uit 2018. Ze scoorden hitjes met o.a. Twentytwo, Come For Me en Moment In The Sun.
Op 6 mei komt hun 3e album Headful Of Sugar uit en tegelijk met de aankondiging is de 1e single Who Put You Up To This verschenen.
SOAK – last july
Bridie Monds-Watson, alias SOAK, heeft onlangs hun derde album If I Never Know You Like This Again aangekondigd. Het wordt uitgebracht door Rough Trade Records op 20 mei 2022. Luister naar een nieuwe track “last july” en bekijk de bijbehorende video die is gemaakt door Ellius Grace, met in de hoofdrol Bridie en hun partner. “If I Never…” is het vervolg op Grim Town uit 2019 en SOAK’s voor Mercury genomineerde debuutalbum uit 2015 Before We Forgot How to Dream.
Bridie Monds-Watson (hen/hun) van SOAK heeft hun leven vanaf jonge leeftijd onophoudelijk in foto’s en video vastgelegd. “Ik haat het idee om ouder te worden en te vergeten, of een gezin te hebben en niet in staat te zijn om een herinnering of een gevoel perfect uit te leggen. Ik wil me altijd precies herinneren hoe ik me op een bepaald moment voelde’, legt Bridie uit. Het is dan ook volkomen logisch dat If I Never Know You Like This Again bestaat uit wat Bridie ‘song-memories’ noemt. Na veel van het nieuwe album te hebben geschreven tijdens de pandemie, toen de tijd op zijn langzaamst voelde, maakte Bridie’s obsessieve behoefte om elk hoofdstuk van hun leven te documenteren als een wonder van het alledaagse.
Naast Tommy McLaughlin (hij/hem) die al lang samenwerkt met Bridie, schreven de twee het grootste deel van het album samen terwijl ze obsessief luisterden naar indiebands als Broken Social Scene en Pavement en het klassieke album The Bends van Radiohead. Ze werkten aan dit nieuwe, door riffs geleide geluid uit het midden van de jaren 90, “nerding out on guitars and pedals like moronic bros” voordat ze het met de rest van de band opnamen in Attica Studios in Donegal. Eerdere SOAK-albums waren ofwel op afstand opgenomen of door slechts twee mensen, maar “If I Never…” ziet alle leden van SOAK tegelijkertijd in de studio. Na het grootste deel van de pandemie van elkaar weg te zijn geweest, was het belangrijk om de plaat als band te maken, en de vreugdevolle energie om iedereen weer in dezelfde ruimte te hebben is voelbaar.
Op If I Never… worden de briljante melodieën van SOAK volledig in de schijnwerper gezet. De lead single ‘last juli’ bevat een meesterlijk afwijkende vocale set tegen bezwijmende gitaren, waardoor een weelderig popnummer ontstaat dat niet zou misstaan in de aftiteling van een coming-of-age-film uit de jaren 90. Tekstueel slaagt Bridie erin zowel speels als zelfbewust te zijn. Het idee van identiteit staat centraal in de plaat en Bridie’s teksten zijn even persoonlijk als universeel. “Dit album is het meest accurate beeld van mij. Ik voelde helemaal geen druk, het was bijna alsof ik aan het razen was terwijl ik aan het schrijven was. Toen ik naar het verleden keek, was het alsof ik een grote bingomolen had van al mijn recente herinneringen, de willekeurige selectie die daar uit kwam rollen, zou ik oppakken. Het heeft me geholpen om mijn verleden te verwerken.” Door gebruik te maken van hun specifieke ervaringen, is het resultaat een plaat die diep herkenbaar en sprankelend is, terwijl het de ups en downs van hun reis doorkruist om een volledig gerealiseerd persoon te worden.
Calexico – El Mirador
Calexico’s Joey Burns en John Convertino keren in 2022 terug met hun lumineuze tiende studioalbum, El Mirador; een hoopvol, caleidoscopisch baken van rock, bluesy overpeinzingen en Latijns-Amerikaanse klanken, dat op 8 april via City Slang wordt uitgebracht. De band deelt de eerste single en titeltrack van de plaat, samen met een geanimeerde video van regisseur Elefanto en MERO ESTUDIO.
Het album schommelt tussen beklijvende woestijnnoirs en uitbundige impulsen van cumbia en Cubaanse hints. Het is doordrongen van verlangen, hypnotiserende baslijnen en zorgvuldig opgebouwde percussie zorgen voor een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Het titelnummer “El Mirador” roept beelden op van een vuurtoren, die in de nacht naar verloren zielen wenkt, zoals je in de video terug ziet.
De band zal dit voorjaar voor het eerst sinds 2018 door Europa touren, op 3 mei treffen we Calexico in Nijmegen bij Doornroosje, op 10 mei bij Paradiso in Amsterdam, het nieuwe album op zak. El Mirador kwam samen in de thuisstudio van oud bandlid Sergio Mendoza in Tucson, Arizona, en werd opgenomen in de zomer van 2021. Het blijkt een van hun meest meeslepende en grillige producties tot nu toe te zijn geworden.
Burns en Convertino treden al meer dan 30 jaar samen op, delen een diepe liefde voor jazz en bouwen meestal nummers op bas en drums. Zoals we van Calexico gewend zijn, benadrukt de band de unieke sociale en taalkundige kruispunten aan de grens tussen de VS en Mexico en de prachtige mogelijkheden van een grenzeloze wereld. Maar al die jaren later bewandelt Calexico nog steeds nieuwe wegen. El Mirador laat een zonniger kant van de band zien en snijdt door twee jaar pandemische mist met een explosie van dansbaar optimisme. Het album, dat samen met Sergio Mendoza (toetsen, accordeon, percussie) is geschreven en opgenomen, borduurt voort op langlopende invloeden van cumbia, mariachi, ranchera’s, corridos en de overvloed aan diaspora-geluiden die in het zuidwesten floreren.
“Ik speel al ongeveer 15 jaar met Calexico en ik bewonder de constante zoektocht van Joey en John naar nieuwe geluiden”, zegt Mendoza, wiens nieuw gebouwde thuisstudio een toevluchtsoord voor de band werd. “Na zoveel albums,” voegt hij eraan toe, “ben ik echt trots dat we samen iets zo fris hebben kunnen bereiken.”
De rijke mengelmoes van invloeden, met complementerende bijdragen van dichter Pieta Brown en achtergrondzang door Sam Beam van Iron & Wine, voeren de luisteraar op El Mirador mee naar een met papel picado versierd achtertuinfeest, vertelt een universeel verhaal van veerkracht. El Mirador is zowel een uitkijkpunt als een baken in het donker; een kans om te reflecteren, na te denken over onze verbindingen met de aarde en haar mensen, en hopelijk een pad voorwaarts te verlichten. Na tientallen jaren onderweg is Calexico’s muziek grenzeloos en romantisch, nog steeds starend naar de horizon op zoek naar hun volgende avontuur.
“El Mirador is toegewijd aan familie, vrienden en de gemeenschap”, zegt Burns; zanger, multi-instrumentalist en medeoprichter van Calexico. “De pandemie benadrukte alle manieren waarop we elkaar nodig hebben, en muziek is mijn manier om bruggen te bouwen en inclusiviteit en positiviteit aan te moedigen. Dat gaat gepaard met verdriet en melancholie, maar muziek zorgt voor verandering en beweging.”
Popwarmer: Sevdaliza – High Alone
De internationale, Rotterdamse (met Iraanse roots) artpop zangeres komt heel binnenkort (25 februari) met haar nieuwe EP Raving Dahlia. De single daarvan is de sterke song High Alone. En weer een bijzonder nummer, zoals we haar kennen van haar intrigerende videoclips, markante verschijning en hoe we Sevdaliza vorig jaar beter leerden kennen in het tv-programma Zomergasten. High Alone baseert zich op een elektronische beat, bijna triphop-achtig, die zeer verslavend werkt.
Moderat – F4ST LAND
Meer dan zes jaar zijn verstreken sinds het laatste MODERAT-album III (door Pitchfork omschreven als “een must-hear voor gevoelige elektronische soulliefhebbers”) werd uitgebracht. Nadat de band de over de hele wereld de hitlijsten, bestormde en ze in Berlijn een uitverkochte homecoming-show voor voor 17.000 mensen speelden, ging de band in 2017 op pauze. En nu is MODERAT terug. Vandaag lost de band de eerste single FAST L4ND – de eerste nieuwe muziek van de band sinds 2016 – van het aankomende vierde album MORE D4TA, dat uitkomt op 13 mei 2022. Na elkaar meer dan twee jaar niet te hebben gezien gingen Sascha Ring aka Apparat en Gernot Bronsert en Sebastian Szary van Modeselektor terug de studio in en creëerden ze een album dat niet per se dansmuziek is, maar eerder iets dat helder schijnt in het donker van de nacht. ‘FAST L4ND’ zet de toon voor wat je mag verwachten van ‘MORE D4TA’ – een trip in MODERAT’s eigen unieke geluidswereld, een plek waar emotionele pop en uitwaaierende elektronische soundscapes hand in hand gaan.
Dehd – Bad Love
Op 27 mei brengt het uit Chicago afkomstige indie rock trio Dehd hun nieuwe studioalbum Blue Skies uit via Fat Possum. Het album werd in hun thuisstad Chicago opgenomen door de zanger en gitarist van de band Jason Balla. Het album werd gemixt door Craig Silvey (Arcade Fire, Portishead, The National) en gemasterd door Heba Kadry (Björk, Slowdive, Cate Le Bon).
De eerste single Bad Love is nu uit.
Dehd’s vierde album Blue Skies (en de eerste die verschijnt bij Fat Possum) biedt opnieuw een schok van tijdige hoop, maar met twee keer zoveel kracht. De 13 liedjes op het album voelen als zaklampen in het donker, die erkennen hoe moeilijk alles kan zijn, van liefde en seks tot leven en sterven, terwijl ze de inspiratie halen uit hun eigen ervaringen.
Het enthousiaste ontvangst van Flower of Devotion gaf Dehd toegang tot meer middelen – budgetten, studio’s, producenten. Maar in plaats van iets nieuws te zoeken, investeerden ze in zichzelf, hun proces en hun diepe geloof in wat ze altijd al deden. Ze boekten dezelfde studio waar ze Flower of Devotion hadden opgenomen, maar verdrievoudigden hun verblijf, zodat ze de tijd hadden om met arrangementen te spelen en zich te laven aan een wonderland van drummachines en synthesizers.
Jason Balla heeft in de loop van Dehd’s carrière aan zijn sporen als producer gewerkt, dus dit was een kans om zich uit te leven en te verkennen. Eric McGrady dacht na over wat hij als drummer nog meer kon laten horen door lagen toe te voegen aan de dreunen uit zijn verleden. En Emily, die toegeeft dat het maken van platen altijd al een emotioneel slopend proces is geweest, concentreerde zich op het aanwenden van haar ontembare energie, door haar kracht in deze nummers te laten vloeien zonder erdoor te worden overmeesterd. Dehd gaf zichzelf de ruimte om fouten te maken en om een statement te maken. Blue Skies is hun aangrijpende, verlossende en intens grappige testament van vertrouwen in jezelf en jezelf te pushen.
De teksten zijn scherper en slimmer op Blue Skies. De harmonieën en ritmes zijn verfijnder en doordacht. De sfeer is dieper, de schommelingen ertussen inspirerender. Maar dit is nog steeds Dehd, alleen wilder en wonderbaarlijker dan ooit tevoren. ‘This is all we get,’ schreeuwt Emily in de laatste regels van de plaat, tijdens een lied over dingen in perspectief zien om ons aan te moedigen om meer in het nu te leven, ‘Best to take the risk.’
De triomfantelijke eerste single Bad Love is een golf van zelfbevrijding, Emily die de leiding neemt in een anthem over het toegeven van je fouten, het zoeken naar vergeving, en het vinden van een weg vooruit. “Bad Love is about recovering from love addiction and making a decision to stop choosing and aligning with people who aren’t your energetic match. I wrote it for myself and for everyone who needed to hear a song about choosing new forms of love. it’s about chasing a relationship with oneself rather than an unhealthy one, one that just doesn’t quite fit, or a codependent one. everyone experiences loneliness and everyone needs connection. i wished to reclaim loneliness for myself and others as something not embarrassing or to be a kept dark secret. i wanted to embrace loneliness and being alone, alchemizing it with friendship and behaviors with self that don’t involve romance or sex.” Bekijk die video hieronder.
Afterpartees – Family Names
Family Names is de nieuwe single én de titeltrack van het nieuwe Afterpartees-album en laat daarmee de band in optima forma horen. Het derde album van de Limburgers verschijnt op 25 maart. In April presenteert Afterpartees het album met vier release-shows; in EKKO Utrecht, Rotown Rotterdam, Stroomhuis Eindhoven en De Bosuil in Weert.
De nieuwe single van Afterpartees is een opbeurend en catchy popliedje over een onontkoombaar feit van het leven: iedereen heeft familie. Want familie is voor altijd, en dat is fijn of verschrikkelijk of ergens daartussenin. Qua tekst en thema ligt het liedje in het verlengde van Life Is Easy track Call Out Your Name, niet dat de band nu aan arrogante conceptalbums of word-building werkt, maar dit is eerder een logisch vervolg: waar het ene liedje ging over de voornaam, gaat Family Names over de achternaam, familie, kinderen en de de soms vreemde gewaarwording van verjaardagen, familiedagen, ooms, tantes en het bij elkaar horen.
Maar laat deze emotionele bagage je enthousiasme voor dit liedje alstublieft niet temperen: er is namelijk genoeg te waarderen aan deze vrolijke popsong – van de catchy riffs tot de marcherende drums, het sferische (red: sferisch betekent bolvormig, je bedoelt mysterieus of zo) intermezzo en het panisch einde vol uit de bocht vliegt, Family Names is een liedje voor je zondagmiddagwandeling of de zenuwinzinking na een vaderlandse kringverjaardag.
Geniet er van, de band is er trots op.
Voor hun derde album hebben Afterpartees de touwtjes zelf in handen genomen. Geen managers, geen deadlines, geen niks. Vijf broers die samen muziek maken. Ze bouwden een studio in een paardenstal (lees: blokhut) ergens in de bossen van Horst en zetten daar in drie weken het album op tape.
Family Names is een ode aan saamhorigheid, vriendschap en eten. Mooie liedjes over de onmogelijke dingen in het leven, zoals optochten die nooit ophouden en het voor altijd bezoeken van je stamkroeg. Met klanken van de Limburgse zandgrond catchy powerpop uit de jaren 80, met juichende koortjes en killer gitaarriffs (aldus de gitarist). Een album voor de zomer en de herfst, voor familiebijeenkomsten en eenzame wandelingen.
Afterpartees komt uit Horst, Limburg. Door vrienden en vijanden bestempeld als de leukste liveband van het land. Nooit beschreven als de best geklede band van Nederland, maar dat daargelaten. Ze speelden op elk denkbaar festival (waaronder Pinkpop, Best Kept Secret, Into The Great Wide Open en Lowlands) en hebben bijna altijd goede zin.*
Muzikaal schuilt Afterpartees ergens tussen Iggy Pop, The Strokes, Parquet Courts, Jonathan Richman en Blondie. Melodieuze powerpop met een goed oor voor hooks. Soms onbeschaamd mooi of onbesuisd hard. Liedjes voor festivals en gesloten rookhokken. Zingend de kerk in. Afterpartees zijn terug.
Het album Family Names komt 25 maart uit via AT EASE. Vanaf nu beschikbaar als pre-order op cd en vinyl.
Sharon Van Etten – Porta
Vandaag brengt Sharon Van Etten “Porta” uit, een krachtige nieuwe single met video en haar eerste nieuwe solo-release sinds herfst 2020. Geproduceerd door Van Etten (zang, synths, drummachines) en Daniel Knowles (synths) en ondersteund door haar live band van Jorge Balbi (drums), Charley Damski (gitaar), Devin Hoff (bas), zingt Van Etten door heel “Porta” over het zenuwslopende gevoel jezelf en je veiligheid te verliezen: “Want to hold head up, don’t want to stay down // I want to live my life // But you won’t allow.” Maar zoals te zien is in de video van het nummer, neemt Van Etten, naarmate ‘Porta’ vordert, de teugels over en bereikt het een nieuwe vorm van purificatie: “Think straight. Get by // Gotta think straight to get by // Think straight. Get by // Want to be myself.”
In de woorden van Van Etten werd “Porta” in 2020 geschreven “op een van mijn diepste dieptepunten. Het grootste deel van mijn volwassen leven heb ik geworsteld met periodes van depressie en angst en coping-mechanismen, en soms laat ik die donkere momenten de overhand krijgen. Gedurende deze tijd voelde ik me erg gedissocieerd. Niet verbonden met mijn lichaam en ik had het gevoel de controle te verliezen.”
Uiteindelijk zocht Van Etten contact met haar vriendin Stella Cook, die Base Pilates runt in North Carolina. “Ik was op zoek naar een vriend, iemand om mee te praten die begrijpt wat het vinden van de kern betekent, maar ook weet wat mijn zwakke punten zijn en die me kan helpen om daar omheen te werken en mijn andere sterke punten te vinden. Ik wist dat ik een zone zonder oordeel betrad en ik moest verantwoordelijk worden gehouden voor mijn acties en Stella hielp me op te staan. We ontmoetten elkaar een keer per week op Zoom, praatten bij over het leven onder het genot van een kopje koffie en gingen dan aan het werk. Dan, een dag of twee later zou ze nog een video mijn kant op sturen, zodat ik tegen het einde van de week iets had om aan te werken. Ze was bemoedigend, maar niet opdringerig. Als het leven in de weg stond, had ik niet het gevoel dat ik haar teleurstelde – maar ik hield van onze sessies. Ik keek uit naar hen. Ik begon me dichter bij haar te voelen, en dichter bij mezelf, en het hielp dingen hoopvol te lijken. En dat wilde ik gewoon met de wereld delen”, zegt Van Etten.“In plaats van de duisternis. In plaats van mijn angsten. Mijn boodschap is om er doorheen te werken. Ook als het moeilijk is. Ook als het pijn doet. Reach out. Reik uit naar die vriend die je helpt om de toenadering naar jezelf te vinden.”
Dit voorjaar begint Sharon Van Etten aan de Darkness Fades Tour of Europe voordat ze op pad gaat met Angel Olsen, Julien Baker en Spencer. op de The Wild Hearts Tour deze zomer. Op 14 juni staat ze samen met L’Rain in de Grote Zaal bij TivoliVredenburg.
Clipprimeur: Get Well Soon – One For Your Workout
Get Well Soon zal zijn langverwachte nieuwe studioalbum Amen op 25 maart 2022 uitbrengen via Virgin Music. Konstantin Gropper’s zesde full-length markeert het begin van een nieuw hoofdstuk. Amen werd bij Kleine Audiowelt in Sandhausen, Duitsland opgenomen en geproduceerd met Marcus Wüst. De tweede single One For Your Workout is nu uit.
Waar het in 2018 verschenen The Horror de Duitse songwriter’s kijk belichten op wat voelde als een vrij donkere en giftige situatie, ziet het aankomende album Amen de 39-jarige artiest terugkeren naar een betere en meer hoopvolle plek – ondanks de huidige staat van de wereld.
One For Your Workout biedt zinderende up-tempo pop waarvan de drums in de smaak zullen vallen bij degenen die zich Pat Benatars ‘Love Is A Battlefield’ herinneren.” Het draait om de vraag of hoop op een beter leven hetzelfde is als ‘zelfoptimalisatie’.
“Making the best of yourself is the basic idea of coaching. ‘It’s not how good you are, it’s how good you want to be’ is a classic career advice book, especially in advertising by Paul Arden. It gathers quite a few cliché motivational sayings. As the title suggests, however, the main point is to invent an ideal image of oneself. Since nowadays, more than ever, everyone can and must invent an ideal image of oneself. Since nowadays, more than ever, everyone can and must invent their ideal image you can chase after it for the rest of your life” – grijnst Gropper.
Of popmuziek het geschikte forum is om over deze diepzinnige kwesties te debatteren, is voor sommigen misschien een betwistbaar punt. Niet voor Gropper, echter: “What are songwriters if not the untutored social scientists of the little man?” vraagt hij, zij het misschien met een wenkbrauw stilletjes opgetrokken. “These days inspiration is on the streets, so why not scoop it up?” – aldus Konstantin Gropper.
Shows:
30 april – Rotown, Rotterdam
01 mei – Paradiso, Amsterdam