Pinguin Radio presenteert samen met Never Mind The Hype tien weken lang de Harde Honderd: een interactief samengestelde rock/metal/stoner/sludge/grunge/punk-lijst. Speciale aandacht is er voor de opvallendste en niet per se de bekendste nummers van honderd grote en minder grote artiesten. Hier hebben we de volgende 10 songs voor je: nummers 80 tot 71.
Uitzending Pinguin On The Rocks:
Donderdag van 15:00 – 16:00 uur
Herhaling Pinguin On The Rocks:
Zondag van 19:00 – 20:00 uur
De Harde Honderd week 3: nummers 80-71
Teksten Lodewijk Hoebens en Thomas Spiekerman
80. Dredg – Penguins In The Desert
Het onbekende Dredg uit de Amerikaanse Bay Area kent in 1998 met hun debuut Leitmotif aardig wat succes. Labelgigant Interscope Records ziet wel wat in de bijzondere conceptplaat en brengt hem nota bene op 11 september 2001 opnieuw uit. Het album dient eigenlijk in één keer te worden geluisterd, aangezien het een verhaal verteld van een reizende man, op zoek naar zichzelf. Penguins in the Desert begint grungy, bouwt ingetogen verder en ontaardt vervolgens in bezwerende samenzang, geschreeuw en noise. Latere albums zijn muzikaal sterk, alleen minder artistiek. Al blijven de ideeën uit de kunstwereld voortvloeien. (LH)
79. Ill Niño – Rip Out Your Eyes
Ill Niño stormt in 2001 met debuut Revolution/Revolución door het nu-metal landschap. Dave Chavarri, drummer, producer en manager van de band heeft na activiteiten bij Soulfly en Pro-Pain de gouden formule gevonden voor een nieuwe metal act. Latin invloeden combineren met no nonsense metal! Songs als Liar, God Save Us, Rumba, What Comes Around en Rip Out Your Eyes laten veel percussie en samples horen met een zanger die makkelijk schakelt tussen zwoele zang en brute grunts. Maakt niet uit of het Engels of Spaans is. (LH)
78. Linkin Park – Papercut
De gitaren zijn nooit echt interessant geweest en de drums maken het ook niet spannend. Toch is Linkin Park als band in staat om een sterk debuut uit te brengen. Hybrid Theory is zonder twijfel een mijlpaal binnen het nu-metal genre. Wat vooral opvalt zijn de twee frontmannen, rapper Mike Shinoda en schreeuwlelijk Chester Bennington. DJ Hahn lijmt de boel met een goed gevoel voor turntables en samples. Tussendoor verschijnt het remixalbum Reanimation met medewerking van Jonathan Davis (Korn) en Aaron Lewis (Staind). Papercut laat misschien wel het beste de dreigende wisselwerking horen. Anno 2015 is er ondanks het succes, weinig van de muziek uit de gloriedagen over. Metalcore heeft de band al lang ingehaald. (LH)
77. Danko Jones – Gonna Be A Fight Tonight
Driekoppig hardrockmonster uit Canada. Actief sinds 1996, maar Danko Jones stapt nog altijd elk podium op met de energie van een pas opgerichte jonge band die gezwommen heeft in een zwembad vol met energy drank. Deze songtitel past in de beste hardrocktraditie van Thin Lizzy dat met Jailbreak voorspelde dat er ’s avonds een gevangenisuitbraak zou plaats vinden. Ondertussen heeft Danko nog energie over voor andere dingen: columns schrijven en spoken word albums opnemen. Zou deze man wel eens stil zitten? (TS)
76. Arch Enemy – Nemesis
Mocht u vinden dat er te weinig vrouwen in De Harde Honderd staan, doet u er goed aan dit nummer eens aan te zwengelen. Er zijn natuurlijk wel redelijk veel vrouwen in de mondiale metalscene, al laten zij meestal cleane vocals horen. Deze frontvrouw perst er daarentegen met gemak ook een serie deathgrunts uit, waardoor zelfs de grootste seksistische eikel die vindt dat vrouwen niet thuis horen in de metalwereld zich als de wiedeweerga zal bekeren tot het feminisme. Whraaaaaaaaaaaaaaahh!!! (TS)
75. Primus – Tommy The Cat
Meesterbassist Les Claypool leeft lekker in zijn eigen absurde wereld en dat levert vreemde Frank Zappa-achtige teksten op. Maar bassen kan deze man als de beste en met Primus kan hij veel energie kwijt door als een kikker over het podium te hupsen. Beroemd is zijn interpretatie van de Metallica-classic Master Of Puppets, maar ook het eigen werk is steengoed. Tommy The Cat laat tevens horen dat de rest van de band absoluut zijn mannetje staat naast gekke ome Les. (TS)
TMF was een toffe clipzender. Je zag er eind jaren ’90 nog volop clips van kale alternatieve figuren die je boos aankeken via de cameralens. Ed Kowalczyk met zijn rattenvlechtje in I Alone, Skin van Skunk Anansie en natuurlijk de oude Billy Corgan. Smashing Pumpkins maakte altijd kunstzinnige clips: een feest om naar te kijken. Dit prachtige epos van dik 7 minuten staat op de dubbelaar Mellon Collie & The Infinite Sadness, een klassieker die het mooiste albumintro ooit bevat. (TS)
73. Sick of It All – Good Lookin’ Out
Deze New Yorkse punkband is halverwege de jaren ’80 opgericht. Het bekendste album is Scratch The Surface uit 1994, maar daar staat dit nummer niet op. Good Lookin’ Out is de openingstrack van het daarna verschenen album Built To Last uit 1997. Hoewel deze song een krachtige punkexplosie van 1 minuut en 53 seconden is, maakte de band ook zeker langere tracks. Zo is er het ruim acht minuten durende Jungle. Maar genoeg over de cijfertjes, hier is nummer 73! (TS)
72. Danzig – Mother
De volgers van Never Mind The Hype waren duidelijk met stemmen. Danzig moet erin. Natuurlijk is de Harde Honderd ideaal voor onbekender en obscuurder werk, maar soms moet je gewoon het bekendste nummer kiezen. Bij Danzig is dat zeker het geval. Dik 15 miljoen keer gedraaid op Spotify, maar wat blijft deze track van de debuutplaat fijn. James Hetfield is trouwens ook twee keer te horen op dat album. Daar past maar één typerend woord als reactie bij: Yeah! (TS)
71. The Black Keys – ThickFreakness
Voordat de heren van The Black Keys een hitmachine werden, mocht hun muziek best een beetje smerig zijn. Vette, stroperige bluesrock gemaakt in garages terwijl de motorolie van de muren druipt. Dat is toch wel de sfeer van deze song uit de tijd dat The Black Keys gewoon lekker aan het bouwen was aan een beginnende fanbase. Natuurlijk is een hitje op z’n tijd best mooi, maar de basis moet toch altijd rauwe blues met bezieling zijn. Zoals deze topplaat. (TS)
