Vier albums lang positioneerde Daniel Romano zich als een trouw discipel van Gram Parsons, de Byrd die country hip maakte bij het rockpubliek. Parsons zelf heeft door zijn voortijdig overlijden nooit de vruchten kunnen plukken van zijn pionierswerk, noch kunnen aanschouwen hoe ver zijn invloed tegenwoordig rijkt. Romano deed dus nuttig zendelingswerk en werd daarvoor zeer gewaardeerd. Tot zijn nieuw album uitkwam een week of wat geleden. Je zal de mensen de kost moeten geven, die de hoes van Mosey hebben gecheckt om te kijken of de plaat echt van Romano is. Ja dus. Weg zijn de tearjerkers, de truckersongs en de murderballads. Nog steeds graaft de Canadees in het verleden voor inspiratie. De periode die zijn voorkeur heeft is ook niet echt veranderd, 1965-1975, maar de twang heeft plaatsgemaakt voor rootsy rock, luddevedu voor lust en whiskey voor minder legale versnaperingen, lijkt wel. Wat niet veranderd is, is Romano’s talent als verhalenverteller en zijn oor voor melodie. Het is trouwens niet de eerste keer dat Romano een metamorfose ondergaat. Voordat hij een Stetson opzette en een nudie suit aandeed, zat hij in een punkband. Het zou dus zo maar kunnen dat de ‘nieuwe’ Romano een fase is van tijdelijke aard, wat hem eigenlijk alleen maar nog interessanter maakt. Tot slot, Daniel’s sexy partner op Toulouse is actrice Rachel McAdams (True Detective).
