We doen dan wel niet aan kerstmis, maar de laatste IJsbreker van het jaar is wel een stemmige plaat. De makers heten Daughter en het nummer Numbers. Voor de pinguinluisteraars is Daughter geen onbekende meer. De Britse band maakt nu iets meer dan een jaar muziek en we hebben nog geen één song ontdekt die we niet mooi vinden. Niet dat Daughter veel op ze lijkt, maar je zou de band kunnen vergelijken met Elbow. Zowel Daugther als Elbow hebben heel veel succes met nogal droevige muziek. En dat is bijzonder, want droevige bands doen het doorgaans duidelijk minder dan pretorkesten. Daughter is dus een van de uitzonderingen op die regel. De band, trio eigenlijk woont en werkt in Londen, maar is van een internationale allure. De zangeres, tevens tekstdichter heet Elena Tonra. Aan haar naam kan je al zien dat er geen gewoon Brits bloed door d’aderen stroomt. Elena’s moeder is Italiaans en haar vader Irish. Elana’s partner in crime en in bed is Igor Haefeli, een Zwitser. Het derde bandlid heet Remi Aguilla. Hij komt uit Frankrijk. De drie muzikanten studeerden gezamenlijk aan een prestigieuze muziekschool in Londen. Alle drie houden ze van Jeff Buckley. Dat schepte dus een band en niet veel later een band. In 2011 verscheen een eerste EP en die viel goed, maar niet half zo goed als EP nummer 2. Daar stond het nummer Youth op, en dat betekende de doorbraak voor Daughter. Sindsdien is hun ster alleen nog maar feller gaan stralen. Volgende maand komt het tweede Daughter album uit, Not To Disappear. Op 1 feb staat Daughter in de Paradiso dat al maanden is uitverkocht. Zou het Daughter lukken het rumoerige hoofdstedelijke publiek stil te krijgen? Als er een band is die dat kan, dan is het wel Daughter.
