Donna Blue denkt met weemoed terug aan de periode tussen het einde van de rock ‘n roll en het begin van de Britse invasie. Voor wie die tijd, net als de leden van Donna Blue niet heeft meegemaakt even een lesje popgeschiedenis.
Rond 1960 kwam er vrij plotseling een einde aan de rock ‘n roll. Men vermoedde een complot van de Amerikaanse regering, die niets moest hebben van de vermaledijde nieuwe popmuziek. Elvis moest het leger in, Chuck Berry belandde in de gevangenis en Buddy Holly kwam om bij een vliegtuigongeluk. Jerry Lee Lewis draaide zelf zijn carrière de nek om door met zijn 13 jarige achternichtje te trouwen. Normaal in zijn thuisstaat Louisiana, maar nergens anders. Het zou nog een jaar of vier duren voordat The Beatles de Britse invasie zou inluiden. Het interbellum tussen het einde van de rock ‘n roll en de komst van de Britten wordt vaak gezien als een periode waarin niks gebeurde.
Donna Blue denkt daar heel anders over. Het was de tijd van de girlgroups, door platenbazen bij elkaar geraapte meidengroepen van drie of meer teenagers. Acts als The Shirelles, The Ronettes en The Shangri-las maakten in principe wegwerpmuziek, bedoeld voor directe consumptie. Hun songs zijn echter onbeperkt houdbaar gebleken en een bron van inspiratie voor tal van artiesten, die na hen kwamen waaronder The Beatles en dus ook Donna Blue.
De belangrijkste attractie van de girlgroups was onschuld, de meiden waren nog onbevangen en onbevlekt. Het enige wat ze deden was dromen. De girlgroup sound is de belangrijkste, maar niet de enige invloed op Baby, de opnieuw uitgebrachte single van het Nederlandse Donna Blue. De historisch bewuste luisteraar hoort (en ziet in de video) ook sporen van Twin Peaks, een tv serie die zich afspeelt in die ogenschijnlijk onschuldige tijd waarin de hardste drug een glas whiskey was. Donna Blue rijdt in het najaar de Popronde, doe je petticoat aan of je corduroy broek, spring op je Vespa en ga ze zien.
LIVEDATA 01/06 Patronaat @ Haarlem 03/06 Vrije Geluiden @ Utrecht