Bijna op de kop af een jaar na de release van het debuutalbum van Feeble Little Horse komt de plaat opnieuw uit, maar nu bij een ‘echt’ label, Saddle Creek, de thuisbasis van o.a. Bright Eyes, Tomberlin en Big Thief.
Feeble Little Horse heeft de upgrade te danken aan het publiek. De media hebben het vanaf oktober te druk met alle mega-acts die hun nieuwe album voor de feestdagen in de (online) shops willen hebben. De liefhebbers en fijnproevers wisten Feeble Little Horse dus wel te vinden.
Het is opvallend dat Saddle Creek ervoor gekozen heeft een album uit te brengen dat al een jaar oud is en ook nog eens is opgenomen toen Feeble Horse nog maar een paar maanden bij elkaar was. Het geeft aan hoe sterk de band uit Pittsburg, P.A. voor de dag is gekomen. Stralend middelpunt van Feeble Little Horse is Lydia Slocum, die zich een eigentijdse nazaat toont van Mazzy Star en PJ Harvey.
Lydia zingt haar grungy kleinoodjes op een bijna achteloze manier. Alsof ze met je in gesprek is. In het als single vooruit geschoven Chores breekt ze zelfs in giechelen uit. Het Nirvana-eske Chores heeft ook niet zozeer een refrein, eerder een stopwoord, Sorry. Terwijl Lydia zich niet druk lijkt de maken doet haar band dat wel. Over vervorming en oversturing maakt niemand zich zorgen. Feeble Little Horse is de (her)ontdekking van deze herfst.